Morgunblaðið - 04.10.1996, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
út sem hroki en af langri viðkynn-
ingu vissi ég vel að hann var innst
inni hlédrægur og drengur mjög góð-
ur. Það kom sérstaklega vel í ljós á
seinni árum að hann mátti ekkert
aumt sjá án þess að vilja bæta þar
úr, væri það á valdi hans.
Mér var það vel kunnugt að Svav-
ari var mjög annt um fjölskyldu sína
og vissi að hún var honum kærari
en allt annað. Efnaleg gæði skiptu
Svavar miklu minna máli persónu-
lega en flesta samferðamenn hans,
en fjölskyldu sinni var honum mjög
í mun að tryggja öryggi á allan hátt.
Við Soffía kveðjum Svavar með
söknuði en þeim var alla tíð vel til
vina. Gömlu æskuvinkonu minni
Systu, ekkju Svavars, sendum við
hjónin samúðarkveðjur vegna hins
ótímabæra fráfalls hans. Einnig
fylgja sömu kveðjur til bama hans
og barnabama og síðast en ekki síst
til heiðursmannsins Armanns Jak-
obssonar, föður Svavars.
Ólafur Stefánsson.
Samstarfsmaður okkar og vinur
Svavar Ármannsson, aðstoðarfor-
stjóri Fiskveiðasjóðs íslands, er látnn
langt fyrir aldur fram eftir tiltölulega
skamma en erfiða sjúkdómslegu.
Flest okkar, sem störfum í Fisk-
veiðasjóði íslands, byijuðu í sjóðnum
á árunum milli 1970 og 1980. Sam-
ferðatíminn er því nokkuð langur og
söknuður okkar er mikill, því traust-
ari og vandaðri samstarfsmann en
Svavar er vart hægt að hugsa sér.
Fiskveiðasjóður Islands átti mikið
í Svavari alit frá upphafí starfsferils
hans hjá sjóðnum og var hann stoltur
af því að starfa fyrir Fiskveiðasjóð
íslands. Hann mátti aldrei heyra neitt
misjafnt um sjóðinn eða starfsmenn
hans án þess að svara því af fullri
hörku og einurð.
Svavar átti mikinn þátt í uppbygg-
ingu Fiskveiðasjóðs í þeirri mynd, sem
hann er í dag, allt frá því hann hóf
þar störf 1. janúar 1968, undir hand-
leiðslu Elíasar Halldórssonar forstjóra
og Guðjóns Halldórssonar þáverandi
skrifstofustjóra og síðar aðstoðarfor-
stjóra. Þegar hann byijaði hjá sjóðn-
um var Stofnfjársjóður fískiskipa að
fæðast og við það gjörbreyttust inn-
heimtumál Fiskveiðasjóðs til hins
betra. Því gerði Svavar sér grein fyr-
ir og var hann alla tíð mikill Stofnfjár-
sjóðsmaður. Á þessum árum höfðu
tölvur ekki rutt sér rúms í atvinnulíf-
inu eins og við þeklqum þær núna.
Það kom sér því vel fyrir Fiskveiða-
sjóð og starfsmenn hans að fá í sínar
raðir stærðfræðing og talnasnilling á
borð við Svavar. Flókin vandamál og
erfíð viðfangsefni hafði hann yndi af
að bijóta til mergjar og var sjaldan
skortur á slíku í Fiskveiðasjóði. Ófáar
úrlausnir á útreikningum gengis-
tryggðra lána Fiskveiðasjóðs þurfti
að fínna á þessum árum, þegar geng-
isfellingar voru daglegt brauð, og þar
var Svavar í essinu sínu.
Svavar var góður skákmaður og
bridge-spilari og hafði gaman af að
leggja þrautir fyrir áhugasama vinnu-
félaga. Mikið mátti ganga á til að
hann sleppti hádegisskák i vinnunni.
Þá eru ótaldar allar þær hnyttnu fer-
skeytlur, sem Svavar orti oft með litl-
um fyrirvara við óteljandi tækifæri,
enda maðurinn hagyrðingur góður og
lét _sér annt um íslenskt mál.
