Kirkjublaðið - 01.01.1893, Blaðsíða 13
13
Skringílegt er dæmið, sem höf. kemur með ulri sálm-
ana. Hann gjörir ráð fyrir að meðal annars sje sunginn
sálmurinn : »Hvað stoðar þig allt heimsins góz og gæði«
(329), og hafður fyrir útgöngusálm. Sálmurinn er urn
fallveltu jarðneskra gæða, og er niðurlag hans þannig:
»Vor auðlegð sje að eiga liiranaríki,
vor upphefð breytni sú, er Guði líki,
vort yndi’ að feta’ í fótspor lausnarans,
vor dýrðarskrúði dreyrinn Jesú mæti,
vor dýrðiegasti fögnuður og kæti
sje himinn hans«.
En hvernig verður nú söfnuðinum við þegar þessu er lokið?
»Yfirbragð safnaðarins er breytt«, segir höf. »Gleðiljóm-
inn er horfinn, en raunaskuggar, gremjudrættir, ergju-
hnyklar komnir í staðinn. Gömlu mennirnir ganga hljóðir
og niðurlútir til hesta sinna, láta þá rölta hægt heim og
sofa úr sjer ólundina« o. s. frv. Skárra er það nú við-
bragðið, sem söfnuðurinn hefir tekið! Jeg gat ekki að
mjer gjört að brosa, er jeg las þessa rokna-klausu, enda
liefir höf. hjer eflaust verið að gjöra að gamni sínu, þó
að gaman eigi hjer varla við. En af því að mjer er
skylt málið, að því er sálminn snertir, fer jeg ekki lengra
út í þá sálma.
Fögur og eptirtektarverð eru orð höf., þar sem hann
minnir prestana á að »nota sólargeislann, sem fellur inn
um kirkjugluggann, regndropann, haglkornið, sem bylur á
þakinu, til að hefja huga safnaðarins til Guðs«. En þess konar
hugleiðingum getur presturinn vel skotið inníræðusína á
hentugum stöðum, þó að hann hafi skrifað hana fyrirfram;
einkum ef ræðan lýtur að skyldu efni. Slíkt getur óneit-
. anlega opt liaft góð áhrif, sje því laglega fyrir komið.
Að þvi er framburðinn snertir, þá gefur höf. í skyn,
að sumum prestum sje það tamt að hafa »niðandi mæðu-
hljómblæ« á ræðum sínum, og hafa hverja setningu með
sömu áherzlu. Slíkt mun hafa komið sumstaðar fyrir áð-
ur fyrri, en jeg hugði, að það mundi nú vera hjer um bil
niður lagt. Sje svo, að enn eimi eptir af því, þá þarf sem
fyrst að leggja niður slíkan óhæfan framburð; en vonandi
er, að slíkt hverfi bráðum alveg. Fram'burðurinn þarf
auðvitað að vera eðlilegur, líkur vönduðu daglegu máli,