Þjóðviljinn - 22.03.1960, Blaðsíða 6

ÞJÓÐVILJINN — Þriðjudagur 22. marz 1960
Þriðjudagur 22 marz 1960
ÞJÖÐVILJINN
(7
mtyTn urrn irj n R7 frr

POÐVIUINN
í! Útgeíandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíallstaflokkurinn. —
»• Ritstjórar: Magnús Kjartansson (áb.), Magnús Torfi Ólafsson, Slg-
uröur Guðmundsson. — Fréttaritstjórar: ívar H. Jónsson. Jón
£ Bjarnason. — Auglýsingastjóri: Guðgeir Magnússon. — Ritstjórn,
m afgreiðsia. auglýsin^ar, prentsmlðja: Skólavörðustíg 19. — Sími
t 17-500 (5 línur). — Askriftarverð kr. 35 á mán. — Lausasöluv. kr. 2.
Prentsmiðja ÞJóðviljans.
12. þingið
txr
m:
ií!Í
«?;
m
as
«•:
ss
1
0**'
zit;
ur
=s£
—'4-
TX
"IO þingi Sósíalistaflokksins lauk í fyrrinótt.
A^*Þar fóru fram miklar umræðiir um viðfangs-
efni flokksins á síðustu árum, afrek fians og mis-
tök. Þar var rætt um verklýðsmál og þina ýmsu
þætti þjóðmála. Og þar var fjallað ýtarlega um
hlutverk flokksins í þjóðfélaginu, stefnu og
starfsaðferðir. Umræðurnar voru hreinskilnar og
alvai’legar, en að þeim loknum komst þingið að
sameiginlegum niðurstöðum, ýtállég stjórnmála-
ályktun var samþykkt í einli hljóði og fullt
samkomulag varð um aðrar niðurstöður á þing-
inu. í stjórnmálaályktuninni sem bírt verður á
næstunni er lögð áherzla á þann megintilgang
flokksins að koma á sósíalisma, á íslandi, jafn-
framt því sem flokkurinn styrki og auki af
alefli samfylkingarsamtök alþýðunnar í átökun-
um við innlent og erlent auðmannavald.
Andstæðingar Sósíalistaflokksins hafa að und-
^ anförnu gert sér tíðrætt um það að einhvér
djúpstæður ágreiningur væri innan flokksins,
blöð þeirra hafa birt margar greinar um það efni
og lýst af mikilli hugvitssemi andstæðum við-
horfum manná, „Moskvukommúnista“ og „hægri-
komma“. Þetta er ekkert nýtt fyrirbæri, þann-
ig liafa andstæðingarnir rætt og ritað um Sósíal-
istaflokkinn frá upphafi. í þessum barnalegu
bollaleggingum kemur fram óskhyggja þeirra,
sú von auðmannastéttarinnar að stjórnmálasam-
tök íslenzkrar alþýðu moluðust sundur. Þessir
ménn eru alltaf jafn undrandi á því að flokks-
þing Sósíalistaflokksins eru engij- „íandsfundir11,
þar sem umboðslausum fulltrúum er hóað sam-
an til þess að hlusta á óheiðarlegt, skvaldur
flokksforingja og segja hallelúja. þar sem það á
við. Og þeim virðist seint ætla að skiljast það að
fulivissan um yfirburði sósíalismans, hoilustan
við hugsjónir hans ,tengir menn margfalt sterk-
ari böndum í öllu mati á_ viðfangsefnum líðandi
stundar, en þau sérhagsmunasjóharmið sem not-
uð eru til að líma afturhaldsflokkana sarnan.
