Lesbók Morgunblaðsins - 30.12.1973, Blaðsíða 1

l
'
GAMLI M
Obirt ljóð eftir
Þorstein Erlingsson
Sjá skjrúigD á bls. 2

Jeg var að spyrja, en þagði þó,
þegar jeg leit á bæinn:
Hvaða skepnu hóf úr sjó
heimurinn þennan daginn?
Alltaf kemur, Christian minn,
kóngur öðrum meiri;
Dannebrog á daginn þinn
díngluðu aldrei fleiri.
Nú á ég víst, að vegna hans
Víkin öll mig hæði:
Jeg sá hjer hve heiður manns
hángirá mjóum þræði.
Til að sleppa hægast hjá
háði Víkur flóna,
spurði jeg einhvern, sem jeg sá,
sauðmeinleysis dóna.
Maðurinn opnar munninn sinn
millum grárra hára:
„Það er hann Nordal nafni minn,
nú er hann 60 ára".
Maðurinn fjekk að merkja það,
jeg muni ekki öllu trúa,
og varla fer hann fyrst i stað
framan í mig að Ijúga.
Það mun líkjast þínum sið,
að þola dónum minna,
en auka tugum ára við
aldur vina þinna.
Sá hefði fengiðfalleg svör
úr frúa hóp og meyja.
„Það er í Nordal þrítugt fjör",
það hef ég heyrt þær segja.
Hvað þín hlýja fjörgað fær
fæstir mundu trúa,
eins og þú þó oftast nær
átt við kalt að búa.
Það er kostur þar sem frýs,
þar eru færri linir,
og þeir sem geymdir eru í ís
úldna seinna en hinir.
Þó í köflum komi rýrt
ket frá drengjum þínum,
þá var bros þitt bjart og hlýtt
og bætti úr kaupum mínum.
Fyrir þitt tóbak, fjör og yl,
fyrir steikur þínar
hugsa jeg einhver hlusti til
og heyri bænir mínar:
Vanti þig aldrei, vinur, neitt,
sem vill og þarfnast maginn,
meðan eitthvað ungt og feitt
er hjer falt um bæinn.
Engin vona jeg varni þjer,
að velja af keti sínu,
það sem hent og hollast er
holdi og fjöri þínu.
Hjer er enginn yngri en þú;
af því varð jeg glaður,
að sem flestir flagga nú,
fjörugi þarfamaður.
Holdsins fjör og heimsins lyst
hjá þér lengi vaki,
en þegar þú hefur hana mist
hamsana drottinn taki.

Þinn Þ.E.
ð. apríl 1910.
Postskrift:
Ætlarðu að muna eftir mjer
einhvern tíma, kæri,
ef að ganga af hjá þjer
ung og falleg læri?
Þinn sami Þ. Erl.
/í fí<r