Útlán eru að sjálfsögðu aðalmál
sjóðs á borð við Fiskveiðasjóð ís-
lands. Þar hélt Svavar öllum fastar í
veð og tryggingar íyrir sjóðinn, enda
var honum hjartans mál að byggja
upp eigið fé sjóðsins svo að Fiskveiða-
sjóður gæti staðið undir nafni sem
aðallánveitandi til sjávarútvegs þjóð-
arinnar. Útlánatöp og afskriftir hafa
því sem betur fer verið fátíð í sjóðn-
um, enda er sjóðurinn í dag rekinn
algjörlega á eigin ábyrgð og án rikis-
ábyrgðar.
Ekki er ætlunin hér að rekja allan
starfsferil Svavars fyrir Fiskveiðasjóð
í tæp 29 ár. Það yrði of langt mál,
en minnisstæð eru árin, þegar Fisk-
veiðasjóður var til húsa í Utvegsbank-
anum við Lækjartorg. Þar var oft
glatt á hjalla og Svavar hrókur alls
fagnaðar. Aldrei máttum við starfs-
menn sjóðsins koma saman öðruvísi
en Svavar þyrfti að koma með nýj-
ustu tölur um meðalaldur starfs-
manna sjóðsins og meðalstarfsaldur
- af hvorutveggja var hann stoltur -
af lágum meðalaldri starfsmanna, en
háum meðalstarfsaldri. - Ekki er
hægt að rifja upp þessa tíma án þess
að minnast á sómamanninn Sverri
Júlíusson, forstjóra Fiskveiðasjóðs til
margra ára, en milli Svavars og
Sverris ríkti djúp virðing og vinátta.
Margar góðar minningar frá þeim
árum geymum við í hjarta okkar.
Þegar við nú erum stödd á leiðar-
enda er okkur efst í huga þakklæti
fyrir að hafa fengið að starfa með
og undir handleiðslu þinni Svavar
Ármannsson - fyrir margt verður þín
minnst um ókomin ár, kæri fóstri.
Merki þínu verður haldið á loft.
Elsku Systa, Hildur, Ásta og Ingi-
björg, missir ykkar er mikill og sorg-
in djúp, en minningin um góðan eig-
inmann og föður mun hjálpa ykkur
að sigrast á sorginni. Við samstarfs-
menn Svavars í Fiskveiðasjóði íslands
sendum ykkur okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Um leið viljum við votta
föður Svavars, Ármanni Jakobssyni,
okkar dýpstu samúð.
Oðrum aðstandendum sendum við
einnig okkar samúðarkveðjur.
Samstarfsmenn í
Fiskveiðasjóði.
Það voru daprir félagar sem
mættu í gufubað Jónasar tæplega
ári eftir að hann greindist með
krabbamein. Aðeins nokkrum vikum
áður hafði sami sjúkdómur fellt Jak-
ob eldri bróður hans. Þannig hefur
maðurinn með ljáinn næstum í einu
vetfangi kallað til sín tvo úr hópi
bestu sona þessa lands í blóma lífs-
ins. Eftir situr hnípinn hópur ætt-
ingja og vina.
Svavar hafði sótt gufubað með
allstórum hópi félaga í um það bil
þijá áratugi, eða rúmlega helming
ævi sinnar, fyrst heima hjá Jónasi
okkar Halldórssyni á Kvisthaganum
og síðan á Austurströnd. Á þetta
löngum tíma myndast svo sterk bönd
að jaðrar við fjölskyldutengsl, enda
lítum við á okkur sem Gufufjölskyld-
una og þar deila menn gleði og sorg-
um. Svavar var ekki beint þekktur
fyrir að flíka tilfinningum sínum,
öðruvísi en að láta álit sitt á ýmsum
málum í ljós svo góðlátlega og á svo
meinfyndinn hátt, að menn annað-
hvort veltust um af hlátri eða setti
hljóða, ef fast var skotið.
