Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1878, Qupperneq 98

08
dýrleika, geldur jafnt og sá, sem hefir i eða 2 hundr-
uð til ábúðar. Eins og gjald þetta er ranglátt fyrir
gjaldþegnana, svo er það ónotasælt fyrir prestana,
þar sem þeir, þó lömb þau, sem þeir láta í fóður, komi
lifandi aptur, geta eigi ráðið því, hvernig fje þeirra er
alið upp, en það verður óhagvant, og er enginn efi á
þvi, að prestum væri yfir höfuð miklu notasælla, að fá
andvirði lambsfóðranna, með fram þess vegna, að prests-
setrin eru yfir höfuð góðar jarðir. f á þykir og minni
hlutanum rjett, að afnema einnig offur, því gjald það
er einnig eitt hið ósanngjarnasta, þar sem það er jafnt
af þeim, sem á 20 hdr. í fasteign og lausafje, og þeim,
sem á 200 hdr. Væri og offrinu haldið, en öðrum
sóknargjöldum jafnað niður eptir efnum og ástandi, þá
virðist það mjög ósanngjarnt, þar sem offur-skyldan
hvílir á þeim efnuðu fram yfir aðra, af því þeir eru efn-
aðir, og hið nýja gjald á einnig að lenda mest á þeim
efnuðustu. Mundu efnamennirnir því greiða offrið um
fram það, sem þeir ættu að greiða.
Minni hlutinn er og meiri hlutanum alveg sam-
dóma um það, að ljetta beri af prestunum innheimtu
gjalda þeirra, sem hjer ræðir um. Að hinu leytinu
getur minni hlutinn eigi verið því samdóma, að fela
innheimtuna hlutaðeigandi bæjarstjórn eða hreppsnefnd,
þar sem starf þetta er óskylt störfum þeirra, enda
margir agnúar á því, að bæjarstjórnir og hreppanefnd-
ir hafi innheimtuna á hendi, þar sem sumar kirkjusókn-
ir eru í fleiri hreppum, og sumir hreppar margar kirkju-
sóknir. þykir minni hlutanum eðlilegast, að hver
kirkjusókn kjósi 3 manna nefnd, til að standa prestin-
um skil á gjaldinu af sinni hálfu.
Minni hlutinn leyfir sjer að fara nokkrum orðum
um hinar einstöku greinir.
Um 1. og 2. gr.
í greinum þessum er það tekið fram, hver gjöld