Þjóðviljinn - 28.01.1958, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 28. janúar 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
ERNEST GANN:
Sýður á keipum
Ljá máls á svaeði
án atómvopa
Enn ein breyting hefúr orö-
ið á afstöðu vesturþýzku stjórn-
arinnar til tillögu Pólverja, um
myndun svæðis í Mið-Evrópu,
23. dagur.
get sagt ykkur þaö aö bóndinn á hæga daga.“
„Þú ert vitlaus," tautaöi Litla leöurblaka, „Fari þaö
bölvað sem ég hlusta meira á þig.“ Eins og til að vernda
sjálfan sig fyrir fleiri ályktunum generálsins, dró Litla
leöurblaka hausinn niöur í hálsmáliö á frakkanum og
lokaði augunum. Ball generáll skipti sér ekkert af hon-
um. Hann ávarpaöi þakklátari eyru Spjátrungsins og
flækinganna þriggja sem þegar voru komnir á staöinn
til aö njóta sólarinnar. Rödd hans fékk á sig hreim sem
átti aö tákna að hann væri reiöubúinn til að sýna sann-
girni.
„Bóndi, já, hann hefur sín vandamál — auðvitað. En
þegar hann er búinn aö éta morgunmat, hvaö gerir
hann þá? Hann fer út, klifrar upp á notalega dráttar-
vél og plægir akrana sína, já, þaö gerir hann. Og allan
tímann borgar stjórnin honum fyrir aö sitja á dráttar-
vélinni hvort sem hann ræktar nokkurn skapaðan hlut
eöa ekki. Ekki satt? Ball generáll beiö ekki eftir stað-
festingu áheyrendanna. Hann var of stutt kominn
í ræöu sinni til aö leyfa framíköll.
„Og svo kemur bóndinn aftur heim, étur hádegis-
mat og fær sér blund á eftir. Hann liggur og hugsar
um hvaö stjórnin sé mikiö fyrirtak, og þegar hann
er orðinn þreyttur á aö hugsa um hvaö þetta sé nú
allt saman gott, þá fer hann út á akurinn og plægir
svolítiö í viðbót. Þá kemur hann aftur heim og fær sér
drykk — “
„Hefuröu klukku sem segir aö þaö' sé kominn tími
til aö' við fáum okkur drykk?“ spuröi Skóflufés,
„Nei, ég hef enga klukku og ég þarf aldrei klukku,
af því að ég sé alltaf á sólinni hvaö klukkan er.“
„Þú ert vitlaus. Þú ert sko bandvitlaus,“ tauta'ði
Litla leöurblaka aftur. Einn flækingurinn leit votum
augunum til sólar. ; u i; : ff]
„Nú, hvaö er klukkan þá? spuröi hann.
„Hvaða máli skiptir þaö hvaö klukkan er? Ertu aö
fara eitthvaö, góöi?“
„Nei, ég er ekki aö fara neitt. Eg vil bara vita. hvers
vegna í fjandanum þú þykist g'eta séð á sólinni hvað
klukkan er.“
„Eg er að tala um hændur, og ef þið, piltar mínir,
leyfið mér aö halda mér við umræðuefnið, þá gætuö
þiö kannnski lært eitthvaö.“
„En mig langar samt til aö vita hvern fjandann þú
heldur að klukkan sé,“ sagöi flækingurinn þrákelknis-
lega. Ball generáll sendi honum manndrápsaugnaráð.
En hann teygöi höndina í áttina til sólar og teygöi
hægt úr fingrunum.
„Hún er tíu mínútur yfir átta,“ tilkynnti Ball gene-
áll.
„Þetta er kjaftæöi,“ sagöi flækingunnn. Ball generáll
steig samstundis þrjú uggvænleg skref í áttina til
hans, nam staðar og hélt síðan áfra.m unz hann stóð
svo nærri árásarmanni sínum að hann gat nærri rek-
iö í hann órakaðann kjálkann.
„Kallarðu mig lygara?“
„Eg hef aldrei heyrt annan eins lygara,“ sagöi flæk-
ingurinn og lét sig ekki. „Ætlarðu aó' gera eitthvað í
málinu?“
Ball generáll hreyfði nasirnar tortryggnislega. „Hvar
fékkstu þetta whisky?“
„Hvernig veiztu aö ég fékk whiský?“
„Á ólyktinni útúr þér.“
„Það er engin ólykt af whiský.“
Ball generáll breytti um svip smátt og smátt. Svo
lagöi hann höndina allt í einu vingjarnlega á hand-
legg flækingsins. Hann hló hásum hlátri.