Eins og við allir kom Svavar í
Gufuna til að hvíla sig frá erli og
amstri dagsins og það hefur áreiðan-
lega ekki alltaf verið dans á rósum
að reikna vexti og vaxtavexti af út-
gerðarlánum Fiskveiðasjóðs. En í
Gufunni voru einu reikningskúnstirn-
ar bundnar taflmennsku eða brids
og verður að segjast eins og er að
Svavar var einkar snjall á báðum
sviðum og það svo að þá sjaldan að
einhver næði að sigra hann, glödd-
umst við hinir gjaman illgimislega
og höfðum í hámæli. Hins vegar var
það yfírleitt hann sem saltaði and-
stæðingana og klappaði síðan föður-
lega og sagði þeim að hafa ekki
áhyggjur, vit þeirra væri ekki meira
en það sem í askana hefði verið lát-
ið. Skilja mátti að vel hefði verið
skammtað í hans ask.
f sjóði ljúfra minninga sem við eig-
um um Svavar, var algert ráðaleysi
hans í rökræðum við Gulla Bergmann
um lífið og tilveruna og alls konar
máttarvöld, sem Gulli hefur teflt fram
í málflutningi á sínu andlega þróunar-
skeiði, sem við Gufufjölskyldan höfum
með góðu eða illu fylgst með um ára-
tugaskeið. Það var óborganlegt að sjá
Svavar koma með þjósti út úr gufu-
klefanum, á svipinn eins og útsynn-
ingsbakki á öndverðri góu, tautandi:
„Þessum manni er ekki viðbjargandi."
Svo kom náttúriega Gulli brosandi
út að eyrum, píreygur og hjartahlýr
og sagði: „Svavar minn, bíddu bara,
þú munt sjá að þetta er allt rétt sem
ég er að segja.“
En nú bíður Svavar ekki lengur
og við vinimir drúpum höfði í sökn-
uði en um leið hljóðu þakklæti fyrir
samfylgdina. Svavar Ármannsson
var einstaklega heill og góður dreng-
ur, einn af hornsteinum Gufuklúbbs-
ins og í hjörtum okkar verður ætíð
hlýr blettur fyrir minningu hans.
Eiginkonu, dætrum, föður hans og
öðrum ástvinum sendum við einlæg-
ar vinar- og samúðarkveðjur.
Allar góðar vættir biðjum við að
vernda og vaka yfír vini okkar.
Félagar í Gufubaðs-
klúbbi Jónasar.
___________________FÖSTUDAGUR 4. OKTÓBER 1996 53
MIIMNINGAR
HREIÐAR
GUÐJÓNSSON
+ Valdimar
Hreiðar Guð-
jónsson málara-
meistari fæddist í
Hafnarfirði 12. maí
1916. Hann andað-
ist í Landspítalan-
um 25. sept. síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guðjón
Jónsson kaupmað-
ur í Versluninni
Málmi í Hafnar-
firði, f. 25. okt.
1884 í Sandvík í
Flóa, d. 18. okt.
1971, og kona hans
Ingibjörg Magnea Snorradótt-
ir, f. 25. sept. 1891 í Reykja-
vík, d. 13. apríl 1986. Systkini
hans eru: Kristinn, Elín og Jón
(látinn).
Hinn 26. nóv. 1938 kvæntist
Hreiðar Láru Guðmundsdótt-
ur, f. 3. jan. 1915 í Reykjavík,
d. 27. apríl 1990. Foreldrar
hennar voru Guðmundur Jóns-
son kaupmaður í Brynju, f. 1.
sept. 1888 á Akranesi, d. 18.
júlí 1955, og Laufey Árnadótt-
ir, f. 24. marz 1885 í Reykja-
vík, d. 12. ágúst 1971. Kjörson-
ur þeirra er Róbert Árni lög-
maður, f. 16. maí 1946 í
Reykjavík. For-
eldrar hans eru
William Gerald
Downey lögmaður,
f. 20. júní 1914 í
Brooklyn, N.Y., d.
19. apríl 1991, og
kona hans Laufey
Árnadóttir Down-
ey húsmóðir í
Virginíu, f. 26. maí
1926 (systir Láru).
Sambýliskona
Róberts Árna er
Ingigerður Hjalta-
dóttir, f. 23. mars
1959. Sonur þeirra
er Vilhjálmur, f. 13. sept. 1996.
Synir Róberts frá því áður eru:
Árni Hreiðar, f. 3. mars 1965,
Róbert Árni, f. 8. apríl 1969,
Tómas Kristófer, f. 4. júlí 1977,
og Ríkharður, f. 8. júlí 1980.
Hreiðar iærði málaraiðn hjá
Kristni Andréssyni í Reykjavík
1932-1936 og lauk prófi frá
Iðnskólanum í Reykjavík og
sveinsprófi 1936. Meistararétt-
indi fékk hann 1942. Hreiðar
starfaði í Oddfellowreglunni
frá árinu 1947.
