Alþýðublaðið - 31.07.1974, Blaðsíða 9

Vegna bréfs Péturs óskarsson-
ar, unglingadómara frá Norð-
firði, sem birtist i Alþýðublaðinu
19. júli s.l. undir fyrirsögninni:
„Hættulegt fordæmi”, sé ég mig
knúinn til þess að drepa hér á
nokkur atriði viðkomandi þessum
leik, sem var liður i íslandsmóti
3ju deildar, og fór fram á Norð-
firði þann 22. júni s.l. Er búið að
blása þetta mál mjög upp, eink-
um frá öðrum aðilanum. Málið
gengur út á það að reyna að knýja
fram 'með offorsi, hluti, sem eiga
sér mjög veikan málstað.
(
Skipun dómara á umræddan leik
Þegar leikmenn Leiknis leggja
af stað til leiks frá Fáskrúðsfirði,
þá var ekki annað vitað, en að
dómari yrði óli Fossberg frá
Eskifirði. Eftir þvi, sem ég bezt
veit, þá raðar óli Fossberg
dómurum hér á Austfjörðum nið-
ur á hina einstöku leiki. Er þvi
ekki hægt að sniðganga hann i
þessu leiðindamáli. En þegar til
Norðfjarðar kemur, þá, er þar
enginn Óli Fossberg landsdóm-
ari, heldur Pétur.óskarsson, ung-
lingadómari, sem dæmir fyrir
Norðfjarðarliðið. Honum til
trausts og halds voru 2 aðrir
félagsbundnir Þróttarar, sem
hann brúkaði sem linuverði. A
Norðfirði er okkur tjáð, að Óli
Fossberg hefði þurft að hlaupa i
skarðið fyrir einhvern dómara á
Reyðarfirði og af þeim sökum
ekki getað dæmt þennan leik.
Getur það hafa átt sér stað, að
Pétur hafi átt að dæma á Rey ðar-
firði, en óli hlaupið i það skarð?
Hvað kallar maður slik vinnu-
brögð? Ég tel það eitt af grund-
vallaratriðum, að félagsbundinn
dómari hafi alls ekki heimild til
þess að dæma heimaleiki sins
liðs, i þessu tilfelli einn af
þýðingarmeiri leikjum 3ju dcild-
ar.
Er ekki hægt að vera sammála
um það?
Nú kann einhver að spyrja af
hverju við lékum þá leikinn, og
snerum ekki bara beint til
Fáskrúðsfjarðar aftur. Við hug-
leiddum það svo sannarlega, en
þau atriði, sem urðu þess vald-
andi, að við gerðum það ekki
voru þessi:
1. Ferð sem þessi er mjög
kostnaðarsöm, þar sem leik-
rhenn greiða þær að mestu
sjálfir.
2. Erfitt getur reynzt að fá leik-
menn lausa úr vinnu i fleiri en
eina slika ferð.
3. Og siðast en ekki sizt — hvaða
tryggingu hefðum við fyrir þvi,
að unglingadómarinn frá Norð-
firði dæmdi ekki lika næst, þeg-
ar við kæmum. Við héldum i
einfeldni okkar, að simtal við
Óla Fossberg, daginn fyrir
þennan leik, væri einhvers
virði, þar sem hann staðfesti,
að hann sjálfur ætti að dæma.
Dómgæsla unglingadómarans
Það hlýtur jú að þurfa sérstak-
an ,karakter’ til þess að geta tek-
ið að sér að dæma jafn þýðingar-
mikinn heimaleik sins liðs sem
þennan. En þar sem unglinga-
dómarinn er greinilega ekki með
neitt brjósk i nefinu heldur full-
harðnað bein, þá horfir málið
öðruvisi við.
En nú verður vikið að brott-
rekstri Leiknisleikmannsins og
aðdragandanum: t leiknum send-
ir einn leikmanna Þróttar knött-
inn til markvarðar sins, en ekki
tókst þó betur til en það, að knött-
urinn fer yfir markvörðinn, og við
þaö verður kapphlaup milli
markvarðarins og Leiknisleik-
mannsins, sem endar með sigri
Leiknisleikmannsins, sem skorar
mark. Hvað annað er hægt aö
dæma en mark? Jú, nú kom
kunnátta og hlutleysi unglinga-
dómarans i góðar þarfir. Blés
hann i flautu sina af kunnáttu og
festu og dæmdi umsvifalaust
aukaspyrníi á leiknismanninn, og
þar með markið af. ömurlegur
dómur. Á hvað var dæmt?
