Skólablaðið - 01.07.1914, Side 5

SKOLABLAÐIÐ
101
Óskandi væri, að sem .flestir nemendur kennaraskólans
hagnýttu sér þá ágætu kenslu í söng, sem þeir eiga kost
á í skólanum. það tækifæri býðst fæstum þeirra aftur.
En þó að kennarinn, eða kenslukonan, sé nú ekki lærð-
ur söngvari, þááhann samt sem áður ekki að leggja árar í bát.
Hannábara ekki að fást við annað en hann getur. En eitt getur
hann. Hann getur látið börnin syngja, og flestir geta veitt dálitla
leiðbeiningu í því, þó að þeir kunni ekki tökin á að kenna
eftir lærðra manna reglum. Geti hann vanið af ljótum kækj-
um, þá er söngæfingin ekki einskis virði. Oft er eitthvað
af börnunum svo söngnæmt, að það geti leitt söng hinna,
ef röddin er hrein. Dæmi eru til að þetta hefur verið reynt
og verið betur farið en heima setið.
Dýraverndun.
Enginn siðaður kristinn maður fer af áscttu ráði illa
með skynlausar skepnur, síst af öllu þær skepnur, sem hann
umgengst daglega og hefur lífsbjörg sína af. Hann skoðar
þær þvert á móti sem vini sína, og finnur glögt til þess, að
þær lifa á hans ábyrgð, um leið og þér lifa í hans þágu.
Hann veit að þær hafa til alls góðs unnið og einskis ills.
Hann fínnur að hann á ekki einungis að forðast að kveija
þær eða misþyrma þeim sjálfur, heldur og ábyrgjast að aðr-
ir geri þeim ekkert mein, — svo sem í hans valdi stendur.
Flestum þykir svo sem óvenjulega illmensku þurfti til
þess að kvelja skepnur af ásetta ráði og einhvernveginn
vakir það fyrir almenningi að þessháttar grimd sé bæði
ljót og hegningar verð. Einkum er hart dæmt um þær
misþyrmingar sem framdar eru eins og af leik, eða til að
þjóna sinni þrælalund. Ekki nærri því eins hart tekið á
því að fara illa með skepnur / eigin hagsmuna skyni. það
þykir ekki bera vitni um eins mikla mannvonsku, eins tak-
markalausa grimd. það er meira að segja oft afsakað sem