TKetta flokksþing var það fjölmennasta sem Sós-
íalistaflokkurinn hefur haldið; á annað
hundrað fulltrúar tóku þátt í því, margir langt
að komnir, fólk sem um langt skeið hefur haft
forustu í hagsmunabaráttu verkalýðsins og lagt
fram krafta sína í þágu sósíalismans. Þetta fjöl-
menna þing er sönnun þess að íslenzkir sósíal-
istar eru nú í sóknarhug; þeir vita að íslenzk al-
þýða ætlast til þess að þeir hefji djarfari og víð-
feðmari baráttu en nokkru sinni. Nærtækasta
verkefnið er að hrinda þeirri stórfelldu árás
afturhaldsins sem birtist í gengislækkunarlög-
unum og þeirri harðstjórn peningavaldsins sem
henni fylgir, en leiða í staðinn til öndvegis úr-
ræði samhjálpar og sameignar. 12. þing Sósíal-
istaflokksins mun verða öllum sósíalistum her-
hvöt til þess að hefja þessa gagnsókn af fullum
einhug og leiða hana til sigurs. — m.

mt
UD

Eftir hinn glæsilega sigur
á heimsmeistaramótinu 1948,
fór hinn nýbakaði meistari
Botvinnik til Ríguflóa að hvila
sig, Einhverju sinni er barið
að dyrum þar sem Botvinnik
bjó, og er þar kominn 11—
12 ára drengur með skákborð
undir hendi.
„Eg vil tefla við heims-
meistarann“, sagði gesturinn
við konu Botvinniks.
Það varð samt ekki af þess-
ari skák, þar eð hinn frægi
skákmeistari svaf þá vært.
En þetta áform Tals litla
reyndist spádómur Fyrst
trúði aðeins hann einn á
það, að hann myndi samt sem
áður mæta heimsmeistaran-
um í leik, síðar fék'k einnig
þá trú þjálfari hans, meist-
arinn Koblenz, enn seinna
skákmenn Lettlands. Sovét-
ríkjanna, alls heimsins.
Og nú tólf árum síðar hitt-
ast þeir Botvinnik og Tal í
skákhöfuðborg heimsins,
Moskvu, til tuttugu og fjögra
skáka einvígis. Þetta verður
að mörgu leyti mjög fróðleg-
ur fundur, og þá sérstaklega
vegna þess, að á þessum fundi
gerist margt í fyrsta sinn
í sögu skákíþróttarinnar.
I fyrsta sinn keppir svo
ungur maður um heimsmeist-
aratitilinn, — Tal er aðeins
23 ára. I f.vrsta sinn er það,
svo, að heimsmeistarinn og
áákorandinn hafa fyrir ein-
vígið ekki teflt sín á milli
eina einustu skák. Og í fyrsta
sinn hafa keppendumir svo
gjörólíkan stíl, svo gjörólíkt
viðhorf til skáklistarinnar
Heimsmeistarinn er orðinn
48 ára gamall þegar einvígið
hefst. „Það er nokkuð liár
aldur fyrir svo alvarlega
keppni“ munu sumir segja.
„Hreint ekki“, munu aðrir
Hanzkanum kastað.
segja, —- „var Steinitz ékki
fimmtugur orðinn, þegar hann
hreppti titilinn?"
Vissulega er það ekki rétt
að tala um skák-elli Botvinn-
iks. Þjálfun hans og þol sann-
ar bezt hinn glæsilegi sigur
í einvíginu við Smisloff fyrir
aðeins tveim árum síðan Bot-
vinnik játar það stundum
étríkjunum gullbikarinn í
fjórða sinn. Þá var ég for-
maður sovézku sveitarinnar,
og gat því fylgzt vel með
sérstæðu starfi þessa „skák-
dúetts“. Þegar Botvinnik út-
listaði með sjaldgæfri dýpt,
hvaða stefnu bardaginn skyldi
táka, þá „skreytti" Tal þess-
ar áætlanir með snörpum
um heimsmeistaratignina um
byrjunartækni, og hafa þá
rækilega undirbijið þessa. end-
urskoðun fyrir einvígið. Við
munum að Botvinnig undir-
bjó Caro-Cannvörn fyrir ein-
vigið við Smisloff .1958, en
hann hafði aldrei áður notað
þessa vörn. Því getum við
búizt við mörgu óvæntu í
byrjunum einvígisins.
