Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1968, Síða 103

SVEINBJÖRN EGILSSON OG CARL CHRISTIAN RAFN
103
Vér skulum nú víkja aftur að orðabókarverki Sveinbj arnar. Það fylgdi honum
stöðugt, þótt hann kæmist ekki að því nema endrum og eins vegna annarra verka.
Bréf, sem hann skrifar Rafni 30. september 1829, lýsir vel öllu í senn, ærnum verk-
efnum, elju hans, áhuga og vinnugleði:
Kæri vinur.
Loksins hef ég lokið þýðingu 4. bindis Fornmannasagna og sendi hana nú, stílaða
á yður, með skipi, sem nýkomið er frá Spáni og fara á til Kaupmannahafnar. Ég vænti
framhaldsins með póstskipinu, svo að ég geti lokið því af í júlí eða ágúst næsta ár.
Norðursetudrápubrotið fylgir hér með. Á Sveini [höfundi drápunnar] veit ég
engin deili. Ég hlakka mjög til að fá yðar bráðskemmtilega [verk] Vinlandica.
Tími minn er svo áskipaður, að ég get ekki fengizt við Antiquitates Germanicas [þ.
e. germönsk fræði], ekki einu sinni komizt til að auka og leiðrétta skáldamálsorðabók-
ina, sem enn á langt í land. Ég hef að vísu nokkuð farið yfir Snorra-Eddu, en ég verð
að plægja hana að nýju, og verk þau, sem út eru að koma smám saman, leggja manni
til ærið efni.
Sumarleyfi mínu er nú lokið, skólinn byrjar á morgun. Með beztu óskum um vel-
gengni yðar og vísindalegar iðkanir, er ég yðar einlægur vinur
S. Egilsson.
Sveinbjörn tók snemma á þessu sama ári að birta óbundna þýðingu sína á Odys-
seifsdrápu Hómers í boðsritum Bessastaðaskóla, og kom framhald hennar síðan í
boðsritunum árin 1830, 1835 og 1838-40. í 9. bindi Fornmannasagna 1835 var birt
þýðing Sveinbjarnar á hinni norsku þýðingu Peders Claussöns af Böglungasögum, en
yngri og lengri gerð þeirra er aðeins varðveitt í þremur gömlum brotum og umræddri
þýðingu Claussöns. Þá má geta þess, að Sveinbjörn vann talsvert að biblíuþýðingum
á árunum 1837-41 (auk þess sem hann hafði á þriðja tugnum átt nokkurn þátt í
endurskoðun þýðingar Nýja testamentisins). Loks er þess að geta, að Sveinbjörn hafði
þegar 1835 lofað Árna Magnússonar nefndinni að snúa fyrir hana á latínu Snorra-
Eddu, en það verk varð þó að bíða betri tíma. Vér sjáum í bréfi Sveinbjarnar til Finns
Magnússonar 3. marz 1843,1 að hann hefur þá sent honum og nefndinni „framhlutann
af útleggingu minni yfir Snorra-Eddu“ -. En í bréfi til Finns 13. september 18431
kemur fram, að hann hefur lokið þessu mikla verki og sent nefndinni það. Snorra-
Edda var síðar prentuð á vegum nefndarinnar í þremur bindum 1848, 1852 og 1880-87.
í bréfi Sveinbjarnar til Jóns Sigurðssonar 19. september 18382 sjáum vér, að hann
hefur þá engu síður verið önnum kafinn en hann var sumarið 1829:
„Nú er ég kominn langt með 11. bindið [þ. e. með latínuþýðingu 11. bindis Forn-
mannasagna] og vona að geta sent það með póstskipi að vori. Ég á eftir chronologiskt
Registur og ættartöluskratta einhvörja pro forma og formálamynd, sem ég verð að
geyma til jólanna, því þeir nauða á mér með Prógram í vetur [þ. e. framhald Odys-
1 Rigsarkivets Privatarkiver, Finn Magnussen. A. 3. Breve fra Islændere.
2 Lbs. 595 4to.