Þjóðviljinn - 08.07.1962, Blaðsíða 5

O ÍÐAN ritsnillingurinn heinisk ;mni, Ernest Hemingway, framdi
^ sjálfsmorð fyrir þrem árum hafa verið skrifaðar um hann bæk-
ur, sem fylla myndu margra metra í bókaskáp. — Fyrir nokkrum
dögum kom enn ein æfisaga rit icfundarins á markaðinn, cg hef-
ur hún allmikla sérstöðu. Hún e r r5iað af Leicester Hemingway,
bróður „Ernie“, en þeir voru nánir vinir og veiðifélagar á sjó og landi.
Lcicestcr riíar ævisögu bróð-
: ur síns fyrst og frcmst á
; grundvelli kynningar, en einn-
: ig' byggir hann á frásögn for-
5 eldra þcirra og systkina og
j á miklum fjölda sendibréfa,
; sem Ernest ritaöi eða fékk
B
; send.
‘ f
\ * ★ *
■
■
; f ævisögunni er greint frá
* ví.ðureign hinna siðavöndu for-
; eldra við unglir.ginn Erncst,
; sem var í hæsta mita óstýr-
: i.átur eg ósiðsamur að þcirra
; áli.ti, Þegar hann var barn
: sveikst_hann um að fara í
; sendiferðjr, sóIundaOi vasa-
■
: pcnjngi’Ri sfnvin cg nennti
; ekki að hjálpa móður sinr.i í
■
• garöhium.
ft
Þá greinir e:nnig frá bréf-
; um fereldranna, sem stór-
ft s : : ■ ,
* hneykrj ast á hinum „ósiðlegu“
skáldSQguijij soharjns cg segja
j honum brétlegá að þau fyrir-
E
: verði sig fyrir hann. Ernest
| ritar þeim aftur, og segir að
; því aðeins þurfi þau að
; skammast sín, ef honum hefur
•
; ekki tekizt að rita trúverðug-
• lcga um þær persónur sem
• hann liefur fjallað um.
•
m
m
B
I „Vopnin kvödd“
.
Árið 1918 lá Hemingway
; í ítölsku sjúkraskýli. Hann er
; glaður og reifur, rita-r margra
síðna bréf og er stoltur yfir
því að hafa særzt af sprengju-
brotum er hann var að bjarga
særðum íélaga úr eldlínunni.
En hann skrifaði ekki orð
um hjúkrunarkonuna, sem
annaðist hann. Það var ekki
fyrr en í hinni heimsfrægu
skáidsögu „V pnin kvcdd“,
scm hann opinberar ást sina
á hjúkrunarkonunni. Cather-
ine Barcley he’.tir hún í skáld-
sögunni. i raunveruleikanum
hét hún Agnes von Kurowsky
og var dóttir .Þjóðverja er
ii]itzt haföi .t.'l Bandaríkjanna.
• Þefta var bráöialleg , stú’im,
hálsgrönn og brcskýr og iag-
urlega vaxin.
~k 'k ir
„Catherine“ . var nokkru
eldri en Hemingway, sem að-
eins var tvítugur er hann
særðist. Hann bað hana samt
ótrauður að giftast sér en hún
hryggbraut hann. Þá skrifáði
ungi maðurinn fokreiður bréf
til sameiginlegrar kunningja-
konu þeirra, og kvaðst vona
að Agnes myndi detta fall
mikið er hún stigi á land í
Ameríku, þannig að déskotans
íallegu tennurnar hennar
brotnuðu.
1 skálösögunni, sem kom út
þrem árum síðar, er endir ást-
arsögu þessarar gerður harm-
sögulegur: Kvensöguhetjan
deyr af barnsförum.
