Lesbók Morgunblaðsins - 30.12.1973, Blaðsíða 22

V,
BONUÐ GOLF

Mjög mun vera fátítt
að sjá glansandi bónuð
gólf á heimilum nútil-
dags. Langalgengust eru
teppi út í hvert horn eða
lökkuð parkettgólf. Auð-
vitað erum við húsmæð-
urnar fegnar að vera
lausar við erfiðið, sem
fylgdi bóningunum, en
skyldi samt ekki leynast
ein og ein í hópnum.
sem saknar bónlykt-
arinnar og glansandi
gólfanna, þegar hún hef-
ur lokið við að taka til?
Því að þótt bónlyktin
væri ekki góð, rak hún
smiðshöggið á velunnið
verk eða var það ekki
vaninn hjá okkur að fara
seinast yfir gólfin eftir að
þvegið hafði verið í kring
og þurrkað af og hús-
gögn og teppi ryksuguð?
Alltaf er einhver Ijómi
yfir gömlum heimilum,
þar sem skínandi bónuð
röndin umhverfis gólf-
teppið ber vott um stolta
snyrtimennsku húsmóð-
urinnar.
í gamla Menntaskóla-
húsinu á Akureyri ríkti
mikil bónmenning á
minni tíð (á árunum
1947—51) og má vera,
að svo sé enn. Á skóla-
stofum og göngum
minnirmig, aðgólfþvott-
ur væri látinn nægja
dagsdaglega, en alltaf
var bónað a.m.k. einu
sinni í viku. Ég minnist
þar tröllaukinnar bón-
vélar, mikils apparats,
sem nemendur báru virð-
ingu fyrir, en einstaka
reyndi þó að fá lánaða til
að bóna sitt heimavistar-
herbergi. Og ekki man
ég betur en ég sæi hana í
höndunum á Rúnu
gömlu sjálfri, sem þó var
frægari fyrir að hand-
leika kúst og tusku.
Þetta var á dögum
skömmtunarseðlanna og
stofnaukanna og stund-
um kom fyrir, að vöru-
tegundir vantaði alveg,
svo sem til dæmis tann-
krem — og bón. Það
man ég, að heimavistar-
ráðskonan var þá stund-
um í miklum leynum að
gauka aðsumum ofurlít-
illi mjólkurlögg til að
strjúka gólfin upp úreftir
þvott til þess að fá þó á
þau ofurlítinn gljáa.
Þegar við fluttum í
nýja heimavistarhúsið
haustið 1949, fluttum
við bónmenninguna með
okkur þangað. Auðvitað
sáu hverjar tvær stúlkur
um að þrífa eitt herbergi,
en auk þess vorum við
látnar skiptast á um að
þrífa ganga og stiga og
stóran stigapall, sem var
tilvonandi setustofa. Þar
var þó ekki svo mikið
sem einn stóll fyrstu árin
og engin tjöld fyrir
gluggum. En við lögðum
metnað okkar í það að
bóna þessa „setustofu”
og var nokkur keppnium
að gera það sem bezt.
Það man ég, að Krossa-
nessystur báru þar af.
Aldrei var gólfið jafn-
spegilfagurt og þegar
þær bónuðu.
En hvergi reis þó bón-
menningin í æðra veldi
en í heimavistarherbergj-
u'num í „gömlu vist-
inni". Þar kepptust allir
við að skúra og bóna sín
herbergi sjálf á laugar-
dögum, þegar kennslu-
vikunni var lokið. Jafn-
vel sóðalegustu strákar,
sem lítið hirtu um góða
umgengni hversdags-
lega, létu ekki sitt eftir
liggja á laugardögum.
Og svo voru rauðu per-
urnar skrúfaðar í lamp-
ana og róslitur bjarminn
glampaði á gólfunum og
rómantík kvöldsins lá í
loftinu . . .
Anna María
Þórisdóttir.
BRIDGE
Eftirfarandi spil er frá tvímenningskeppni og við
eitt borðanna fann einn spilaranna skemmtilega
lausn á vandamáli varðandi lokasögnina.
Norður.
S: 6-5-4
H: 3-2
T: S-7-6-4-2
L: 5-3-2
Vestur
S: 9-8-7-3-2
H: Á-K-D-9-8-7
T: D
L: 9
Suður
S: Á-K-D-G-10
H: —
T: Á-K
Við eitt borðanna opnaði suður á 2 spöðum og
síðan var það hugmynd hans að segja 7 lauf og láta
félaga-sinn velja um lit. Honum til mikillar
undrunar sagði vestur 3 hjörtu, norður sagði pass
og austur sagði 3, spaða, sem vafalaust þýddi, að
hann var spaðalaus. Suður var nú í vandræðum, því
segi hann 7 lauf og félagi hans láti þá sögn slanda,
þá lætur vestur út spaða og austur trompar. A sama
hátt benti allt til að vestur hefði 5 spaða og eftir
útspil í hjarta er suður aðeins með 4 spaða. Ekki
kom þvi til greina að segja 7 spaða. Suður fann
skemmtilega lausn á þessu vandamáli. Ifann sagði
4 grönd, félagi hans svaraði þessari ása-spurningu
með 5 laufum og þá sagði suður 7 lauf. Nú á austur
að láta út og sama er, hvað hann lætur út. sjjílið
vinnst alltaf.
