Tíminn - 13.08.1968, Blaðsíða 9

ÞRIÐJUDAGUR 13. ágúst 1968.
TÍMINN
9

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri; Kristján Benediktss-in. Ritstjórar: ÞÓTarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Aug-
lýsingastjóri: Steingrímur Gíslason Ritstj.skrifstofur f Eddu-
húsinu, simar 18300—18305. Skrifstofur: Bankastræti 7. Af-
greiðslusími: 12323. Auglýsingasími: 19523 Aðrar skrifstofur,
simi 18300. Áskriftargjald kr. 120.00 á mán innanlands — í
lausasölu kr. 7.00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h. f.

ERLENT YFIjlLIT ,
Agnew veikir verulega sipr-
vonir Nixons í Norðurríkjunum
Þó fer það nokkuð eftir því hverjir framhjóðendur demókrata verða.
Islenzkt sjónvarpsefni
Síðan sjónvarpið hóf störf sín að nýju eftir suraar-
leyfið, hefur orðið vart vaxandi gagnrýni á efni það,
sem það velur til flutnings. Einkum er það greinilegt, að
þær kröfur aukast, að sjónvarpið flytji meira af vönd-
uðu íslenzku efni en það hefur gert hingað til. Þær
kröfur eru vissulega eðlilegar. Það hlýtur að verða eitt
helzta verkefni sjónvarpsins að reyna að fullnægja þeim.
Þess ber hins vegar að gæta, að upptaka á mörgu
slíku efni er kostnaðarsöm, einkum þó ef um meiriháttar
verk er að ræða. Mikið af íslenzku efni má þó gera
skemmtilegt í sjónvarpi með tiltölulega litlum tilkostnaði.
Við höfum þegar séð, hvað hægt er að gera í þættinum
Munir og minjar. Við getum gert okkur í hugarlund,
að hægt sé að gera sögustöðum skil með líkum hætti,
einnig því sérkennilegasta og fegursta í náttúru landsins,
sem margt er tengt mönnum, ýmist í ljóðum eða frá-
sögn. Atburði úr íslendingasögum og þjóðsögum, er hægt
að taka til meðferðar með sams konar einföldum hætti,
mynd og frásögn. Þetta kostar fyrst og fremst ekki mikla
peninga, heldur hugkvæmni og samstarf.
Þá liggur 1 augum uppi, að það verður hlutverk sjón-
varpsins að geyma safn tiltækra heimildarkvikmynda.
Það er sjálfgerður hlutur, að sjónvarpið geymir ýmis-
legt það helzta frá líðandi stund. Öllu óljósara er hlut-
verk sjónvarpsins varðandi gamlar kvikmyndir, sem
heimildagildi hafa. Þær eiga þó hvergi frekar heima en
hjá sjónvarpinu. Slíkar myndir munu til allt frá öðrum
tug aldarinnar. Flestar eru þær í einkaeign, og þess
vegna er mikið verk að leita þær uppi, meta þær og
safna þeim nýtilegu saman. Þá eru til erlendis merki-
legar myndir teknar á íslandi. Eintök af þeim þarf að
fá hingað til aukins gildis fjrrir þá heimildasöfnun, sem
þegar er kominn vísir að hjá sjónvarpinu vegna dag-
legrar fréttaþjónustu þess. Þegar búið er að taka upp
þessar gömlu myndir á viðeigandi filmur eru þær ákjós-
anlegt sjónvarpsefni.
Margt fleira íslenzkt efni er ónumið land. Ef það er
nytjað til fulls eignast hinir erlendu þættir smám sam-
an það rúm í dagskránni, sem hæfir íslenzku sjónvarpi.
Breytinga er þörf
í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins á sunnudaginn
var, er m.a. komizt svo að orði:
„Sá, sem öllu vill halda óbreyttu, hlýtur að verða
undir í samkeppni og samskiptum. í rauninni má segja,
að breytinga sé þörf breytinganna vegna, að með nýjum
sjónarmiðum, nýjum hræringum, nýrri stefnu komi lífca
nýtt líf og nýr kraftur“.
