Vísir - 04.11.1959, Blaðsíða 10

10
VlSIB
Miðvikudaginn 4. nó-vember 1959
:—; ; ■ ^
■ ii ermina
jS/íff/p ■ Black:
★
i‘/rrnu AD
•. ; blHll • 11 An j
35
Virðingu fyrir þvi, sem kallaö er æra. Hann er alls ekki þröng-
sýnn, — hann viðurkennir afdráttarlaust að það þarf allskonar
fólk til að byggja heiminn. Þó hann hefði megnustu andúð á
ýmsum kunningjum mínum þá gaf hann mér frjálsar hendur,
af þvi að hann vissi að eg þurfti að læra af reynslunni sjálf.
Hann hafði kennt mér ákveðin megin-boðorð, og hann hefði
aldrei getað hugsað sér að eg bryti þau. Eg er hrædd um að
hjarta hans mundi bresta ef hann ætti að upplifa að fólk starði
á mig og benti á mig. Æ, Ross! Hún tók höndunum fyrir andlitið.
— Skilurðu það ekki? Umtalið, blöðin — blaðamennirnir, sem
mundu reyna að hafa tal af mér! Og verst af öllu væri þó með-
vitundin um að hann hafði treyst mér — og að eg hafði brugðist
honum.
— Svona, svona, ástin mín — taktu þessu nú rólega. Hann
tók um höndina á henni og læknisaugu hans voru ekki í vafa um
að henni lá við örvæntingarkasti. Hann sagði fastmæltur og
einbeittur: — Þú gerir miklu meira úr þessu en það er.
— Ekki meira en Sonía getur komið til leiðar, sagði hún beisk.
Hann hristi höfuðið. — Hún getur ekki með nokkru móti lagt
fram nægileg skilríki til þess að fá hjónaskilnaö.
— Getur hún ekki? Allt í einu mundi Caria það eina, sem hún
haföi ekki sagt honum. Það sem Sonia hafði sagt um gestina í
húsi Adersleys í Sussex. Það var rétt, sem hún hafði svarað
Soniu, að gestirnir gengu út og inn hver hjá öðrum, þegar þeim
bauð svo við að horfa. Ef maður vildi vera í friði, læsti maður að
sér dyrunum, og þá hlóu hinir sig máttlausa, og gerðu allskonar
tvíræðar athugasemdir. Auk þess voru jafnan miklar áfengis-
veitingar þar, og það bar oft við eftir háttatíma að gestirnir
söfnuðust saman hver annara herbergjum. Oftast hafði þetta
verið í fullu sakleysi — þó ekki hefði allt verið jafn saklaust.
Nóttina sem Betty Owins hafði séð Basil koma úr herbergi
Cariu hafði hann verið þar með að minnsta kosti sex öðrum,
sem hún hafði losnað við smátt og smátt því að hún var þreytt.
Tiu mínútum síðar hafði Basil komið inn aftúr til þess að biðja
um svefnpillu. Hún hafði skipað honum út samstundis og hann
hafði fengið pillurnar, syfjuð og ónug. En hver mundi trúa því?
Allt í einu fann hún að hún gat ekki sagt Ross þessa sögu — hún
fann að hún gat ekki karfist svo mikils trausts af honum. Og
þó hann tryði henni, mundi sagan gefa fólki tilefni til að hafa
i frammi ljótar dylgjur, og við tilhugsunina um það fór um hana
hiti og hrollur á víxl.
— Hlustaðu á mig, Ross, sagði hún örvæntandi. — Eg get —
get blátt áfram ekki afborið þetta. Það er ekki aðeins hann
pabbi — eða þú sjálfur. Þó að þú vitir hve mikils virði þið báöir
eruð mér. Það er eg — eg, sem er bleyða.
— Vitanlega ertu engin bleyða, sagði hann. — Þaö er ofur
eðilegt að þú eigir erfitt með að sætta þig við þessa tilhugsun,
að finna einhverja lausn á þessu máli.... Hann tók utan um
hana og þrýsti henni fast að sér.
Hún lyfti andlitinu og munnar þeirra mættust. Eftir nokkra
stund sagði hann hikandi: — Þér dettur vonandi ekki eitt augna-
blik í hug að eg ætli aö horfa rólegur á, að eg eigi að missa þig?
— Nei, eg þoli ekki að missa þig, Ross. Hún þrýsti sér að hon-
um. — Eg elska þig svo heitt — þú ert mér meira virði en lífið.