Austur
S: —
H: G-10-6-5-4
T: G-10-9-5-3
L: 10-8-6
GuSmundur Haukur
r
Islenzkt popp
Framhald af bls.7
glæsta framtíð, en raunin hefur
orðið sú, að danshúsapólitíkin
hefur verið í algjöru hásæti. Ég
held að þetta verði jafnvel ennþá
verra. Diskótekin eru alls ráðandi
f skemmtanaiðnaðinum erlendis.
þar sem menn koriia drekka
brennivín og dansa. og það er
ekki nema tímáspursmál þar til
þetta verður allsráðandi hér. Þess
vegna held ég að borgi sig ekkert
að vera að segja um það. hvort
það eru gðð ár framundan eða
ekki.
Sigurjón: Við höfum alltaf sagt:
Við popparar, á næsta ári gerum
við eitthvað. Við segjum aldrei:
Núna kemur það. Það er það, sem
hefur staðið okkur fvrir brifum.
SKIPTINGIN ALGJÖR?
Stefán: En ef við lftum til fram-
tíðarinnar, kemur þá ekki að því,
að skiptingin verður algjör, þeir,
sem hafa áhuga á að skapa eitt-
hvað, þeir fá ekkert að gera og
verða að gera þetta bara heima og
fyrir sjálfa sig, í algjörri áhuga-
mennsku. Hinir geta verið at-
vinnumenn f brennivínsmúsík-
inni. Verður þetta þá ekki bara
hollara og heppilegra? Þá eru
Sigurjón Sighvatsson
menn búnir að sætta sig við þetta,
nú bpra gerum við þetta heima á
kvöldin og um helgar, þegar við
höfum okkar frítíma frá þessari
vinnu, sem við byggjum allt okkar
á. Þá geta menn farið að skapa.
Nú kemur hvorki fugl né fiskur
út úr þessu, því að þeir eru alltaf
að eltast við böllinn.
Sigurjón: Einmitt.
Guðmundur: Það er alveg réit.
Magnús: Þetta er miklu hollara.
Þá eru þeir, sem leika fyrir dansi,
bara í einum flokki, enda eru þeir
það. Það er ekki hægt að sjá mik-
inn mun á lagavali á Hótel Sögu
og annars staðar.
Sigurjón: Flestar þessar hljóm-
sveitir spila sömu tónlist.
Magnús: Hún þjónar alltaf
sama tilgangi.
Sigurjón: Það er þessi skipting,
Þeir, sem spila fyrir fólkið, geta
ekki kallað sig listamenn. En hin-
ir, sem eru að skapa, það þarf að
skapa þeim aðstöðu.
Stefán: En ef þessi þróun held-
ur áfram þar til komin er algjör
skipting, kemur þá ekki að því
einhvern timann, að fólk fer að
taka eftir því, hvað þetta er virki-
lega gott, sem þeir eru að gera
þessir, sem eru að reyna af innri
þörf að skapa heima hjá sér i
tómstundum? Fara þeir þá ekki
að fá meira að gera og er þetta þá
ekki komið í hring?
Sigurjón: Nei. Meðan menn eru
trésmiðir, útvarpsvirkjar, þá
verða þeir aldrei samkeppnisfær-
ir við þá, sem eru bara í tónlist-
inni. Þess vegna þarf að skapa
þeim mönnum, sem eru fúsir að
vera eingöngu við þetta, aðstöðu.
Og þeir geta skapað sér hana
sjálfir meira að segja, ef þeir eru
frambærilegir og ef þeir vilja.
Þetta þarf ekki að ganga þennan
vítahring.
Magnús: Þessir íslenzku hljóm-
listarmenn, sem hafa verið lengi í
þessum bransa geta ekki sætt sig
við það að fá ekki gott kaup.
Sigurjón: Ef svo væri, þá væru
þessir menn ekki starfandi tón-
listarmenn hérna á islandi. Þeir
byggju í einhverju úthverfi i Lon-
don og spiluðu einu sinni í viku.
Ef þeir vildu fórna einhverju. Eg
hef alltaf litið á það sem lögmál
hins sanna listamanns, að hann
verður að þekkja sultinn, til þess
að geta náð einhverju merki.
Hann verður að þekkja stritið.
Stefán: Sem sagt, íslenzkir
popparar þekkja ekki sultinn.
Magnús: Ekki nógu vel.
Sigurjón: Þeirþekkja hann alis
ekki.
Guðinundur: Jújú, blessaður
vertu. Manstu eftir hljómsveit-
inni Ástarkveðja? Hvað voru þeir
að gera?
Sigurjón: Eik. Við skulum ekki
gleyma henni. Þeir eru með góða
viðleitni, sem því miður fer fram-
hjá öllum.
Stefán: Þannig er sá sultur, sem
íslenzkir popparar þekkja, hann
er þessi stigsmunur og hafa ekki
lengur efni á að fara allra sinna
ferða i leigubílum og verða að
fara í strætó endrum og eins?
Sigurjón: Já. Þetta er punktur,
sem við þekkjum. Þvi miður.
Magnús: Það er allt í lagi að
nota þessa samlikingu. Það
þekkja hana margir.