Skólablaðið - 01.07.1914, Síða 7

SKOLABLAÐIÐ
103
þær með fóðurskorti, en svo eru þessi lög þó máttlaus til
að vernda skepnurnar.
Á þessu horfellisári heyrist nú lítið um það rætt, að
fénaðurinn sem feldur er hafi liðið kvalafullan dauða.
Eigendunum er aftur á móti vorkent að hafa orðið fyrir
skaðanum og illu árferði um kent. Víst er þeim vorkunn
að verða fyrir miklu eignatjóni, sem illa mega við því. En
meira vorkunnarmál er að hafa það á samviskunni að vera
valdur að öllum þeim hörmungum, sem fénaðurinn hefir
orðið að þola. Fyrir það eru mennirnir í sannleika brjóst-
umkennanlegir, hvað sem efnahag þeirra líður .
Með þjóð sem svona er ástatt hjá virðist ekki vera
árennilegt að hugsa um dýraverndun. En þó verður að
gera það. Og það er enganveginn vonlaust um sigur í bar-
áttunni fyrir dýraverndun hér á landi fremur en annarstað-
ar. Ef þjóðinni er að fara fram í menningu, þá er líka dýra-
verndunin á framfaravegi. Tilfinningin fyrir vernd málleys-
ingjanna hlýtur að skýrast og verða næmari með vaxandi
menningu.
En svo verður að gera eitthvað til að opna augun á
fólkinu. Á einstaka stað hefir verið reynt að stofna „dýra-
verndunarfélög". það er gott, en þau sýnast hafa verið
svo magnlaus út á við; vekja áhuga félagsmanna, en vinna
of lítið út á við; og svo deyja þau. það þarf að skrifa um
dýraverndun og láta börn og unglinga lesa. það þarf að
ala upp í börnum samúðartilfinningu með öllum dýrum,
hvort sem þau gera sýnilegt gagn eða ekki,
Hvert einasta barn á landinu ætti að lesa Dýrasögur
eftir þorgils Gjallanda. Betri kenslubók í þessari grein er
varla hugsanlegt að þjóðinni verði boðin í bráð. Efni þeirra
er svo átakanlegt og verður hverjum manni minnistæðara
fyrir snild höfundarins í meðferð þess. Önnur þjóð hefir
orðið til þess að veita honum verðuga viðurhenningu fyrir
þessar snildarlegu skáldsögur. Hans eigin þjóð ætti að
minsta kosti að geta gert það að lesa þær. Ungir og gaml-
ir hafa gott af því; og skepnurnar þeirra hafa gott af því.