Hvað má segja um jákvæð-
ar og neikvæðar hliðar keppi-
nrutanna? Botvinnik er
greinilega sterkari en Tal i
rólegum, þrælskipulögðum
stöðum, og líklega ’í enda-
tafli líka Tal, er að líkind-
um fljótari en andstæðingur-
inn að sjá út hugsanlega
möguleika, einkum í ‘kom-
bíneruðum stöðum. Stórmeist-
arinn Petrosjan sagði mér
einhverntíma, að Tal væri
nokkrum sekúndum fljótari
en hann sjálfur að sjá rétt
framhald, og er þó Petrosjan
allra manna snarráðastur,
þegar skilja þarf sérkenni
stöðunnar.
Heimsmeistarinn er vafa-
A. Koiof sfórmeisfan
Botvinnik eða Tai?

Moskvu 15. marz
15 marz er orðinn allfræg-
ur dagur í annálum skáklist-
arinnar. Einmitt þennan dag,
klukkan fimm e.h. hafa haf-
izt hér í Moskvu þriðja hvert
ár öll hin siðustu einvígi um
heimsmeistaratignina. Þetta
er í fimmta sinn að Moskvu-
búar eru áhorfendur að þess-
um glæsilega sjónleik
I gærkvöld fór fram hátíð-
leg opnunarathöfn. Formaður
iþróttasambands Sovétríkj-
anna Romanof, fulltrúi Al-
þjóðaskáksambandsins Euwe
og formaður sovézka skák-
sambandsins, Alatortséf,
fluttu hlýleg ávörp við þetta
tækifæri. Aðaldómari einvíg-
isins, sænski stórmeistorinn
Stáhlberg lýsti skilmálum
keppninnar.
Allar skákirnar verðu tefld-
ar í P ú s k íi 1 e i k h ú s i n u í
Moskvu. Tefl't verður þrisvar
í viku, á þriðjudögum,
fimmtudögum , og iaugardög-
um, en lokið við biðskákir á
næsta degi Mánudagur verð-
ur hvíldardagur þeirra keppi-
nauta.
1 fyrradag var dregið um
fvrsta leik, og kom hann i
hlut Tals. Tal mun bví leika
hvítum í öllum skákum með
ójafnri tölu.
Arni.
sjálfur, að hann hljóti nú þeg-
ar að standa æskumönnum að
baki sem mótsmaður, en hann
hefur enn ekki sagt, að hann
sé farinn að gefa sig sem
einvígismaður. Og enginn
kann betur en Botvinnik að
segja hlutlaust til um eigin
skákstyhk.
Míkhaíl Tal er yngstur
þeirra manna, sem gert hafa
tilkall til heimsmeistaratign-
ar. Hann nálgast aðeins þeir
Lasker, sem lék 26 ára gam-
all við Steinitz og Bronstein,
sem barðist við Botvinnik 27
ára að aldri.
Á þeim Botvinnik og Tal
er 25 ára aldursmunur. Þetta
er mikill munur, en samt
hefur annað eins komið fyrir
áður. Mestur hefur aldurs-
munurinn orðið á þeim Stein-
itz og Lasker, — þá var á-
skorandinn 32 árum yngri en
meistarinn. Minnstur aldurs-
munur: á þeim Aljekhín og
Capablanca, liinn síðarnefndi
var aðeins fjórum árum eldri
en keppinauturinn.
Hvernig má það vera, að
þeir Botvinnik og Tal hafa
enn ekki teflt eina einustu
skák sín á milli? Tilviljun?
Já, vissulega. I meir en fimm
ár hafa þeir tekið þátt í sömu
mótum, — en alltaf sam-
hliða Þeir áttu að hittast á
Spartakíödunni 1B59, þegar
Botvinnik lék á fyrsta borði
fyrir Moskvu, en Tal fyrir
Lettland, en af þessari skák
varð ekki, því að heimsmeist-
arinn veiktist skyndilega.