Útför Hreiðars fer fram frá
Hallgrímskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
í dag kveðjum við öðlinginn
Hreiðar Guðjónsson málarameist-
ara sem nú hefur fengið hvíldina
eftir erfíð veikindi. Það vekur mann
til umhugsunar um hve stutt er
milli lífs og dauða en aðeins 12
dögum fyrir andlát hans eignuð-
umst við Róbert Árni yndislegan
son, sem fær nú ekki að kynnast
afa sínum nema af frásögnum okk-
ar er fram líða stundir.
Það var mér gæfuspor að kynn-
ast Hreiðari, enda var hann ein-
stakt ljúfmenni og varð okkur strax
vel til vina. Þá var ekki verra, að
bæði vorum við Hafnfirðingar og
höfðum við gaman af því að stríða
Róbert á því hve allt væri nú betra
sem kæmi úr Hafnarfirði en annars
staðar frá.
Hreiðar var lítillátur maður, dag-
farsprúður og vildi ekki láta hafa
neitt fyrir sér. Hefur það án efa
hjálpað mikið til, hve endurhæfing
hans gekk vel þrátt fyrir stór áföll
síðustu ár, en honum gekk ótrúlega
vel að bjarga sér á ýmsan hátt þrátt
fyrir mikla fötlun. Þá var hann ein-
staklega skapgóður og glettinn og
undraðist ég oft hvílíka þolinmæði
einn maður hafði til að bera, þrátt
fyrir mikla félagslega einangrun
sökum tjáningarerfíðleika sinna.
En nú hefur hann fengið friðinn
og er nú kominn til Láru sinnar sem
hann saknaði svo mjög og veit ég
að þau munu halda áfram að vaka
yfir fjölskyldu sinni á öðru tilveru-
stigi.
Eg þakka þér fyrir samfylgdina
síðustu ár og mun segja litla syni
mínum frá öllum skemmtilegu
minningunum sem ég á um afa
hans.
Ingigerður Hjaltadóttir.
Elsku afí. Það er mér mjög erfitt
að hugsa til þess að eiga ekki eftir
að sjá þig oftar, elsku afí minn.
Margar minningar koma upp í huga
mínum þegar ég hugsa til þín og
ömmu og allra þeirra ljúfu stunda
sem við áttum saman á Haðarstígn-
um, þar sem ég og Róbert bróðir
bjuggum um tíma, og alls þess
góða tíma sem við unnum saman
við að mála fyrir Flugmálastjórn.
Minnisstæð eru einnig öll þau
ferðalög sem við fórum í saman
víða um landið til að mála flug-
velli. Ég mun aldrei gleyma öllu
því sem þú kenndir mér af því sem
þú hafðir til að bera, heiðarleika,
góðmennsku, umhyggjusemi, og
hlýju. Þegar ég lenti á spítala og
þurfti að liggja í sex vikur þá komst
þú á hveijum degi og heimsóttir
mig, og alltaf varst þú tilbúinn að
gera allt fyrir alla. Þér gleymi ég
aldrei, elsku afí minn. Og minning-
una um þig og ömmu mun ég ávallt
geyma. Guð blessi þig, elsku afi
minn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Árni Hreiðar Róbertsson.
Upphaf vináttu okkar Hreiðars
varð er ég kynntist syni hans og
Láru heitinnar Guðmundsdóttur
eiginkonu hans, Róbert Áma, fyrr-
um sambýlismanni mínum. Þar fór
hæglátur maður og hógvær. Þau
hjónin tóku mig opnum örmum inn
í fjölskylduna. Hreiðar og Lára
bjuggu við Haðarstíginn, höfðu
búið þar í um 37 ár. Heimili þeirra
var alla tíð skjól fjölskyldunnar, en
tveir elstu sonarsynirnir, Arni
Hreiðar og Róbert Árni yngri,
dvöldu þar oft langdvölum á við-
kvæmum unglingsárum er móðir
þeirra missti heilsuna og gat ekki
stutt við bakið á drengjunum. Son-
arsynimir voru allir sem einn auga-
steinar afa síns og fagnaði hann
þeim alltaf er fundum þeirra bar
saman. Hann bar hag þeirra og
heilsu fyrir bijósti og ekki var laust
við að hann dekraði þá. Reyndar
höfðu þau Lára dekrað við Róbert
Árna eldri og gerðu alla tíð. Rausn-
in var þeim í blóð borin.
