Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.1999, Blaðsíða 10

10
ÞRIÐJUDAGUR 2. MARS 1999
Spurningin
Tekur þú lýsi eða
vítamín?
Haukur Hauksson nemi: Nei, ég
fæ mín bætiefni í daglegri neyslu.
Jón Ingi Ingibergsson, nemi: Já,
oftast.
Rósa Guðmundsdóttir húsmóðir:
Já.
Guðmundur Bergþórsson nemi:
Nei, aldrei.
Ingunn Bernótusdóttir, vinnur í
Landsbankanum: Já, á hverjum
degi í mörg ár.
Olgeir Steinþórsson aðstoðarbak-
ari: Nei.
Lesendur
Varðveitum
land og lífríki
„Náttúra íslands er svo fjölbreytileg og stór að okkur endist ekki ævin að
upplifa nærveru hennar nema í litlum mæli,“ segir m.a. í bréfinu. - Siglt á
Jökullóni.
Kristján Pétm-sson, fyrrv. deild-
arstj., skrifar:
Þegar umræða um stóriðju og
virkjun fallvatna er metin til hag-
sældar landi og þjóð verðum við
fyrst og síðast að meta þá hagsmuni
út frá lífríki náttúrunnar og varð-
veislu landslags. Á ferð okkar um
landið þar sem hin stórbrotna feg-
urð, tign fjalla og jökla fléttast sam-
an við litríka dali, vötn og fljót fáum
við í ríkum mæli að njóta kyrrðar
víðáttunnar. Varla finnst sá staður
sem ekki er einhverju skrauti
skrýddur, jafnvel sandar og hraun
og litlar gróðurvinjar falla inn í um-
hverfið.
Það eru ekki aðeins Þjórsárver,
Eyjabakkar og Dimmugljúfur sem
hefla hugann hátt og hefur sterk
áhrif á tilfinningalíf okkar og snert-
ingu við náttúrna heldur heildar-
mynd landsins. Það er sagt með
sanni að ísland sé fallegt hvemig
sem viðrar, það breytir um lit og
hvar í víðri veröld ætli sólsetur sé
fegurra en hér þegar roðagullnir
geislar kvöldsólar Ijóma á himni og
geislabrot ljóss og skugga endur-
speglast á haffletinum?
Náttúra Islands er svo fjölbreyti-
leg og stór að okkur endist ekki
ævin að upplifa nærveru hennar
nema í litlum mæli en ef við gefum
okkur tíma til að njóta fegurðar
hennar og kyrrðar og skoða lífríkið
þá höfum við eignast fjársjóð og
minningar sem varðveitast okkur
um ókomna tíð. Það er stundum
sagt að varðveisla náttúrunnar sé
varðveisla okkar eigin lífs. Við eig-
um að varast að breyta ytri aðstæð-
um náttúrunnar en láta hana þró-
ast. Lífríki og vistkerfi jarðar má
ekki eyða með stóriðju.
Við eigum að hætta að sökkva
fleiri landsvæðum en orðið er. Eng-
inn getur endurskapað það lífríki
sem glatast við síkar aðstæður,
enda er þekking okkar afar tak-
mörkuð á vistkerfi jarðar. Við eig-
um næga orku á háhitasvæðum til
framleiðslu raforku til að byggja
upp nýjar atvinnugreinar. En um-
fram allt, veljum stóriðjubyggingum
staði sem falla sem best að umhverf-
inu. Látum jámblendisverksmiðj-
una og álverið í Hvalfirði verða
okkur víti til varnaðar. Umhverf-
isslys sem aldrei verður bætt og er
þeim sem ábyrgð bera til ævarandi
skammar.
Við erum líka íslendingar
Sigrún Sigurgeirsd. skrifar:
Ekki alls fyrir löngu horfði ég á
forsætisráðherra okkar segja frá því
hve gott við hefðum það hér. Mér
varð eiginlega hálfhverft við.
