Vísir - 08.08.1962, Blaðsíða 13

MiSvikudagur 8. ágúst 1962.
SIR
13
lS°s
er sælgæti sem allir ættu að reyno
Takið pakka af ís og Coke heim með ykkur og búið
til „ÍS-KÓK“. Það er auðvelt.
Fyrir fáum árum kynnti Magnús
Blöndal Jóhannsson, verðandi fé-
lagsmaður f Tónskáldafélagi ís-
lands, fyrir undirrituðum konu
sína Bryndísi Sigurjónsdóttur. Þau
voru bæði innan við þrítugt.
Hún bauð af sér mikinn yndis-
þokka þegar við fyrstu kynni og
hafði til að bera þá hæversku
samfara tilfinningasemi, er gerir
einmitt konur oft svo aðlaðandi.
Jafnframt birti hún dulda vilja-
festu, sem auðsjáanlega var stjórn
að af beztu greind. Hún vildi
standa sig og fylgjast með öllu.
Fögur kona var hún og tíguleg,
en slíkt varð veigalítið við kynnin
af skapferli hennar og eiginleikum.
Sumir héidu, að framkoma hennar
væri tilgerðarleg, vissu ekki að
hún þjáðist af langvarandi, ólækn-
andi sjúkdómi, sem hún vissi um
og vildi ekki láta bera á. Svo
lézt hún snögglega miðvikudaginn
25. júlí síðastliðinn eftir að hafa
kynnt1 óskalög sjúklinga í útvarp-
inu lai^gardaginn áður, — eins og
hún var vön vikulega. Á röddinni
heyrðist, að hún átti erfitt með
tungutak.
Bryndis fæddist í Reykjavík 9.
júlf 1928, en Iauk gagnfræðaprófi
á Akureyri. Hún fluttist 1946 til
New York, þá F8 ára, heitbundin
Magnúsi Blöndal Jóhannssyni, sem

' •
/
KVEÐJA
\ \
minningar SátiaiiMsr konu
farinn var áður þangað til tónlistar , einnig að annast óskalagaþátt sjúk
náms. Fyrst stundaði Brýndis nám linga hjá Ríkisútvarpinu og flutti
.yicj menntaskóla kvenna þar, en síðasta þátt sinn slíkan frá sjúkra-
síðan við Columbia-háskólann, beðinum á Landsspítalanum.
tungumál, bókmenntasögu og sálar Það varð ekki upplýst fyrr en
fræði. Hún giftist Magnúsi 5. júlí i við andlát hennar, að henni hafði
1947, og þau hjónin bjuggu síðan um árabil verið kunnugt um sinn
um sjö ára skeið í New York og
eignuðust þar tvo syni: Jóhann nú
14 ára og Þorgeir nú 9 ára.
Fljótlega eftir heimkomuna tók
Bryndís að starfa hjá dagblaðinu
Tíminn, en stuttu síðar fór hún
ólæknandi sjúkdóm, sem henni
tókst þó svo vel að dylja.
Móðir hennar er Alexandra Jóns-
dóttir gift Páli Ólafssyni starfs-
manni hjá ríkinu.
Með Bi-yndísi er héðan horfin
með afbrigðum hjálpsöm og kær-
leiksrík og viljastyrk kona, —
dóttir, móðir og eiginkona.
Hvað er hægt að segja bömum
og eiginmanni og foreldrum Bryn-
dísar til huggunar? Að hún hafi
losnað við sínar þjáningar. Að
dauðinn sé aðeins breyting á lífs-
orku og lögmálum, umhverfing
fyrirbrigða í alheimi, sem vér fáum
ekki skynjað, af því oss vantar
skilningavitin til að greina óendan
leik tíma og rúms, — að vér mun-
um ekki komast hjá því er fram
líða stundir að samþykkja og skilja
dauðann, sem bíður vor allra.
Bryndísar Sigurjónsdóttur er
saknað af öllum, sem hana þekktu.
Reykjavík, 6. ágúst 1962.
Jón Leifs.
Fyrst er hellt í glasið til hálfs, svo er ísinn settur
út í og hrært lítið eitt upp með skeið. Veljið hvaða
bragð í ísnum, sem þér óskið. Bætið i „Coke“ eftir
þörfum. Notið skeið og sogrör.