Ó, aö eg hefði ekki verið svona ótrúlega mikið flón!
Þetta var óp frá hjartanu og það endurómaði í honum. En
hann svaraði: — Þú ert mér líka lífið sjálf, og ekkert getur
skilið okkur. Þú mátt ekki vera deig í þessu máli. Við verðum
að berjast — og einhvemveginn skulum við sigra.
Caria opnaði augun þegar stúlkan setti tebakkann á nátt-
borðið. Svo lagði hún þau aftur. Hún þorði ekki að horfast í augu
við nýjan daginn.
— Er hr. Barrington farinn út, Simpson? spurði hún.
— Já, ungfrú. Hann bað mig um að skila, að ef þér væruð
ekki bundin langaði hann til að þér borðuðuð hádegisverð með
sér í klúbbnum. Klukkan 13,30 stundvíslega.
— Já. En eg fer ekki á fætur strax. Mér leið svo illa í nótt.
— Það var leitt að heyra. Á eg að koma með morgunverðinn
seinna? sagði Simpson vorkennandi.
— Hvað er klukkan? spurði Caria. Og þegar hún hafði fengið
að vita það, bað hún um morgunverðinn hálftíma síðar. — Og
viljið þér gera svo vel að hafa baðið til tíu mínútum áður?
En áður en Simpson var komin út úr herberginu fann Caria að
henni var ómögulegt að sofna aftur. Hún hafði verið dauð-
uppgefin þegar hún kom heim í nótt eftir samtalið við Ross.
Hann hafði orðið reiðari og reiðari og afráðið að tala við
Soniu til úrslita. Þegar Caria hélt því fram að það væri gagns-
laust, hafði hann sagt að bezt væri að segja Barrington upp alla
söguna og láta hann taka málið að sér. En þá hafði hún æðrast
enn meir og endurtekið það sem hún hafði áður sagt um sjónar-
mið föður síns og grátbænt Ross, þangað til hann lofaði að tala
ekki við Barrington án hennar vitundar, en þó með því skilyrði
aö hún ryfi ekki trúlofunina.
Þannig stóð málið þegar þau skildu. Það yrði nauðsynlegt að
fresta brúðkaupsdeginum, en að öðru kosti skyldi allt vera
óbreytt.
Sonia hafði komið sínu fram. Caria og Ross höfðu gert mála-
miðlun með því að fresta brúðkaupinu. En málamiðlun er venju-
lega engin lausn. Ross vissi að ef Caria fengi ekki frest á vand-
anum mundi hún fá taugakast. Og af því að hann elskaði liana
varð hann að taka tillit til vandans, sem hún var komin i. Og
þó honum finndist þaö auðmýkjandi varð hann að viðurkenna, að
það var frú Frayne, sem nú hafði bæði töglin og halgdirnar.
Hneykslismál eins og það sem Sonia hótaði þeim mundi eyði-
leggja fyrir þeim báðum, og þó að þau áræddu að berjast og
láta hneykslið dynja á sér, var þó óhjákvæmilegt að taka tillit
til Rogers Barringtons.
Ross áfelldist fyrst og fremst Basil Frayne. Hann hefði langað
til að lúskra þeim lubba eftirminnilega.
Eitt vandamáiið var að finna hæfilega afsökun, ef þau yrðu
að fresta brúðkaupinu. i
Það var þetta sem Caria var að glíma við þarna sem hún lá
og starði á þilið. Hún hafði verið þreyttari en svo að hún gæti
hugsað skýrt, er hún kom heim í nótt. En nú varð hún að horf-
a.st í augu viö beiskar staðreyndir. Þau urðu að búa til nothæfa
áætlun. Verst var að faðir hennar var svo skarpskygn að hann
lét ekki blekkjast af miður sennilegum skýringum.
Jæja, ekki stoðaði að liggja svcna og sýta. Hún hafði enn
ráðrúm til að hugsa þetta mál. Hún þurfti ekki að segja föður
sínum frá því strax. Mestu varðaði að hann sæi ekki á henni
að eitthvað amaði að.
Hún afréð að fara gangandi í klúbbinn. Og þegar hún gekk yfir
Berkeley Square minntist hún þess hve sæl hún hefði verið um
þetta leyti í gær.
