Kirkjublaðið - 01.01.1893, Blaðsíða 2
2
en reyna fretnur að skilja svo við hvað eina, að eínhver
niðurstaða náist,
Kbl. þarf að flytja meiri útlendan fróðleik kirkjuleg-
an, og mun það gjört betur en undan farið nú þegar á
þessu ári.
Kbl. þarf að flytja meira til skemmtunar af því tagi,
sem átt getur heima í slíku blaði, einkanlega þurfa börnin
að fá meira, sem þau geta lesið, sjer til ánægju og upp-
byggingar. Fylgiblaðið, sem kaupendur fá ókeypis í ár,
og auglýst er síðar í þessu tölubl., bætir væntanlega nokk-
uð úr þessum skorti.
Kbl. mun í ár flytja stuttar æfisögur kristinna ágætis-
manna af ýmsum trúarflokkum. Ritstjórinn hugsar sjer það
sem myndir af manngildi og æfistarfi nokkurra þeirra
manna, sem fyr og síðar hafa sýnt sig sannkristnasta í
kærleiksþjónustu fyrir mannkynið, og sem í kristilegum
skilningi hafa orðið æðstir, með því að vera flestra þjónar.
Andlega hjálpin við blaðið er fyrir öllu og hún hefir
verið mikil og góð árið sem leið bæði frá lærðum og leik-
um, og nýir og nýir vekjast stöðugt upp. En eðlilega
verður margt að geymast og sumt kann enda að gleym-
ast, þegar mikið berst að, en rúmið er lítið, og verða
heiðraðir höfundar að virða það til betri vegar, þótt þeim
virðist ritstjórinn villtur í valinu. Reyndar ætti engin
góð bending eða hugvekja að gleymast, þótt hún komi
eigi fram um sinn, heldur að geymast til hentugs tæki-
færis; sjáíst hennar eigi annar vottur, þá ætti hún altjend
fyr eða síðar að koma fram í einhverri tillögu ritstj., eða
í stjórn hans á blaðinu. Mjer hefir frá fyrstu fundist það
vera aðalskilyrðið fyrir því, að Kbl. gæti orðið uppbyggi-
legt og vinsælt aiþýðublað, að útgef. stæði í stöðugu brjcfa-
sambandi við alla vini og styrktarmenn blaðsins meðal
presta og leikmanna. Það er töluvert ómak og jeg hef
árið sem leið skrifað jafnmörg brjef í þágu Kbl. og dag-
ar eru í árinu, og skal jeg eigi telja það eptir mjer, þótt
þau heldur fjöiguðu en fækkuðu.
Þeirri bæn vil jeg leyfa mjer að beina til prófast-
anna, að þeir sendi mjer frjettapistla um hið allra helzta
sem gerist á hjeraðsfundum í sem stytztu máli, með fyrstu