„Jæja, vinur! Þessi var góður, vinur! Þetta er sá
bezti sem ég hef heyrt lengi. Og til þess aö sanna að
engin ólykt sé af whiskýi, hvaö segiröu þá um aö gefa
okkur bragö. Við skulum gera dálitla tilraun.“
„Þú sagöir að þaö væri of snemmt til aö fá sér Þar ser< enginn kJarnorkuvig-
, , . bunaður megi eiga ser stað.
drykk.“
„Þaö sagöi ég aldrei. Litla leöurblaka sagöi þaö.“
„Eg hef aldrei sagt það.“ Litla leöurblaka reis næst-
um upp af hlaöanum, svo áköf voru mótmæli hans.
Ball generáll studdi fastar á handlegg flækingsins.
„Svona, vinur. Komdu með whiskýið. Komdu meö
þaö, vinur.“
„Hvað viltu borga?“
,,Borga?“ Ball generáll var skelfingu lostinn. „Heyröu
vinur. Þetta héma er staöurinn okkar, skiluröu? Viö
höfum komiö hingað á hverjum einasta degi í mörg
ár. Okkur þykir- gaman að fá gesti einstöku sinnum,
skiluröu, en venjulega kunna þeir mannasiöi og gefa
öllum meö sér.“
„Þetta er endi á götu, en samt er þetta alfaraleið.
Hver sem vill má standa hérna.“
„Þaö getur veriö', en við skiptum meö okkur og skipt-
um jafnt. Þaö er regla.“
„Ertu kommúnisti?“
„Hvaö kemur þér þaö við?“
„Mér er ekkert um komma.“ Nú relgði flækingurinn
kjálkann á móti Ball generál.
„Þá er ég ekki kommi.“
„Og ég á ekkert whiský eftir. Þið finrnö’ ekkert þótt
þið leitiö á mér.“
„Þaö' sem viö þurfum er engin stjórn, * sagöi Litla
le'ðurblaka. „Alls engin stjórn.“
Ball generáll andaöi djúpt til aö leyna vonbrigðum
sínum, þokaöi sér burt frá flækingnum þar til hann
stóð aftur í ræöumannsstööu framan við' timburhlaö-
ann.
v
„Viö vorum að tala um sjómenn, áður en þessi
kjaftfori hræsnari greip fram í.“ byrjaöi Ball generáll.
„Þú varst aö tala um bændur,“ sagöi Spjátrungur-
inn miklum rómi. Ball generáll leit illskulega á hann.
„Haltu kjafti, og þá lærirðu eitthva'ð'. Sumir segja
að sjómenn séu bændur á hafinu. Skiljiö þiö sam-
hengiö? Já, en þaö er alls ekki sambærilegt. í fyrsta
lagi gefur stjórnin sjómönnunum ekki neitt nema
áhyggjur og höfuöverk. Þaö sem liún gerir er a'ð hjálpa
sjómönnunum í öllum löndunum sem við böröumst viö
; Það hefur mælzt illa fyrir í
Vestur-Þýzkalandi, að Aden-
auer forsætisráðherra haflnaði
tillögunni skilyrðislaust fyrir
skömmu, og í gær var prófess-
or Grewe, talsmaður utanríkis-
ráðuneytisins í Bonn, látinn
lýsa yfir, að við ákveðnar að-
stæður sé vesturþýzka stjórnin
fáanleg til að Ijá máls á samn-
ingum um pólsku tillöguna.
Grewe sagði, að stjórn sín
væri jafnan reiðubúin að taka
upp samninga um svæði með
takmörkuðum vopnabúnaði í
Mið-Evrópu, í samhandi við ör-
yggismál Evrópu og sameiningu
Þýzkalands, 'þannig að hvorug
hernaðarblökkin í álfunni efld-
ist á kostnað hinnar. Vestur-
þýzka stjórnin væri fús til að
ræða pólsku tillöguna, þegar
búið væri að setja liana í sam-
hengi við sameiningu Þýzka-
lands.