í dag var enn meira sólskin. Grasið virtist enn grænna og
trén enn frísklegri með nýja vorlaufið. Tveir menn gengu fram
E. R. Burroughs
TARZAIM -
| ÖiljJM HÍWMJ
‘ , (§]$) -Austurstrasti ■
3129
IN THE MOKNINS,
OPEWEf THS CEl
WAKILY JOINIEI7
ESCOKTS.
THE PKSSONEKS
■L PGOK ANP
TI-ÍEIK FSLINE
Um morguninn opnuðu
þeir klefadyrnar og fyrir
utan biðu kettirnir. Hlé-
TME LEOPAR7S INSTANTLY
KESPCMPER ANP UR.GEP
Tí-IEfA TO WAL< TOWAK.P
THE TEfAPLE.
barðarnir létu ekki á sér
standa og smöluðu föngun-
um á undan sér til hallar-
innar. Þeir gengu inn í við-I
hafnarsalinn þar sem fyrir
voru þeir sem kvæntast áttu [
ásamt fleixú mönnum og svo
hinar óhamingjusömu konur.
„Gagn og gaman"
í nýjum búningi.
Ríkisútgáfa námsbóka hefur
nýlega gefið út nýja úfgáfu af
Gagni og gaman, öðru hefti,
sem Helgi Elíasson fræðslu-
málastjóri og ísak Jónsson
skólastjóri hafa tekið saman. .
Um 80 litprentaðar myndir
eru í bókinni, gerðar af
Tryggva Magnússyni og Þór-
dísi Tryggvadóttur. Pi-entun
annaðist Lithoprent. — Þetta
er önnur bókin, sem ríkisútgáf-
an lætur litprenta. Það er setl-
un útgáfustjórnarinnar að gefa
út á næstu árum fleiri litprent-
aðar bækur.
Meiri hluti myndanna í þessu
hefti eru úr eldi'i útgáfu Gagns
og gamans. Leskaflarnir, er
myndunum fylgja, eru aftur á
móti nærri allir nýir, þegar
undanskilin eru ljóð og rím eft-
ir skáldin Jóhannes úr Kötlum,
Margréti Jónsdóttur og Sig. Júl.
Jóhannesson.
Fimmtíu og fjórar fyrirsagn-
ir eru í heftinu og ná flestir
kaflarnir yfir eina opnu. —
Sögurnar eru valdar úr heimi
barnanna, um stöi-f þeirra, at-
hafnir ,og leiki, inni og úti
heima og í skóla , ein eða með
leiksystkinum, í dreifbýli, nú
og áður fyrr. Fullorðnir koma
þar við sögu, einkum mamma
og pabbi, amma og afi.
Einnig er vikið nokkuð að
tímanum, eins og dögum, mán-
uðum og tyllidögum (sumar-
dagurinn fyrsti, bolludagur,
öskudagur). — Orðin í öðru
heftinu eru yfirleitt stutt, eins
til tveggja atkvæða orð, og
flestar línur eru sjálfstæð
málsgrein, sem endar í punkti.
En þetta auðveldar mjög lesti'-
arnám fyrir algera byi'jendur:
Það mun von höfundanna,
að sé haglega á haldjð, geti
byrjendur oi'ðið allsjálfbjarga
í lestri, eftir að hafa farið yfir
fvrsta og annað hefti af
Gagni og gamni.
Höfundar hafa reynt að
miða samning Gagns og gam-
ans, við beztu reynslu, sem
fengin er hér heima, og haft
hliðsjón af í-eynslu ýmmissa
annarra þjóða, vai'ðandi lesti'-
arkennslu og lestranám.
Kampavíns-
bardagi.
Tólf frönsk fyrirtæki, sém
framleiða kampavín, hafa höfð-
að mál til bess að fá bann lagt
við því, að spænskt fyrirtæki
auglýsi framleiðslu sína sem
kampavín.
Fyrirtækið er Costa Brava
Wine Co. í London. — Málið
er komið fyrir hæstarétt, sem
hefur frestað úrskurði í mál-
inú. Undirréttur hafði úx-skui'ð-
að, að kampavínsnafnið væxú
ekki einkaeign Frakka, en vildu
ekki una því.
Bandaríkjastjórn tilkynnir,
að aðeins 4 eldflaugasveitir,
sem þjálfaðar eru í með-
ferð eldflauga af Thor-gerð,
verði sendar til erlendra
bækistöðva. Þær verða all-
ar á Bretlandi. — Upphaf-
lega var gert ráð fyrir, að
þær yrðu 5.