Konur og aðdáun
Leicester gerir lítið af því
að gangrýna bækur bróður
síns eða einkalíí hans í ævi-
sögunni. Að hans áliti er Ern-
est stóri og sterki maðurinn,
sem naut lífsins til fullnustú,
elskaði sannleikann, hætturn-
ar — cg sjálfan sig. Án þess
að hiika lagði hann sig. í lifs-
hættu, en hónum fsinnst það
nausynlegt, Eini veikleiki
hans, sem Leicester getur um,
er sá „að Ernie hefur alltaf
Pau'ine unni ég mest, sagði
Ernest Hemingway i trúnaði
við bró'ður sinn, Leicester.
Hér sést Hemingway á yngri
árum með Pauline, sem var
ciginkona lians nr. 2.
★ ★ *
ÍTALSKIR
NÆLONSOKKAR
Ný sending er kom-
in í verzlanir á
stórlækkuðu verði.
VIOLET
SOKKAR
eru netofnir og með
tvöföldum sóla.
Þeir eru viður-
kenndir fyrir fallega
áferð og góða
endingu.
Tízkulitir.
þarfnast aðdáenda í kringum
sig“.
Það sem Ernest þarfnaðist
auk þess, voru konur. Hann
var fengsæll en nokkuð ein-
feldningslegur í kvennamál-
um. f hvert sinn sem hann
varð ástfanginn þóttist hann
sannfræður um að hann hefði
hlotið hinn eina og sanna lífs-
förunaut, — þar til að lokum
að allt kulnaði út og hann
skildi við konuna í mestu vin-
semd, vegna þess að hann
hafði fundið nýjan óska-
draum.
Hemingway kvæntist fjór-
um sinnum (Hadley, Pauline,
Martha, Mary) og síðasta
h.jónaband var snurðulaust.
Þrátt f.yrir það trúði hann
bróður sínum fyrir iþví rétt
fyrir dauða sinn, að'Pauline
hefði verið sú er hann unni
mest.
Marlene Dietrich
Hemingway sigldi stundum
á sviðinu mitt á milli ástar
og vináttu. Eitt áferðarfalleg-
asta atvikið af því tagi var
samband hans við kvikmynda-
leikkonuna Marlene Dietrich.
Hann ritaði henni f jölda bréfa.
1 þeim kallaði hann hana
„töfragripinn" sinn, og kvað
engan elska hana á við sig.
Hann skrifar um hana og
sjálfan sig sem „tvo síðustu ;
sakleysingja jarðarinnar“. — ;!
Hann áformaði að skrifa kvik- ;
myndahandrit fyrir hana, ,.dá- j
samlega Dietrich-kvikmynd", :
sem fjalla átti um íeitina áð ■
hinum heilaga kaleik. Hann 5
tilkynnti henni að hann arf- jf
leiddi hana að „Stóra kvæð- ;
inu um stríðið", sem enn hef- ;
u.r ekki verið birt. Lét hann jj
það liggja eftir í bankahólfi ;
er hann lést.
a it
Hann hrósaði Marlene á ;
marga lund og sagði „að hún |
gæli jaínvel k mið manni, ;
sem væri á leið til gálgans, i
í gott skap“. Þegar hann lá, í ;
sjúkrahúsi undi.r ævilokin, •
haldinn óútskýrðum sjúkdómi,
voru símtölin við.hána siðasta
gleði hans.
Ýmsv.rft röggsömum lækn-
ingaaðferðum var beitt gegn
sjúkdómnum undir það síð-
asta, m.a. raflosti, og bætti
það nokkuð. Hann gat aftur
ritað bréf rólega og skýrlega.
En hann vissi að sjúkdómur-
inn yrði ekki læknaður.
„Bróðir minn Ernest Hem-
ingway“, skrifar Leicester, „dó
á sama hátt og hann hafði lif-
að: Ofbeldisfullt. Hann virti
ekkert meira en kjark og dug.
Og hugrekkið yfirgaf hann
aldrei. Líkami hans brást hon-
um að lokum, og slíkt getur
hent hvern og einn“.
Sunnudagur 8 júli 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (5