Alþýðublaðið - 10.10.1970, Blaðsíða 10

10 Laugardagur 10. október 1970
MOA MARTINSSON:

mmfl

jú kominn vetur; en við skul-
um sjá til. Ég fékk falllegan
blómbönd hjá honum. Það
voru georgínur, gular, sól-
hettur og svo ertublóm, sem
broskazt höfðu í haustrign-
ingunum. Ég gekk inn um
limgirðinguna, trén svignuðu
undan þunga ávaxtanna og
undir þeim og á milli þeirra
lágu heilir haugar aff full-
þroskuðum ávöxtum. Ég hélt
niðri í mér andanum og elti
garðyrkjumanninn skref fyr-
ir skref þar sem hann með
bastþráð í munninum gekk
á miiili dlómiairtaðanna og
klippti hvert blómið af öðru
handa mér og lagði þau síð-
an í knippi. Hér fyrir innan
limgirðinguna er svo afskap-
lega létt að gleyma öllum
eplunum. Og með fimm
tíu aura í hendinni og svo
vel klædd, að garðyrkjumað-
urinn segir ekki „þú“ htetld-
ur „ungfrú góð,“ getur mað-
ur ekki verið þekktur fyrir
að stela, Gkki einu sinni fyr-
ir að lát’a sér detta slíkt í
hug.
Þau eru að vísu dálítið
hörð enn þá, sagði hann um
leið og hann batt bastþræð-
inum utan um ilmandi blóm-
vöndinn; en þú skalt nú samt
fá þér nökkur stykki, ung-
frú góð.
Ég varð of undrandi á
þessari góðsemi hans og ör-
læti til þess að ég hefði rænu
á að beygja mig niður til
þess að taka upp epli og bíta
í það. Og hann leysti mig úr
öllum vanda mieð því 'að
beygja sig sjálfur og fá mér
nokkur stykki.
Hvar áttu heima?
Yfir í byggingafélagshús-
unum.
Eiga foreldrar þínir sjálfir
hús?
Nei, við leigjum hjá Valdi
marsfóHdnu.
Nú, já. Ertu þá dóttir
hennar Stenman? sagði hann
og virti mig fyrir sér frá
hvirfli til ilja.
Svona falleg lítil stúlka.
Hver skyldi hafa trúað því?
Svo gekk hann inn í vermi-
húsið á ný og stakk nokkr-
um indælum, safaríkum per-
um niður í bréfpokia. Hafðu
þetta með þér heim, ungfrú
góð. Þá hefurðu eitthvað til
þess að stinga upp í munn-
inn í kvöld. , ;
Þær eru góðar, þessar per-
ur. Það skal ég ábyrgjast. .
Ég hneigði mig djúpt og
eins og kurteislega og ég
bezt hafði vit á. Mér fannst
eitthvað hoppa innan í mér
rétt eins og froskurinn heima
á kommóðunni hlaut að
hoppa á nóttunni. Einn góð-
aln veðurdag myndi froskur-
inn verða horfinn, áreiðan-
lega. Það hoppaði innan í
mér heil hersing af 'ham-
ingjusömum, lífsglöðum litl-
um froskum. Þegjandi gekk
ég út um hliðið á ný og út
á þjóðveginn. — Ég var þá
búin að koma inn fyrir lim-
girðinguna.
Já, sér eru nú hver ósköp-
in. — Þvílíkt og aininað eins,
andvarpaði „sykurrófan,“
þegar hún sá mig koma með
blómvöndinn. H'anda hveirj-
um eru öll þessi blóm?
Kaupkonan á að fá þau,
svaraði ég afundin og snar-
aðist upp þrönga stigann og
upp á loftið til mömmu. Ilm-
ur ertub'lómanna fyllti stiga-
ganginn og loftið á svip-
stundu. Dyrnar inn í her-
bergið okkar vom opnar. Við
mér blasti drengurinn í bláu
buxunum þarna á kommóð-
unni, froskurinn glápti upp
á hann, súkkulaðivínþrúgan
lá þama á sama stað við
hliðina á Styttunni; þama
voru vasamir liennar
mömmu með vöndum atf'
puntstráum. Allt eins og það
átti að vera og svo var þar
matarlykt líka. Ég v-ar sann-
færð um að mamma myndi
gefa mér góðain bita fyrir
hvað ég var dugleg að sækja
fyrir haha blómin, enda þótt
ekki væri matartíihi.
En falleg blóm, sagði
mamma. Þú ættiir að fara
með þau strax til kaup-
konunnar fyrir mig, Mia
mín; þau visna svo fljótt,
svona blóm. En hvað þú hef-
ur fengið mikið af blómum
fyrir eina fimmtíu aura.
Og þetta fékk ég meira ,að
Segja í kaupbæti, sagði ég og
fékk mömmu pokann með
perunum.
í kaupbæti. — Hvað ertu
að segja, barn?
Garðyrkjumanninum
fannst ég svo fín. . ..
Hm — sagði miammia.
Já, víst. Hann sagði það
sjálfur. — Þú heldur þó víst
ekki, að ég hatfi tekið þau?
Mér kom sem sagt í hug rétt
í þessu, að það væri nú ekld
svo ýkja langt síðan ég hatfði
stungið upp á því við
mömmu mína að hún skyldi
bara læðast inn fyrir lim-
girðinguna til þess að ná í
eitthvað handa ókkur að
borða. Það var nóftina sem
hún setti nestiskörfuna h'ans
stjúpa míns í eldinn ti'l þess
að geta fengið kaffivatnið
til þess að sjóða.
Nei, Mia mín. Ég Veit að
þú hefur ekki gert það. En
þarf maðuir að vera vel
klæddur tíl þess að manni sé
gefin . pera? Skyldi þeim
ekki líka langa í annað eins
sælgæti og perur eru, kralkka-
ormunum, sem verða að
ganga berfætt atf því að for-
eldrar þteirrá eiga ekkert á
fæturna handa þeim?
Mamma var nú líka svo
einkennileg, — stundum. En
mér.var alveg sama, hvað hún
sagði um þetta. Það er jú
augljóst, að fólk gefur vel
klæddum bömum miklu frek-
ar eitthvað upp í sig h'eldur
en hinum. Hvað ekki er að
undra. Hin eru svo ljót og
leiðinleg.
Ég tók við blóm'avendin-
um af mömmu, fékk mér eina
peru úr pokanum Og lagði af
stað til haupkonunnar.
— • Máhstu nú áreiðahfégá1.
hvað þú átt að segja? kall- ^
aði 'mamma á eftir mér.>. , >
Ég'tók við blómavendihum"
af mömmu, fékk mér eina.
Hver býður betur?
Það er hjá okknr sem þið getið fengið
AXMINSTER
teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekki,
Grensásvegi 8 — Sími 30676
Laugavegi 45B — Sími 26280.
Takið effir Takið eftir
Þar sem verzlunin er að hætta í þessu hús-
næði, verða vörurnar seldar á mjög lágu
verði og með góðum greiðsluskilmálum.
Komið og skoðið, því sjón er sögu ríkari.
Ekki missir sá sem fyrstur fær — sjaldan er
á botninum betra.
FORNVERZLUN & GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.
Opið alla daga til kl. 22 nema laugardaga til kl. 18.
Sunnudaga frá kl. 13—18.
GLUGGATJALDASTANGIR
FORNVERZLUN
o s
GARDINUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á eimun degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin.1
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988,