Já, og það hefur heldur
ekki svo oft komið fyrir, að
þeir hafi unnið saman úr
skákstöðum. 1 Miinchen 1958
börðust þeir hlið við hlið, og
, gerðu sitt til að tryggja Sov-
taktískum áhlaupum, óvænt-
um gildrum og áhrifamiklum
kombínasjónum.
„Is og eldur“ kalla sumir
þennan fund sterkustu skák-
meistara vorra tíma Þetta
er að mörgu leyti rétt. Þótt
Tal og Botvinnink séu báðir
fulltrúar hins sovézka skák-
skóla, þá er samt eins og þeir
nálgist skákborðið frá and-
stæðum hliðum. Strax frá
upphafi skákar leitar Bot-
vinnik virðulegra leikleiða,
byggir upp trausta stöðu.
Þessvegna notar heimsmeistar.
inn byrjanir einsog þá spönsku
eða Caro-cann sem svar við
fyrsta leik hvíts e2—e4; og
virðulegan drottningargambít
og slavneska vörn sem svar
við 1. d2—d4 Aðra afstöðu
hefur Tal til upphafsleikja, —
strax frá byrjun byggir hann
stöðuna upp þannig, að hægt
sé með augnabliks áhlaupi að
sópa undan henni öllum
traustum stoðum, láta braka
í allri skákbyggingunni, stofna
til kombínasjónóveðurs á
borðinu og berjast síðan i
þessu óveðri upp á líf og
dauða. Þótt oft sé það ekki
útilokað að Tal falli sjálfur
í þessum látum, þá lætur
hann slíkt ekki á sig fá, hann
vill hafa sínar flækjur. Hér
syndir hann eins og fiskur
í vatni, fullviss um yfirburði
sína í því, að vinna úr slík-
iim stöðum. Því byrjar hann
venjulega þannig: 1. e2—e4
svarar hann næstum því alltaf
með Sikileyjarvörn, en 1. d2
—d4 með mest spennandi af-
brigðum forn-indverskrar
varnar.
Vissulega má ekki gleyma
því, að oft breyta keppendur
laust færari liinum unga
andstæðingi sínum að rann-
saka nákvæmlega biðskákir.
Mér er ekki kunnugt um
neinn þann skákmann sam-
tímans, já eða allra tíma,
sem gæti rannsakað jafn frá-
bærlega biðskákir og Botvinn-
ik. Þá er og sagt, að Bot-
vinnik sé ríkari að reynslu,
og muni betur geta búið sig
undir einvígið. Um þetta efast
enginn, nema ef til vill Tal.
Hann gerði sér ferð til Len-
'íngrad á meistaramót lands-
ins einmitt á þeim tíma, þeg-
ar undirbúningurinn undir
einvígið skyldi standa sem
hæst, og talar sú för sínu
máli um það, að Tal er
ánægður með undirbúning
sinn.
Það er á öðru sviði, sem
möguleikar Tals eru áreiðan-
lega mikíu meiri. Eg á við
tímaþröng. Al!t má jafna upp
með góðri þjálfun nema eitt:
ferskleika hugsunarinnar, sem
einkennir ungan heila Ef
keppendur lenda oft í t'ima-
þröng í einvíginu, þá aukast
möguleikar Tals mikið. En
þetta veit Botvinnik vitan-
lega og mun því að sjálfsögðu
reyna að leika sem hraðast.
Áhorfendur þessa einvígis
munu eflaust veita því at-
hygli, hve ólíkir kepninaut-
arnir eru á ytra borði, hve
ólík hegðun þeirra við skák-
borðið er. Heimsme'storinn
kemur veniulega inn ! snlinn
nokkrum mínútum fvrir le'k-
byrjun, sezt við skákborðið
og situr þar næstum þvi
hreyfingarlaus allar fimm
stundirnar, liðkar sig nðeins
öðru hvoru og drekkur Has
af sérstökum aldinsifa. Tal
ge.t.ur ven.iuleaa ekki verið
rólegur nemq fimm-tiu fvrn+n
leikina Þegar leikurinn harðn-
ar stekkur hann eftir bvern
leik unn af stólnum og hlevn-
nr hratt um semma. -— eða
teVur að hringsóla kringum
tv-ir^ið Aupai hancj lova. a’ 11
■; foqí ba,n« ber vHni iim
]-\qfni*ip,n. orku. ástríðu AHt i
pimj fær hann bi'vmvnd.