Við þennan dóm kom hlé á leikinn
og menn ekki á eitt sáttir um
dóminn. Urðu úrslit þau, sem
frægt er orðið, að unglinga-
dómarinn sýndi Leiknismannin-
um rauða spjaldið, sem leikmað-
urinn reif. Ekki ætla ég mér að
fegra þessa framkomu, en tel
leikmanninn vera búinn að taka
út sina refsingu. Þá segir i bréfi
unglingadómarans, að það hafi
tekið 5 minútur að koma leik-
manninum af velli i stað 3ja min-
útna, sem hann gaf honum. Hið
rétta i þessu máli er það, að
Leiknismenn voru alvarlega að
hugsa um að ganga af leikvelli og
hætta þessum skripaleik, þvi ekki
voru þetta fyrstu „mistök”
dómarans. En við það að eiga á
hættu keppnisbann á liðið, þrauk-
uðum við 10 áfram. Um þessa töf
er unglingadómaranum fullkunn-
ugt.
Þá hótar unglingadómarinn i
bréfi sinu, ýmist að senda inn
dómaraskirteini sitt, eða senda
aganefnd K.S.t. svo magnaðar
skýrslur, eftir að hann hæfi störf
að nýju, að engum blandaðist
hugur um það, hver hefði völdin.
Ekki treysti ég mér til þess að
meta hvor kosturinn yrði farsælli,
en segi einungis guð hjálpi aga-
nefndinni. Verðug verkefhi eða
hitt þó heldur.
tþróttamannsleg framkoma
Ekki hef ég lesið i dagblaði öllu
dónalegri kveðjur sendar nafn-
greindum mönnum en unglinga-
dómarinn sendi þeim mönnum,
sem starfa i aganefnd K.S.Í.. Ég
ernú svo ósvifinn að leyfa mér að
benda á það, að hingað til hefur
verið borin virðing fyrir aga-
nefnd K.S.Í., en getur það ekki
reynzt hættulegt fordæmi ef ung-
lingadómari sem þessi reynist
megnugur að setja aganefndinni
stólinn fyrir dyrnar?
Einnig tel ég það ekki heldur
Iþróttamannslega framkomu
unglingadómarans að skrifa - i
dagblöð eftirfarandi:
...”og það sem meira var, að
hann lét ekki sitja við orðin tóm,
heldur hrinti hann dómaranum,
þannig að hann féll við.” Eða
treystir unglingadómarinn sér til
þess að standa við þessi o.'ð?
Þá tel ég það heldur ekki
iþróttamannslega framkomu að
hvetja austfirzka dómara til þess
að leggja inn skirteini sin og láta
leikmenn sjálfa um dómgæzlu.
Nei, þá vil ég vona að austfirzkir
dómarar beri gæfu til þess að
bregðast við þessari áskorun á
svipaðan hátt og Norðfirðingar
brugðust við kosningaframboði
unglingadómarans i siðustu
bæjarstjórnarkosningum.
I.okaorð
Að endingu vil ég benda enn-
frekar á veikan málstað ung-
lingadómarans, en það er, við
eigum hérá Fáskrúðsfirði nokkra
dómara með svipuð réttindi og
unglingadómarinn hefur, —
meira að segja leikmanninn, sem
hann rak út af.
Ef við snerum nú dæminu við,
létum til dæmis Þrótt frá Nes-
kaupstað koma til Fáskrúðsfjarð-
ar, og létum jafnframt Leiknis-
menn algerlega um dómgæzlu,
Þá vakna eftirfarandi spurning-
ar:
1. Mundu félagar úr Þrótti nokk-
urn tima samþykkja slikt?
2. Gæti hugsazt að dómgæzlu-
menn hefðu einhver áhrif á úr-
slit leiksins?
3. Gæti verið, að aganefnd K.S.l.
væri þessu andvig, einfaldlega
af ótta um, aó verkefni hennar
myndu e.t.v. stóraukast?
Virðingarfyllst,
Helgi Númason,
þjálfari Leiknis.
Sala minnispenings Þjóðhá-
tíðarnefndar 1974 er hafin. Söluna
annast bankar og helstu mynt-
salar.
Fornar vættir og landnáms-
eldur prýða peninginn, sem hann-
aður er af Kristínu Þorkelsdóttur
teiknara. Peningurinn er 7 cm í
þvermál, hátt upphleýptur og þykk-
ur.
Slegnar voru tvö þúsund
samstæður af silfur- og bronspen-
ingí, sem kosta kr. 18.000,00, og
ellefu þúsund eintök af stökum
bronspeningum á kr. 1.900,00.
Hver peningur er númeraður. Pen-
ingarnir eru seldir í öskjum, og
fylgir hverri þeirra smárit, sem
gerir grein fyrir landvættum ís-
lands og
r/v
...
Miðvikudaqur 31. júlí 1974,