Morgunblaðið - 30.05.2000, Blaðsíða 46

46 ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, bróðir og afi,
KRISTINN HANNESSON,
Kóngsbakka 16,
lést á Landspítalanum föstudaginn 26. maí.
Aðalheiður Halldórsdóttir,
Guðmunda Kristinsdóttir, Sigurður Elli Guðnason,
Sigríður Hanna Kristinsdóttir, Finnbogi Finnbogason,
Hannes Kristinsson, Rósa Sigríður Gunnarsdóttir,
Þóra Kristínsdóttir,
Sigríður Hannesdóttir,
Þorvaldur Hannesson, Guðmunda Oddsdóttir,
Sigurlaug Hannesdóttir, Jóhann Guðmundsson
og barnabörn.
+
Föðursystir okkar,
SOLVEIG JÓNSDÓTTIR
frá Kambshóli,
Háaleitisbraut 113,
lést á Landspítalanum í Fossvogi sunnudaginn 28. maí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét Sólmundsdóttir,
Sigrún Guðjónsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
ÓLI TRYGGVASON
frá Gröf í Svarfaðardal,
Svarfaðarbraut 4,
Dalvík,
lést föstudaginn 26. maí. Útförin verður auglýst síðar.
Ingibjörg Torfadóttir
og börn.
+
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og systir okkar,
GERÐA BJARNADÓTTIR,
Ljósheimum 20,
Reykjavík,
lést mánudaginn 15. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Hörður Guðjónsson,
Agnes Rice, Lee Rice,
barnabörn, barnabarnabörn,
Hrefna Bjarnadóttir,
Guðbjörn Bjarnason.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
UNA INGIMUNDARDÓTTIR,
áður Sörlaskjóli 7,
lést á Landakotsspítala laugardaginn 27. maí.
Guðmundur Már Brynjólfsson,
Sesselja Þorbjörg Jónsdóttir, Hallvarður Ferdinandsson
og fjölskyldur.
+
Elskulegur bróðir okkar, mágur, frændi og
faðir,
ÁSGEIR ÁSGEIRSSON,
) lést miðvikudaginn 24. maí.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 2. júní kl. 15.00.
Gísli Ásgeirsson,
Sigríður Ásgeirsdóttir,
Kristín Ásgeirsdóttir, Edward Westlund,
Hildur Sunna Ásgeirsdóttir.
MARIUS
AÐALBJÖRNSSON
GRÖNDAL
+ Maríus Aðal-
björnsson Grön-
dal fæddist í Reykja-
vík 30. september
1980. Hann lést 5.
maí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fossvogskirkju
12. maí.
Ég hefði aldrei getað
ímyndað mér að það
yrði svona erfitt að
skrifa nokkuð eins og
eftirmæli um hann
elsku Maríus minn. Því
aldrei hefur ríkt jafn
mikil sorg og vanmáttartilfinning í
hjarta mínu og nú. Mér finnst hrein-
lega að engin orð fái því lýst hvernig
mér líður, maður getur svo illa sætt
sig við svona skyndilega sorgar-
atburði og ég á enn von á því að Mar-
íus mæti heim eða í vinnuna til mín.
Það er sjaldan sem maður fær að
kynnast jafn einstökum og yndisleg-
um strák og Maríusi. Hann var alltaf
frekar hlédrægur og alveg ótrúlega
góður, hann gat komið sér í vand-
ræðalegustu aðstæðurnar bara svo
að aðrir þyrftu ekki að hafa fyrir
honum. Hann var alltaf að gleðja
aðra með gjörðum og gjöfum og allt-
af óumbeðinn, t.d. þegar hann mætti
til mín um páskana með tvö stærstu
páskaeggin sem voru að sjálfsögðu
opnuð strax! Þau eru
alveg endalaus tilfellin
þar sem Maríus tók
upp á einhverju svona
og ég veit að ég kæmist
ekki yfir að telja upp
allt það góða sem hann
gerði og þá kosti sem
hann hafði til að bera.
Svo tillitssamur og
elskulegur, ástin mín.