Eftir augnablik er kominn Ijúffengur ís-drykkur,
sem nú fer sigurför um Ameríku þvera og endilanga.
Framh. af bls. 9.
Mýrdalsjökuls og Eyjafjallajök-
uls. Takmarxkast hún að sunnan
af Krossá, að vestan af Markar-
fijóti og að aústan af Mýrdals-
jökli.
Þeir staðir sem flestir þekkja
eru dalirnir þar sem venjulega
er tjaldað. Fyrst kemur maður
í Húsadal, síðan í Langadal og
loks í Slyppugil, þar sem Far-
fuglar hafa haft sína starfsemi
og gróðursett trjágráður.
Af þeim fjöllum sem eru í
Mörkinni er Valahnjúkur lang
kunnastur. Hann er 458 metra
hár og Iiggur í suð-austur af
Húsadal. Þangað fara lang flest-
ir upp af þeim, sem í Þórsmörk
koma. Útsýni er þar mjög fal-
legt og sér yfir alla Mörkina.
Blasa þar við skógi vaxnar hlíð-
ar dalanna, auðnin á Krossár-
aurum og sér til fjögurra jökla.
MARGT AÐ SJÁ ,
Margt er að sjá í Þórsmörk
og mun reynt að nefna það
helzta. Er þar fyrst að nefna
Sóttarhelli, sem er fremst í
Mörkinni. Um hann er sú saga,
að eitt sinn hafi 18 gangnamenn
úr Fljótshlíð hvílt sig þar. Gekk
þá fram hjá þeim tröllkona og
fóru þeir að gera grín að henni.
Einn þeirra vildi þó ekki taka
þátt í því, og var hann sá eini
er eftir lifði, er tröllkonan hafði
beðið þeim bölbæna.
Af þessu urðu menn hræddir
við hellinn og fluttu þangað
klukkur og vígðu hann. Sjást
enn festingar fyrir klukkurnar
og þrír litlir krossar. Segja sum-
ir að hellirinn hafi verið notað-
ur sem bænahús.
Sönghellir nefnist annar hell-
ir. Þar hagar svo til að vatn
fellur niður um þakið og mynd-
ar sturtubað. Er ekki óalgengt
að ferðamenn fari þangað á
nóttinni til að taka sér bað.
Snorraríki nefnist hellir á leið
inni yfir hrygginn milli Langa-
dals o| Húsadals. Er hann í
tveggja mannhæða hæð og hafa
verið höggvin klifurþrep og
handföng í bergið, svo að frem-
ur auðvelt er að komast þangað
inn. Á sömu leið er hellir,, sem
nefnist Skuggi. Ekki eru nema
nokkrir áratugir síðan gangna-
maður undan Eyjafjpllum varð
þar úti.
Hinum megin við Krossá,
beint á móti skála Ferðafélags-
ins ,sem kenndur er við Kristján
Skagfjörð, er Álíakirkja. Það er
klettastrýta, sem er áþekk
kirkju, til að sjá, og er hvelfing
innan í henni. Einnig er Glugga-
hellir í Slyppugili mjög sér-
kennilegur útsýni'sstaður.
Einn þeirra hluta sem flestir
skoða í Þórsmörk er tré, sem
nefnist Systurnar sjö, og er í
Hamraskógum, skammt frá
Markarfljóti. Það er eitt stærsta
tré í Þórsmörk og eru sjö stofn-
ar upp frá einni rót.
Þegar farið er inn í Þórswiörk,
er farið yfir Markarfljót og síð-
an haldið upp með Merkurbæj-
um. Skömmu fyrir innan þá er
mjög sérkennilegt gil, sem nefn-
ist Nauthúsagil. Innst í gilinu
er stórt tré sem myndar brú
yfir það og er hægt að ganga
þar yfir. Fræ af þessu tré voru
flutt að Múlakoti og er af þeim
vaxinn hluti hins , blómlega
garðs, sem þar er.
Nokkru innar er komið að
svo kölluðu Jökullóni. Það er
svo nefnt vegna þess að niður
í það falla ísjakar úr Eyjafjalla-
jökli og má venjulega sjá þar
jaka á floti. -
Þegar haldið er áfram inn
eftir aurunum, þarf að fara yfir-
Jökulsá og Krossá, áður en
komið er í Þórsmörk. Renna
þær um sandana í mörgum kvísl
um og geta verið varasamar
yfirferðar þeim, sem ekki eru
kunnugir.
Mikið hefur borið á því að
menn legðu í árnar, án þess að
þekkja þær nokkuð. Telja kunn-
ugir að ekki sé ráðlegt að fara
lengra en að Nauthúsagili á litl-
um bílum. Alla leiðina er venju-
lega fært yfir sumarið á stórum
bílum, en þó er talið mjög ó-
ráðlegt að reyna að fara yfir
árnar á nokkrum bíl, nema ein-
hver kunnugur eða reyndur í
vötnum sé með í ferðinni.
Hefur oft legið við slysum
og margir bílar stórskemmzt,
vegna þess að menn hafa ætlað
sér og bílum sínum meira en
þeir ráða við.
I