Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1878, Síða 45

uppástungur nefndarinnar í þessa stefnu hljóta að tak-
markast við þá aðra grundvallarreglu hennar: að brauð-
in við sameininguna ekki megi verða svo víðlend eða
erfið yfirferðar, að prestinum verði ómögulegt að sjá
tilhlýðilega um uppfræðingu ungmenna, og söfnuðin-
um of erfitt, að hafa not af prestsþjónustunni. þar
sem sameiningu brauða, þessu samkvæmt, virtist mega
við koma, er stungið uppá að bæta hin fátæku brauð,
annaðhvort með því, að leggja til þeirra annað brauð
eða part af brauði, sem ætti að leggjast niður, eða
með því, að sameina hið niðurlagða brauð við eitt af
hinum betri brauðum, og leggja aptur frá hinu sam-
einaða brauði ákveðna peningaupphæð til hinna fátæku
brauða. Á einstöku stað stingur nefndin jafnvel uppá,
að fátæku brauði sje lagt tillag frá góðu brauði, án
þess hið síðara fái neina uppbót í staðinn. Að því
leyti sem á þenna hátt ekki gat fengizt viðunandi
uppbót handa öllum hinum fátækari brauðum, hefir
nefndin stungið uppá, að uppbótin væri greidd úr lands-
sjóði.
Jafnvel þótt það, eins og að ofan er ávikið, væri
grundvallarregla nefndarinnar, að gjöra öll brauð nokk-
urn veginn lífvænleg, gat nefndin á hinn bóginn eng-
an veginn aðhyllzt þá reglu, að jafna brauðin þannig,
að hin svo kölluðu stóru eða góðu brauð hyrfu, með
því hún varð að álíta það nauðsynlegt og í hag presta-
stjettarinnar og landsins yfir höfuð, að slík brauð væru
til; eins áleit nefndin þá mega sætta sig við, að ein-
stöku brauð væru fremur tekjulítil, ef þau hin sömu
gætu jafnframt álitizt að hafa einhverja þá kosti til
að bera, er gjörðu þau eigi -að síður aðgengileg, t. a.
m., ef þeim væri vel í sveit komið, eða ef þau hefðu
hagfellda og þægilega bújörð. Reynslan hefir og
sýnt, að slík brauð allajafna ganga út, og að prestar