Skírnir - 01.12.1916, Qupperneq 16

352
Landið og þjóðin.
[Skírnir
sem þar má sýna, geta sumir verið góðir, en aðrir ómerki-
legir. Þar má leika vel og illa, eftir því hver leik-
arinn er.
Vér höfum hlotið að erfð eitt hið einkennilegasta leik-
svið, sem nokkur þjóð hefir fengið. Saga vor sýnir og,
að hér má lifa lífi svo merkilegu, að aldrei fyrnist. En
vér þurfum ekki að leita lengi til að finna, að landið býð-
ur þjóðinni ótal tæki bæði til íþrótta og alvarlegra starfa,
sem hún þó hefir ekki notað, og að margt hefir verið látið
ógert, sem landið virðist skapað til. Leiksviðið hefir ekki
skapað leikarann.
Hér eru t. d. mörg fjöll með einhverri fegurstu út-
sjón í víðri veröld. Þó hafa íslendingar ekki verið neinir
fjallgöngumenn, og eg hygg, að það hafi verið útlending-
ar, sem fyrstir gengu upp á sum hæstu fjöllin hér á landi.
A norður- og austur-landi er venjulega ágætt skíðafæri á
vetrum. Ýmsir ganga þar á skíðum af nauðsyn. En
skíðalist hefir aldrei verið til hér á landi, er berandi sé
saman við list frænda vorra Norðmanna í þeirri grein.
Likt mætti segja um skautaferðir. Víða eru hér heitar
laugar — ágætt tækifæri til að læra sund. Forfeður vorir
voru og miklir sundgarpar. En vér höfum til skamms
tíma verið ósyndir, allur almenningur. Land vort er eitt
hið einkennilegasta og fjölbreyttasta land að náttúru og
jarðsaga þess stórmerkileg. Þó eru íslendingar ekki al-
ment hneigðir til náttúruskoðunar.
Ef vér lítum á atvinnuvegina, kemur enn hið sama
fram. Er það t. d. nokkur eðlisnauðsyn, að túnin séu
ekki stærri en þau eru, eða garðarnir, eða að engjarnar
eru ekki betri þar og þar? Mundi ekki svarið oftar en
hitt verða það, að túnstæði sé jafngott utan garðs og
innan, garðstæði miklu • stærra en notað er og að engjarn-
ar mætti bæta? Það var ekki heldur fiskimiðunum að
kenna, að þangað til fyrir fáum árum voru þar engir ís-
lenzkir botnvörpungar. Það var ekki heldur af því, að
oss vantaði efni í góða skipstjóra og fiskimenn. Það var
af þvi, að enginn hófst handa. Undir eins og einn fór á