í gær sagði Ga’tskell, foringi
Verkamannaflokkshis brezka,
að Vesturveldunum bæri að
taka tillögu sovétstjórnarinnar
um hlutlaust belti í Miö-Evrópu
og fund æðstu manna stórveld-
anna. Gaitskell kvað það sjá-
anlegt hverjum sem hefði op-
in augun, að sovétstjórninn^
væri kappsmál að samkomvilrg
næðist um afvopnun i áföngum.

WlgilSÍfflSs*
'* 'Vtf-ýíV! 'A; as
! ■■■■" '.'V .
■KuaRnaeí
Dulles í Ankara
Framhald af 12. síðu.
mærum ísraels arabarikjunum í
hag.
Ekki er talið að för Menderes
hafi borið neinn árangur, úr þvi
að Mirjan kemur ekki tíl Ank-
ara. Haft er eftir honum, að ef
til átaka komi muni Irak aldrei
Of eða van?
Þessi tími ársins er einna ekki notað fallega sumarkjpl-
hættulegastur fyrir holdafarið.
Jóliii eru alltaf versti óvinur
holdugu konumiar, þau bjóða
inn frá í fyrra eða þá að dragt-
arpilsið er allt í einu orðið
nokkrum sentímetrum of þröngt
upp á svo margar freistingar i mittið.
og skammdegið og vetrarveðrin j En það eru ekki aðeins hin-
gera það að verkum að við j ar holdugu sem hafa þess hátt-
hreyfum okkur oft minna en ar vandamál. Mörg mögur
svíkja bræður sína, aðrar ar-
abaþjóðir, ef um það sé að
ræða að velia milli Bagdad-
bandálagsi’ .; v% einingar arab-
iskra hiý* r. FréUamenn segja
a') Br.du ikiastjonn óttist að
11 r k kunri að hneigjast að hlut-
lty -iss'.eím , et ekki sé að gevt.
hvcisem í h" ;■ ’ á feit eða mög-
ur lco'ia. A i’ astriðið cr að
boröi á ) éU.ri h-átt og borða
réttan ma . og öl’u máli skiptir
að svíkjas •: alúrc\ undan.
Hafið o ftirlarandi heilræði í
skyldi. Og þegar vorar upp-
götvum við kannski okkur til
skelfingar að við getum al'ls
Okkar kæri eiginmaður og faðir,
GUNNAR HALLGRÍMSSON SANDHOLT,
er andaðist 20. þ. m., verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju miðvikudaginn 29. jan. kl. 1.30 e.h. Blóm og
kransar vinsamlega afþakkaðir.
Sólveig P. Sandholt,
Sigríður Soffía Sandholt.
in'HlnFinn'iiii
kona þráir ekkert ákafara en
að bæta við sig nokkrum
sentímetrum á þveveginn. —
Það er vogin sem seg-
ir okkur hvort þyngdin
sé rétt og hún segir okk-
ur afdráttarlaust sann-
leikann. Það er því næst-
um óhjákvæmilegt að
eiga vog. Hún segir okk-
ur ekki aðeins hver þyngd
okkar er í kílóum og
gr"mmum, hcldur verður
hún okkur til uppörvunar
þegar við komumst áð
raun um að fyrirhöfn
okkar er ekki til einskis.
Til að breyta þyngd simii
þarf fest.u og viljaþrek:
huga: Byrjið aldrei á megrun
ef þið eruð þreyttar eða illa,
fyrir kallaðai'. Ráðfærið ykkur
að minnsta kosti við lækni und-
ir slíkum kringumstæðum.
Mikilvægásta starfsemin með-
an á megrun sténdur er starf-
semi heilans, maður verður
sem sé að hugsa á réttan hátt.
Líkamleg hreyfing er yfir-
leitt nauðsynleg og eykur vel-
líðan, en fyrir þyngdina skiptir
hún ekki miklu máli — á hinn
bóginn eykur líkamshreyfing
matarlystina hjá flestum.
Þrautseigja er mikilvægt at-
riði meðan á megrun stendur.
Það er til -lítils að halda kúr-
inn einn einasta dag eða
kannski viku. Það þarf að
minnsta kosti mánuð til að geta
verið öruggur um góðan árang-
u*.