Hreiðar var listamaður. Heimili
þeirra Láru prýddu margar myndir
sem hann hafði málað. Eg minnist
sérstaklega stundar er við áttum í
Biskupstungum. Þar var stórfjöl-
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar
um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega linulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skirnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
skyldan stödd í sumarbústað. Yngri
sonarsynimir, Tómas og Ríkharð-
ur, voru í áriegri sumarheimsókn.
Hreiðar kenndi okkur að teikna
landslagið og sýndi ótrúlega þolin- .
mæði, meðan á því stóð. Ég á þess-
ar skissur enn og ekki er nema
mánuður síðan að ég var að skoða
myndirnar okkar sem eru mér nú
dýrmætur fjársjóður. Hreiðar var
orðvar maður. Aldrei heyrði ég
hann hallmæla nokkurri mann-
eskju. Hann dæmdi engan og hlust-
aði ekki á illt umtal.
Hann var mjög trúaður og sótti
reglulega messu í Hallgnmskirkju
á meðan heilsan leyfði. Útförin fer
nú fram frá kirkjunni hans. Ég tel
hann hafa verið æðrulausan og
auðmjúkan mann, þeir eiginleikar
eru vandfundnir í dag.
Hann var sídyttandi að og ekki
taldi hann eftir sér að bregða sér
bæjarleið ef svo bar undir til að
rétta fram hjálparhönd. Allt var svo
sjálfsagt. Þá sjaldan leyfðist að
dekra við hann naut hann þess
greinilega, en hrósaði þá jafnan í
hástert sem fyrir hann var gert.
Þeir feðgar Hreiðar og Róbert
Árni höfðu lengi gælt við þá hug-
mynd að festa kaup á húsi saman.
Árið 1989 fundu þeir draumahúsið
við Tjarnargötuna í Reykjavík.
Húsið var tekið í gegn og til þess
vandað í hvívetna og var Hreiðar
þar fremstur í flokki við val á litum,—
og efnum ásamt öðru því sem þurfti
að sinna. Þekking hans kom sér
vel, því hann starfaði sem málara-
meistari. Þó hann væri 73 ára
kvartaði hann aldrei og vann ekki
minna en aðrir, hlífði sér hvergi
og fannst mér oft nóg um.
En draumurinn stóð ekki lengi,
því um það leyti er við ætluðum
að flytja í húsið lést Lára. Hreiðar
missti mikið við andlát Láru. Það
var tómlegt að flytja í húsið án
hennar en einhvern veginn fannsi-
mér hún alltaf vera þama með
okkur; sérstaklega í sólstofunni
hans Hreiðars.
Tengsl okkar Hreiðars urðu nán-
ari eftir að við fluttum öll á Tjarnar-
götuna. Leiðir okkar Róberts skildu
snemma á árinu 1992 en stuttu
seinna varð Hreiðar fyrir áfalli sem
hann jafnaði sig aldrei af til fulls.
Hann dvaldi á Hrafnistu í Hafn-
arfírði síðustu æviár sín. Hann var
fæddur og uppalinn í Firðinum og
var sáttur við að ljúka þar ævidög-
um sínum.
Við áttum enn samverustundir
þó þær yrðu stijálli. Þetta voru
ljúfsárar stundir þar eð Hreiðar var
orðinn heilsuveill undir lokin
erfítt að horfa upp á þennan atork-
usama mann svo hjálparvana. Gott
er sjúkum að sofa kvað skáldið.
Þrautagöngu Hreiðars er nú lokið.
Með Hreiðari er genginn heiðurs-
maður, öðlingur mikill og drengur
góður. Ég þakka honum þá hlýju
og ástúð sem hann sýndi mér ávallt,
þakka dýrmætar minningar, sam-
vistir og samfylgd látins vinar,
þakka honum allt sem hann var
mér og bið Drottin um eilífa hvíld
og eilíft ljós honum til handa. Guð
blessi minningu hans og styrki ást-
vini hans á sorgarstundu.
Áslaug M.G. Blöndal.
HRAUNBERGS
APÓTEK
Hraunbergi 4
■NGÓLFS
APÓTEK
Kringlunni 8-12
eru opin til kl. 22
Næturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Ingólfs Apótek