h'evnur stmx að borðinu at-
hugp.r nfbrio'ð’ð r+pndandi. og
bievniir pftur um sen-
nne Bréð1"0+i 'T’n.ld vorðlir off
ti' beec. að benn frennur hin-
ar pivpr'ep-ustu okvssnr.
En þetta er „óhjákvæmileg-
ur framleiðslukostnaður“, stíil
Tals er þannig, að hjá slíku
verður ekki komizt. Það skipt-
ir mestu máli að þær hafa
ekki alvarleg áhrif á hinn
unga áskoranda, sem kann
að taka ósigri með ró.
Ef ég segi, að Tal muni
aldrei fórna í væntanlegu ein-
vígi, þá mun enginn skák-
maður í viðri veröld trúa
mér Því orðin „Tal“ og
„fórn“ eru orðin samheiti i
orðabók skáklistarinnar. Erf-
itt er að benda á annan skák-
mann, sem fórnar eins oft í
Framhald á 8 síðu
iSkemmdi fiskurinn á Jomaica
Einvígið urn heimsmeistaratignina í skák milli sovézku stór-
meistaranna Botvinniks og Tals. Hátíðleg opnunarathöfn í
aðalskákldúbbi Sovétríkjanna. Fulltrúi F.I.D.E_, liollenzki stór-
ineis>:arinn Emve flytur ávarp. I forsæti (frá vinstri), for-
maður undirbúningsnefndar Romanof, Mikail Tal og Mikad
Botvinnik.
E Undanfarið hefir manna á
E meðal og í flestum blöðum
E landsins verið mikið rætt um
E skemmd þá, sem kom fram á
= Jamaicafiski rétt fyrir síð-
= ustu áramót-
= Ekki er það þó nýtt í sög-
= unni að skemmdur fiskur
= komi á erlendan markað, í
E f'estum ársskýrslum S.I.F. er
E getið um (faðabætur, sem
E það hefur orðið að greiða er-
E lendum kaupendum fyrir
E skemmda eða ónýta vöru, og
E fulltrúar sambandsins hafa
E árlega verið sendir utan til
= að athuga og meta skemmdir
= eða semja um skaðabætur.
E Hitt mun vera nýít, að slíkt
= sé gert að opinberu úmræðu-
E efni og það fyriræki, sem í
E þetta sinn var svo óheppið að
E eiga að sögn þann fisk, sem
E skemmdist, dregið inn í um-
E ræður á mjög svo leiðinleg-
= an hátt.
E Af skrifum þeirra sendi-
E manna, sem S.I.F. sendi út
E til að kynna sér skemmdirn-
E ar, verður ekki annað fundið
E af þeim sem ekki þekkja til,
= en að annað tveggja sé, að
= þetta fyrirtæki hafi árum
= saman legið á því lúalagi að
E senda skemmdan fisk á mark-
E að, eða þarna séu einhverjir
E byrjendur að verki, sem ekk-
E ert þekkja til meðferðar á
E f:ski. Hvorugt þetta er rétt.
= Fiskþurkhús Ólafsfjarðar,
= sem hóf starfsemi sína fyrir
= 10 árum og sem ég hefi ver-
E ið verkstjóri við frá byrjun,
E er að sjálfsögðu lítið fyrir-
E tæki miðað við hin stóru við
E Faxaflóa, en hefir þó á þess-
E um árum sent saltfisk á alla
E aða’markaði Islands, svo sem
= til Grikklands, Italíu, Spánar,
= Portúgals, Bretlands, Brasilíu,
= Kúbu og Jamaica, og ég veit
= ekki til að nokkumtíma fyrr
= hafi komið kvörtun frá S.I.F-
E vegna þess a»5 þeir hafi okkar
E vegna orðið fyrir skakkafalli
E vegna skemmda á fiski.
