Skírnir - 01.01.1834, Blaðsíða 35

gauin þottu Bretar, á þessu timabili, gefa málefn-
inn Belgja, enda er mi Leópold konúngr þar svo
fastr i hásætinu, að liann eigi þarfnast lengr ann-
ara ríkja liandleiíslu, þó helt utanríkis málefna
stjórnarherrann Palmerston í sambandi við Austr-
ríkis, Praussens og líússlands fulltrúa áfram ráð-
stefnum þeim og tillögum, er liingaðtil fóru fram
í Lundúnuin, og iniða til að koma á sáttum og
endiligum friði milli Belgja og Ilollendfnga; en
þegar kom á sumar frain, og IloIIendíngar þóttu
ofmjög færast undan endiligu atkvæði og gjöra
gabb að ráðstefnunni, kvaðst Palraerston eigi lengr
niundu taka þátt í þessum ráðstefnum að sinni,
en Iialda þeim síðan fram, þegar líkindi væru til
gleðiligri ávaxta; þótti stjórnarherra þessi mæla
líkliga, er það er kunnigt orðið, og hefir verið
haft i gamanræðum, hvað lítið ráðgjafa-fundi þess-
um hefir híngaðtil orðið ágengt; er þannig ráð-
stefnu þessari slitið um stundarsakir, og máskc
algjörliga. — Af innauríkis málefnum, er taki tíð-
indum á þessu timabili, má lier einkum geta þess
atburðar, að stjórnin leisti ánauð þrælastandsins
í vestindía eyunum, og þótti það fagrt fram-
hald af [>eim ráðstöfunum stjórnarinnar, er í
svo mörgu híngaðtil komu fram almennu þjóðar-
frelsi til eblíngar. Stjórnin ályktaði og, að þeir
sem áttu þrælana, yrðu að fá skaðabætr fyrir eign-
arrett þann, er nú gékk þeim af höndum, og varð
sú ályktun þaruin í parlameutinu, að 20 milliónir
punda strl. skyldu borgast af almennum sjóði og
skiptast á milli þeirra er ' hlut ættu að máli, og
létu þeir sér það vellynda, en þeir, er frelsi fcngu,
(3‘)