Maríus var mjög blíður
og góður strákur sem
fékk því miður mjög
snemma að kynnast því
hvað heimurinn getur
verið óvæginn og
grimmur og það setti mark sitt á
hann.
Ég er ævinlega þakklát fyrir allar
þær frábæru stundir og þau yndis-
legu ár sem við áttum saman. Ég
gleymi því aldrei hvað við vorum
ánægð þegar við eignuðumst fyrsta
heimilið okkar uppi í Árbæ. Allt til-
standið sem var fyrir þessa 18 fer-
metra var alveg ótrúlegt. En okkur
leið mjög vel, svo vel að við fórum
rétt þaðan út til að vinna. Þegar
Maríus fór að vinna á Grundartanga
hringdum við stundum tíu sinnum á
dag hvort í annað, bara til að vera
viss um að hinu liði vel. Ég og Erla
fói-um og heimsóttum hann og Viðar
og sváfum ef við gátum, þá voru þeir
öfundaðir alveg fram og til baka af
hinum verkamönnunum, ég efast um
að konurnar þeirra hafa viljað koma
þarna, hvað þá gista. Jólin ’97 voru
þau bestu sem ég hef upplifað og á
ég það Maríusi að þakka, ásamt
fleiru. Og hvað þú varst ánægður
þegar þú keyptir íbúðina í Flúðaseli.
Ég sé það ennþá fyrir mér, þú og
Sverrir að vesenast eitthvað að
reyna að koma öllu fyrir og allt úti
um allt! Þær eru mjög margar minn-
ingarnar og þær munu alltaf fylgja
mér, alltaf. Það var ótrúlega sterkt
og náið sambandið okkar á milli og
ég veit að það verður aldrei annar
eins og elsku Maríus. Það er því með
mikilli eftirsjá og þungum harmi að
ég kveð mína einu sönnu ást.
Elsku Maríus minn, ég veit að þér
líður vel núna og ég verð að virða
ákvörðun þína. Ég mun varðveita þig
í hjarta mínu að eilífu.
Þín ætíð,
Sigrún Gréta Heimisdóttir.
Elsku Marri minn. Það eru ekki til
þau orð sem lýsa því hversu sárt þín
er saknað. Nú ertu kominn á betri
stað og ég stend eftir með allar
ómetanlegu minningamar sem þú
gafst mér. Takk fyrir allt, elsku
Marri minn. Guð blessi þig og fjöl-
skyldu þína að eilífu.
Manstu þau kvöld er þú komst þreyttur
heim?
Hve þá var gott að mega hvílast rótt!
Móðir þín blessuð bauð þér góða nótt
og bjó þér væra hvíld í faðmi þeim,
er svefnsins dísir opna ungii sál,
sem ein fær skilið draumsins ljúfa mál.
(Tómas Guðmundsson.)
Þín vinkona,
Ingibjörg (Inga).
GUÐJÓNA
ALBERTSDÓTTIR
+ Guðjóna Alberts-
dóttir fæddist á
Suðureyri við Súg-
andafjörð 23. sept-
ember 1916. Hún lcst
19. maí síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Áskirkju
26. maí.
Lífsgleði - kraftur -
þor eru fyrstu orðin er
koma mér í hug er ég
minnist kærrar vin-
konu minnar og sam-
starfskonu, Guðjónu
Albertsdóttur. Jóna
eins og hún var venjulega kölluð var
engin meðalmanneskja. Hún var
það full af starfsorku að það hálfa
hefði verið nóg, og hún hafði lag á
að hrífa fólk með sér hvort sem það
var á heimilinu, í garðinum, á vinnu-
stað eða við félagsstörf smitaðist
fólk af áhuga hennar og krafti. Hún
var óþreytandi við að miðla fólki af
lífsgleði sinni og þekk-
ingu á ýmsum sviðum.
Allt skapandi starf var
henni mjög að skapi og
fór hún oft ótroðnar
slóðir og hafði þor til
að skera sig úr fjöldan-
um. Hún elskaði söng
og tónlist og naut sín
til fulls í syngjandi
stuði meðal ungra sem
aldinna. Sannaðist það
á áttræðisafmælinu
hennar, sem ég var svo
heppinn að sitja, að
hún hafði engu gleymt.