Undir þessi ummæli tekur Tíminn eindregið, enda
eru þau eins og tekin upp úr forustugreinum hans að
undanförnu. Þau vandamál, sem nú er glímt við í ís-
lenzkum efnahagsmálum, verða ekki leyst, nema með
nýrri stefnu og nýjum vinnubrögðum. Reynslan er svo
augljóslega búin að sýna, að það mun aðeins auka erfið-
leikana, ef fylgt verður áfram sömu stefnu og beitt
svipuðum vinnubrögðum og gert hefur verið seinasta
áratuginn.
NEW YORK TIMES komst
svo að orði í forustugrein dag-
inn eftir að Nixon var valinn
fonsetaefni repúiblikana — en
áður en kunnugt var um val
hans á -varaforsetaefninu, — að
ekki yrði annað sagt en að
hann hefði stýrt fram hjá öll-
um mistökum í langri og
strangri baráttu hans til að ná
útnefningu flokksins. Það eitit
út aif fyrir sig, væri ekki lítið
afrek. Washington Post sagði
hins vegar sama daginn, að
fram að þessu hefði Nixon
getað siglt fram hjá mesta
vandanum með því að fresta
ákvörðun um það, hvort hann
ætlaði ‘ heldur að keppa aðal-
lega við George Wallace um
fylgið í Suðurríkjunum eða
sækjast eftir fylgi óháðra kjós
enda og óánægðra demókrata
í Norðurríkjunum. Þessa
ákvörðun yrði hann að taka
fyrr eða síðar og það gæti
ráðið úrslitum kosninganna,
hvern kostinn hann veldi.
MARGIR telja nú, að Nixon
hafi þegar tekið ákvörðun um
þetta, þegar,, hann útnefndi
Spiro Theodore Agnew sem
varaforsetaefni repúblikana.
Kunnugir telja, að Nixon hafi
helzt viljað tá Lindsay borgar
stjóra í New York sem vará-
forsetaefni en Suðurríkjamenn
hafi neitað að fallast á það. Og
þeir áttu hönk upp í bakið á
Nixon, þar sem fylgi þeirra
réði alveg úrslitum um kjör
hans sem forsetaefnis. Hann
fékk 248 atkvæði a flokksþing
inu úr hinum upprunalegu Suð
urríkjum (11 talsins), en Rea-
gan aðeins 58. Án þessa stuðn-
ings Suðurríkjamanna hefði
Nixon ekki náð útnefningu, en
talið er, að þeir hafi sett hon-
um þann kost, að hann út-
nefndi ekki varaforsetaefni
gegn vilja þeirra. Eftir að þeir
höfðu neitað öllum varaforseta
efnum úr frjálslyndara armi
flokksins, valdi Nixon Agnew
í þeirri von, að frjálslyndi arm
urinn gæti sætt sig við hann,
þar sem hann hefur frekar ver
ið talinn þeim megin.
FYRSTU blaðadómar eftir
kjör Agnew’s sem varaforseta
efnis, benda til, að það hafi
veitot aðstöðu republikana í
Norðurríkjunuin. T.d. hefur
New York Times það eftir ein
um nánum aðstoðarmanni
Javits öidungadeildarþing-
manns, en hann sækir nú um
endurkjör í New York-ríki, að
val Nixons á Agnew bendi til,
að hann hafi þegar gefizt upp
við að ná kjörmönnum þar,
Meðal fylgismanna Nelsons
Rockefellers ríkir yfirleitt
sterk andstaða gegn Agnew,
en þeir lita á hann sem hálf-
gerðan svi'kara. Það virðist ekk
ert bæta úr bessu. að Lindsay
borgarstjóri hefur mælt með
Agnew, enda er grunnt á því
góða milli hans og Rpckefell-
ers. Sagt er að Lindsay vilji
AGNEW
ógjarnan keppa aftur um borg-
arstjórastöðuna í New York,
því að hann óttist ósigur, ef
demókratar velja sterkan fram
bjóðanda. Hann stefni nú
helzt að því að erfa stöðu
Rockefellers sem ríkissitjéri í
New York og því reyni hann
að vingast við Nixon og hægri
menn, sem mestu ráða um val
ríkisstjóraefnisins.
ÞÓTT Agnew hefði lítil-
lega verið nefndur sem
varaforsetaefni, kom val hans
yfirleitt á óvart. Hann má
heita næstum óþekktur í
Bandaríkjunum og hefur enga
þá reynslu, er réttlæti útnefn
ingu hans sem varaforsetaefnis.