E Eigandi Fiskþurkhúss
E Ólafsfjarðar, Magnús Gamal-
= íelsson, hefir allt frá árinu
= 1928 selt saltfisk til útlanda
= og aldrei verið bendlaður við
E svik eða pretti i því sam-
E bandi.
E Um fiskinn, sem fór til
E Jamaica, vil ég segja þetta:
E Þegar við í fyrsta skipti
E þurkuðum fisk fyrir Jamaica,
E þi sendum við nokkra fiska
lllllllllllllllllllllllllllMlllllllllllllllll'I
til Akureyrar og leituðum
umsagnar yfirmatsins þar, og
eftir þess tilvísun komum við
okkur niður á það þurkstig
sem hæfilegt var talið. Um
mitt s.l. suraar eignuðumst
við rakamælitæki og raka-
mældum prafur af fiski þeim,
er fór til Jamaica með Öskju
þann 11. sept.
Það eru því stað'ausir staf-
ir, að sá fiskur hafi haft of
hátt rakastig, aftur á móti
gerðum við ekki rakamæling-
ar á fiski þeim sem fór í
Öskju þann 3. nóv. píjda ekki
vanalegt að slíkt sé; gert í
hvert sinn er fiski er afskip-
að, heldur aðeins á meðan
maður er að finna hlð rétta
þurkstig- Og ég neita að trúa
því, að sá fiskur hafi inni-
haldið meiri raka en vera
mátti, er.da hefir engin rann-
sókn á þurkstiginu ver:ð lát-
in fara fram.
I skýrslu K.E. t;l Fiski-
matsstjóra segir: „1 þessari
ferð sannfærðist ég um ■ það,
að ástæðan fyrir skemmdum
þeim sem fram kpmu, var
vanþurrkun og rangt mat á
ísuðum fiski og fiski, sem var
af öðrum ástæðum ekki heil-
brigður“. Og Mánudagsblað-
ið segir, sjálfsagt eftir bestu
heimildum „enda hafði sjálf-
ur fiskurinn legið 2-3 daga
dauður í sjó“.
Háttvirtum lesanda hlýtur
að detta í hug að þessi marg-
umræddi fiskur hafi ekki
dottið úr háum söðli þó hann
hafi soðnað, hann hafi ver-
ið fjórða flokks vara eða
ónýtur áður en hann lagði
af stað til Jamaica*
En er nú þetta sannleikan-
um samkvæmt? Nei síður en
svo. Hvaðan hefðum við
Ólafsfirðingar t.d. átt að fá
sjódauðan fisk ? Engir neta-
bátar eru gerðir út frá Ólafs-
firði, og enginn netafiskur er
fluttur til Ólafsfjarðar. En
var þá ekki þessi fiskur af
togbátum eða togurum sem
voru alltof lengi úti og skil-
uðu ónýtu hráefni á land ?
Ónei, ekki alveg. Frá júni til
des. tókum við aðeins á móti
30 tn af ísuðum fiski, allur
annar fiskur sem þurkhúsið
tók á móti og þurrkaður var
á þessum tíma var af færa-
bátum, sem annað hvort
söltuðu fiskinn daglega um
borð eða lögðu hann daglega
á land t:l vinnslu. Allir, sem
nokkuð skyn bera á þessa
hluti, vita að ekki er hægt
að fá betra hráefni en færa-
fisk, og af þeim 478 pk. sem
fóru heðan til Jamaica 3. nóv.
voru 80% færafiskur.
Auk þess var þetta að lang-
mestu leyti smáfiskur, 12-16
tommur,og í liverjum pakka
70-110 fiskar. Það er því
staðreynd, hvað sem hinir
orðvöru sendimenn segja, og
hvort sem fiskurinn hefur
skemmzt á leiðinni eða í
geymslu þar á staðnum, þá
er það ekki fyrir vont hrá-
efni. Fiskurinn sem fór var
góður, mest af honum meira
að segja mjög gott. Þetta
geta allir sem störfuðu við
framleiðslu fisksins borið um.