Hún var náttúrubarn
og hafði yndi af garðrækt og jurtum
bæði til gagns og gleði. Sérstakt lag
hafði hún á öllum grasalækningum
og eru það áreiðanlega fleiri en ég
sem lifað hafa á þekkingu hennar í
gegnum árum. Allt varðandi heilsu-
rækt lét hún sig miklu varða og var
langt á undan sinni samtíð varðandi
hollustu útilífs, hreyfingar og slök-
+
Bróðir okkar,
GUÐMUNDUR BENEDIKTSSON
myndlistarmaður,
Laufásvegi 18a,
Reykjavík,
lést mánudaginn 29. maí.
Unnur Benediktsdóttir,
Jón Benediktsson
og fjölskyldur.
+
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
MARJO KAARINA KRISTINSSON,
andaðist mánudaginn 22. maí.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
2. júní kl. 13.30.
Gísli Jón Kristinsson,
Katri Jónína Gísladóttir,
Jens Kristinn Gíslason,
Jón Benedikt Gíslason.
unar. Það var yndislegt og orkugef-
andi að koma í heimsókn til hennar
og ekki bara vegna kleinu- og köku-
ilmsins. Börn nutu sín í návist henn-
ar því fyrir utan allar veitingar
hafði hún sérstakt lag á börnum.
Lét þau leika, föndra og syngja að
ógleymdum hringleikjunum. Má
segja að heimilið og garðurinn hafi
verið þeim ævintýraheimur. Það
var ekki að ástæðulausu að ein lítil
dóttir mín sagði: „Þegar ég er orðin
stór og Jóna gömul og getur ekki
lengur búið í húsinu, ætla ég að
kaupa það.“ Það eru ekki allir
draumar sem rætast en þessi gerði
það svo sannarlega. Hjartans þakk-
ir Jón og Jóna. Og það var einmitt í
samvinnu við börnin sem ég kynnt-
ist henni best og vil sérstaklega
þakka. Ég kann ekki að nefna þann
árafjölda er hún starfaði hér í Súg-
andafirði sem gæslumaður barna-
stúkunnar Vísis. En nokkur síðustu
árin er hún sinnti því fórnfúsa starfi
var ég þeirrar gæfu aðnjótandi að fá
að rétta henni hjálparhönd. Og því-
líkur kraftur. Það varsannarlega
starfað af lífi og sál og þetta leið-
beinandastarf átti einstaklega vel
við hana. Það var ekki hikað við að
taka hópana heim til sín til undir-
búnings fundanna og ótal voru þau
söng- og skemmtiatriði sem þar
voru æfð. Eins var mikil vinna lögð í
jólatrésskemmtunina sem Vísir
stóð alltaf fyrir, farið í ferðalög og
skrúðgöngur í kirkju á sumardag-
inn fyrsta. Efast ég ekki um að ótal
súgfirsk ungmenni minnast hennar
með hlýhug og þakklæti fyrir allar
þær þroskandi gleðistundir er hún
veitti þeim. Og í síðasta sinn sem ég
heyrði í henni, var það einmitt til
þess að fá samþykki hennar fyrir
því að lokasjóður Vísis rynni til súg-
firskra skólabarna. En þar er hún
líka enn þann dag í dag að veita
gleði, því þegar ömmubarn hennar
og nafna hóf skólagöngu sína gaf
hún mér blómið bróðurkærleik.
Hefur það varðveist hér í firði allar
götur síðan, þó eftir krókaleiðum
hafi farið. Og enn vorið 2000 veitir
það yngstu börnunum gleði að fylgj-
ast með því undri er eitt fræ verður
að fallegu blómi. Og þannig hefur sá
bróðurkærleikur er hún sáði í ungar
barnssálir þroskast og vaxið og mun
halda áfram að bera blóm sín um
ókomna tíð. Fyrir hönd súgfirskra
foreldra vil ég aðeins segja: Hjart-
ans þakkir, Jóna mín. Guð styrki
þig, Jón minn, og afkomendur alla.
Þóra Þórðardóttir.