Hvemig i ósköpunum geta annars
ágætir menn, eins og t.d. forsætis-
ráðherra og reyndar utanríkisráð-
herra líka, sem eru helst í forsvari
fyrir ríkisstjórninni, haldið þessu
fram fyrir framan alþjóð? Hafa þeir
gleymt okkur, öryrkjunum og ellilíf-
eyrisþegunum. Við emm líka ís-
lendingar, ekki satt?
Ég er einstæður öryrki og verð að
reka bíl og heimili. Án bíls næ ég
ekki í aðfong þótt það væri hugsan-
legt að einhverju leyti með miklu
álagi. Annað væri auðvitað ef um
fyrirvinnu væri að ræða.
Þegar þessi ríkisstjórn var mynd-
uð urðum við í minni aðstöðu svo
glöð og væntum betri tíma. Og ég
trúi því ekki enn að Davíð Oddsson
hafi gleymt okkur. En það verður að
segja eins og er að ljótasti blettur-
inn sem fallið hefur á ríkisstjórnina
er gleymska hennar á umhyggju
fyrir þessum áðurnefndu hópum
þjóðfélagsins. - Hvernig gátuð þið
gleymt okkur, þið ágætu ráðherrar í
ríkisstjórninni?
Kastljósþáttur um flug-
völl í Skerjafirði
- vitleysa frá upphafi til enda
Nýjasta dæmið um flugslys á flugbraut í sjó fram
er frá Genúa á Ítalíu. Flugvélin snarsnerist og rann
í sjóinn og var horfin eftir skamma stund. - Frá
flugslysinu við Genúa.
Jakob skrifar:
Það var mikill fengur að Kastljós-
þætti sem Ómar Ragnarsson stýrði í
Sjónvarpinu sl. flmmtudagskvöld,
og fjallaði um Reykjavíkurflugvöll,
Vatnsmýrina og hugsanlega nýjan
flugvöll í sjónum í Skerjaflrði. Eftir
nákvæmar lýsingar Ómars á þess-
um þáttum öllum, ekki síst aðflugi
og fráflugi frá þessum tveimur flug-
völlum, núverandi Reykjavíkurflug-
velli og fyrirhugðum flugvelli í
Skerjafirði, sá maður vel hversu
bygging nýs flugvallar í sjónum er
mikil vitleysa frá upphafi til enda. -
Og þá ekki síður að eyða milljörð-
um króna til að „púkka“ undir nú-
verandi Reykjavíkurflugvöll.
Líklega þarf að fá reynda flug-
virkja og aðra viðkomandi fagmenn
til að lýsa fyrir ráðamönnum hve
mikið hættuspil það er að byggja
flugvöll i sjó fram í Skerjafirði, fyr-
ir opnu úthafinu. Sjávarselta, hálka
og ágjöf (eða halda menn að veðrátt-
an breytist þama?) verða verstu
óvinir flugvéla á þessum stað. Þótt
dæmi séu um flugvelli sem ná í sjó
fram er engu saman að jafna við
staðinn Skerjafjörð norður á ís-
landi, þar sem rokið
og sjávarseltan myndu
sleikja flugvéla-
skrokkana daginn út
og inn.
Nýjasta dæmið um
flugslys á flugbraut í
sjó fram er frá Genúa
á Ítalíu. Flugvélin
snarsnerist í bleytu og
rann i sjóinn með
manni og mús og var
horfin eftir skamma
stund. Þeir sem í al-
vöru láta sér detta í
hug að gera flugvöll í
Skerjafirði eru ekki
ábyrgir aðilar heldur
draumóramenn.
Reykjavíkurflugvöll-
ur er orðinn ónýtur og það á ekki að
vera i valdi neins ráðherra að ganga
erinda hagsmunaaðila við flugvöll-
inn eða kjósenda á landsbyggðinni
og eyða milljörðum króna í að
„púkka“ undir ónýtar flugbrautir.
Keflavíkurflugvöllur er eina lausn-
in í þessu umdeilda máli. - Lýsing á
fyrirhugaðri byggð í Vatnsmýrinni
var hins vegar mjög forvitnileg og
virtist aðlaðandi fljótu bragði.