Við höfðum sem sé ekki tek-
ið á móti neinum fiski sem
líkt var kominn en gat samt
sem áður verið svo ágætúr í
salt eins og einn vöruvandur
framkvæmdastjóri lýsir í árs-
skýrslu S.I.F- 1958. I skýrslu
sendimanna segir: „Létum
við í ljósi undrun okkar yfir
því að nokkrum skyldi detta
til hugar að geyma saltfisk
í einföldum bárujárnsgeymuín.
í loftslagi Jamaica, þ.e. 28-32.
stig á c.“. (Hvað er þá heitfc'
inni í geymslunni?) En þá,
er þeim bara sagt að þetta
þoli Kanadafiskur, og þetta
taka þeir trúanlegt og trúa-
því jafnvel enn og virðast
ekki hafa rannsakað það nán-
ar.
Hitt finnst mér að ekki
hefði verið til of mikils
mælst, þó þeir hefðu óskað
eftir að fá að koma í eina
slíka gevmslu þar sem nokkr-
um þúsund pk. af Kanrda-
fiski væri hlaðið upp og hefði
beðið þar i nokkra mánuði
án þess að láta á sjó. En í
ljós kemur samkvæmt skýrsl-
um frá Kanadamönnum sjálf-
um, að fiskur þeirra þolir alls
ekki slíka geymslu.
Á þessum grundvelli dæma
þsir skemmdirnar og taka
ekkert tillit til hvort fiskur-
inn er Grænlandsfiskur, nær
hordauður og því næfurþunn-
ur, eða fiskurinn er feitúr
færafiskur frá Norðurlandi
og sumt af honum jafnve^
pækilsaltað, en hvað sem öll-
um þurrk líður finnst mér
sjáanlegt að feiti og þykki
fiskurinn hlýtur að soðna
fyrr.
Út frá þessu rannsóknar-
leysi þeirra sendimanna virð-
ist mér erindið ekki hafa ver-
ið brýnt — og þó virðast þeir
hafa átf eitt erindi. Þeir sájl
nl. um heimsendingu á
nokkrum pökkum af hinuiu
skemmda fiski; verður þó
mér og sjálfsagt fleirum á að
spyrja til hvers slíkt átti að
vera — þar sem fiskurinn var
búinn að vera í h'tabe’.tinu í
fjóra mánuði og var orðinn
stórskemmdur. Jú, það kbm í
ljós að hér átti að hafa sýn-
ingu og samanburð á góðum
fiski og vo’-dum fiski — á
góðu Faxaflcafvrirtæki og
vondu fyrirtæki norður í
landi.
Það var sem sé líka flutt-
ur heim „góður fiskur“.
En þetta fór þó öðruvísi
en til var stofnað. Þessi
„góði fiskur“ hafð'. eins og
fiskurinn frá Ölafsfirði, ekki
þolað hið heita loftslag og
var orðinn soðinn, og af
þeim sökum varð að feHa nið-
ur hinn opinbera samanburð.
En þó ekki væri hægt að
gera þennan samanburð, þá
skyldu þó hinir norðlenzku
fiskútflvtiendur fá þá opin-
beru ásökun sem lengi hafði
verið vonast eft'r að mætti
ve'ta þeim — en ekki fengizt
tilefni t:l fvrr.
Að sjálfsögðu þakka Norð-
lendingar, og sérstaklega
við Ólafsfirðingar, fyrir þann
hlýhug og þá nærgætni, sem
ráðamenn S.I.F. hafa látið i
ljós í þessu sambandi, en úr
því að á annað borð er far-
ið að birta nöfn þeirra manna
og fyrirtækja sem sent hafa
út vöru, sem skemmd hefur
Framhald á 10. siðu.