Agnew er sonur grísks inn-
flytjenda, sem rak veitinga-
stofu í Baltemore um alllangt
skeið, en varð gjaldþrota á
kreppuárunum, eins og margir
fleiri. Faðir hans bar upphaf-
lega ættarnafnið Anagnosto-
poulos, en breytti því í Agnew
eftir að hann hóf veitinga-
reksturinn. Móðii Agnew's
er að amerísKum ættum.
Spiro Thedore Agnew er
fæddur 9 nóv 1918 Hann byrj
aði ungur að vinna fyrir sér
með ýmsum haetti og kostaði
sig sjálfur til náms. Hann hóf
fyrst nám í efnafræði, en síðar
í lögfræði. Hann hafði ekki
lökið náminu, þegar Banda
ríkin drógus’ itin síðari heims
styrjöldina og var hann þá
kvaddur í herinn, eins og aðr-
ir ungir menn. Hann var í hern
um í fjögur ár og vann sér
þar góðan frama. Að því loknu
hóf hann laganám að nýju og
lauk lögfræðiprófi 1947. Næstu
10 árin stundaði hann ýmis lög
fræðistörf. Árið 1957 var hann
kjörinn í sérstaka nefnd í
Baltemore County. sem fjallar
um löggæzlu og réttarfarsmál,
og varð nokkru síðar formað- 3
ur hennar. Demókratar'sviptu
hann þeirri formennsku 1961
og bauð Agnew sig fram fyrir
repúblikana í héraðsstjórakosn
ingu, sem fór fram í Baltemore
County næsta ár. Hann náði
kjöri, og gegndi héraðsstjóra-
störfum næstu fjögur árin. Ár-
ið 1966 var hann í framboði
fyrir republikana við ríkis-
stjórakosningu í Maryland og
vann sigur, þótt demókratar
séu þar í miklum meirihluta.
Sigur sinn átti hann mjög að
þakka þvi, að afturhaldssamur
demókrati hafði sigrað í próf-
kjöri og sneru frjálslyndir
demókratar batoi við honum og
kusu Agnew, sem hafði frjáls
lynda stefnuskrá.
AGNEW hetur þótt stjórnsam
ur og umbótasinnaður bæði
sem héraðsstjóri og ríkisstjóri.
Því hefur hann verið talinn
til frjálslyndari arms republik
ana. Hann studdi Scranton til
framboðs á flokksþingi repu-
blikana 1964, en vann þó fyrir
Goldwater eftir að hann hlaut
útnefninguna. Á síðastl. ári
studdi hann Romney til fram-
boðs, en eftii að hann dró sig í
hlé, gerðist hann stuðnings-
ma’ður Nelsons Rockefellers.
En leiðir þeirra stoildu 21.
marz síðastl. Þá hafði Rocke-
feller boðað blaðamannafund
og áttu flestir von á, að hann
myndi þá tiltoynna framboð
sitt. Agnew hafði kvatt saman
helztu stuðningsmenn sína til
að fylgjast með blaðamanna-
fundinum í sjónvarpi og áttl
síðan að lýsa yfir fylgi viðv
Rockefeller. En flestum á ó-
vart, þar á meðal Agnew, til-
kynnti Rockefeller, að hann
gæfi ekki kost á sér. Agnew
reiddist oessu mjög. bví að
Rockefeller hefði getað gert
honum aðvart í tíma. Þegar
Rockefeller gaf kost á sér að
nýju, neitaði Agnew að styðja
hann og lét enga afstöðu uppi
fyrr en rétt fyrir flokksþingið,
er hann lýsti stuðningi við
Nixon. Sú afstaða hans varð
mikill styrkur fyrir Nixon, og
hlaut Agnew mikla andúð
fylgismanna Roekefellers fyrir
vikið. Það hefur ekki vakið at-
hygli fyrr eo nú, að fljótlega
eftir 21. marz fór Nixon að
nefna Agnew sem einn þeirra
manna, er kæmu til greina sem
varaforsetaefni. Þykir senni-
legt að stra> eftii 21 marz
hafi Nixon farið að sækjast
Framhald á bls. 15.