Kirkjublaðið - 01.01.1893, Blaðsíða 5
5
hjálpa til og bæta ár, sjerstaklega með tiliiti til þess, að
vekja og glæða hinar kristilegu trúartilflnningar barn-
anna.
Vitanlega er þetta einnig tilgangur barnaskólanna og
enginn vill neita því, að þeir í þessu tilliti að mörgu leyti
nái tilgangi sínum, en ekki að öllu leyti. — Hjer skal ekki
tekið tillit til þess, sem þó væri hugsanlegt, að kennarar
barnaskólanna sjálflr stæðu fyrir utan kirkju og kristin-
dóm með hjarta sínu, heldur skal út frá því gengið, að
þeir sjeu trúmenn og standi á hinum kirkjulega trúar-
grundvelli, að minnsta kosti þeir, sem sjerstaklega hafa
á hendi uppfræðinguna í kristindómi. En samt sem áður
verður það ekki nægilegt. I fyrsta lagi eru ekki með
hinni persónulegu trú kennarans ávallt gefnir þeir hæfí-
legleikar, er útheimtast, til þess að gjöra trúarsannindin
skiljanleg börnunum. í öðru lagi er víða svo, að einum
kennara er ætlað að hlýða 20—30 börnum yfir ú einni
klukkustund og þvi næsta hætt við því, að lítið verði af
tímanum afgangs til samræðu og útskýringar fyrir börn-
unum. Hjer er því býsna hætt við, að hin persónulegu
áhrif hins trúaða kennara verði fyrir utan hin einstöku
börn, og jafnvel þótt, dálftill tími verði afgangs, er hætt
við, að kennarinn verji honum fremur til þess að auka
kristindómSj&efrfcíwgwm, en til hins, að leiða barnið inn í
Uf trúarinnar. Og því verður heldur ekki neitað, að
barnaskólarnir eiga að leggja mesta áherzlu á það, að
skerpa skilning og auka þekking barnsins, án þess þó
verði sagt, að þeir eigi að leiða hitt hjá sjer. — Úr þessu
vill sunnudagaskólinn bæta, með því að leggja áherzluna
á það, sem i barnaskólanum verður að sitja á hakanum,
að leiða barnið inn í sjálft líf trúarinnar, svo að trúar-
sannindin verði meira en þekking, sem barnið heldur
fastri með skynseminni, þ. e. verði persónuleg eign barns-
hjartans.
En gjörir hin Inrlcjiilega guðsþjónusta þá ekki sunnu-
dagaskólana óþarfa? — mætti spyrja. Getur guðsþjón-
ustan ekki fyllilega bætt úr því, sem á .vantaði bæði á
heimilunum og í skólunum? Vissulega er það tilgangur
guðsþjónustunnar i kirkjunni og hin kristilega prjedikun