I>V
Stærra varnar-
hlutverk
okkar sjálfra
Ólafur Björnsson skrifar:
Ég fagna fram komnum tillög-
mn um að íslendingar taki sjálfir
að sér stærra hlutverk i vörnum
eigin lands. Fram að þessu höfum
við eingöngu treyst á erlenda að-
ila til vamar landinu. Og ekki
bara það heldur líka leitað til
þeirra þegar verulega kreppir að
í neyðar- og björgunarmálum, t.d.
varðandi sjóslysin, þar sem hið
erlenda varnarlið hefur bjargað
mörgum mannslífum gegnum tíð-
ina við þær aðstæður. Nú erum
við íslendingar famir að skilja að
við verðum sjálfir að eiga
nokkurn þátt í öryggis- og vam-
armálunum. Ýmislegt má nefna,
svo sem almannavarnir og að
geta verið til taks þegar náttúra-
hamfarir steðja að. Þetta hefur í
raun verið í molum hér en nú
virðist sem hér eigi að gera raun-
verulegt átak. Því fagna allir
landsmenn.
Út með
farsímana
Snæbjöm hringdi:
Manni finnst stinga í stúf að Al-
þingi skuli ekki hafa haft döngun
í sér til að leggja fram frumvarp-
ið - meira að segja stjómarfram-
varp - um bann við notkun hand-
farsíma í akstri. Búið var að
semja frumvarpið og vinna alla
vinnu að því er fréttir segja okk-
ur. En þaö vantaði herslumuninn;
að taka frumvarpið á dagskrá.
Þetta er ekki síst hláleg niður-
staða vegna allrar umræðunnar,
líka á þingi, um forvamir gegn
umferðarslysum. Þessir farsímar
eru orðnir svo áberandi í umferð-
inni og líkur á slysum svo miklar
vegna notkunar þeirra að þarna
var þörf um að binda. - En því
miður, ekki núna, kannski næst,
eða þarnæst. Eða hvenær?
Niðursveifla í
viðskiptum
Halldóra skrifar:
Ég hlusta mikið á morgunút-
varpið hjá RÚV og fyrir fréttir,
t.d. kl. 7.30 og kl. 8.00 hafa verið
tilkynningar í striðum straumum.
Síðasta vika var mjög áberandi
fyi-ir það að fáar auglýsingar voru
lesnar. Kannski tvær eða þrjár í
hvert sinn. Sl. fóstudag var aðeins
ein auglýsing fyrir fréttimar kl.
7.30. Þetta þýðir aðeins eitt; það er
niðursveifla í viðskiptum.
Kannski tími til kominn, fólk far-
ið að spara, eða þannig. En þetta
er ekki gott þegar litið er til af-
komu búskapar á landsvísu. Þjóð-
félagið verður jú að virka ef við
eigum að halda góðærinu.
Menntun í
skólahverfum
P.K. skrifar:
Mikið skelfilega getur manni
gramist að heyra frétt eins og þá
sem búin er til um samræmd próf
og menntun íbúa í skólahverfum
og að lægstu einkunnir sé að
finna hjá nemendum sem komi úr
úthverfunum. Eiginlega allt utan
hverfanna miðbær, vesturbær og
Melar. Þar fyrir austan séu nem-
dendur eiginleg vanbúnir til að
vera í skólum. Ég veit nú ekki
betur en margir nemendur sem
koma úr t.d. verkamannafjöl-
skyldu eöa frá foreldrum sem era
einungis miðlungi menntaðir
(hafa t.d. hvorki stúdentsmennt-
un eða háskólapróf en góða og
gilda menntun aðra þar fyrir
utan) hafi margir hverjir lokið
ágætisprófum, þ.m.t. háskóla-
menntun, og orðið þekktir af
verkum sinum. Þessi „félagsvís-
indalega“ könnun sem kynnir
fylgni milli menntunar íbúa í
mismundandi hverfum er aðeins
nýtt og tilbúið vandamál sem gæti
reynst erfitt að kveða niður og
vekur óþarfa sundrungu.