Pressan - 13.12.1990, Page 22

22
FIMMTUDAGUR PRESSAN 13. DESEMBER
Aðrar teikningar í opnunni eru úr myndröðinni: Prestar gera það líka, í eigu
HÚSVITJUN. SigurðurÖrn Brynjólfsson.
Listasafns Kópavogs.
„Þú ert í því.“ Svaraði Grímur þá:
„Já, ég veit það en komdu með
rykkilínið!"
Landskunnur prestur í Skaga-
firði hafði setið að drykkju og spil-
um heila nótt og fram á sunnudag
og átti að fara að messa. Hann reif
sig loks frá spilamennskunni og út
í kirkju. Það var sólskin og molla
og þegar prestur sat undir söngn-
um sofnaði hann. Söfnuðurinn
beið og beið en ekkert gerðist. Þá
hnippti meðhjálparinn í prestinn:
„Ætlarðu ekki að segja eitthvað?"
„Jú, jú,“ svaraði presturinn með
andfælum; „ég segi grand".
PRESTAR GERA ÞAÐ LÍKA
Séra Guðmundur nokkur í Borg-
arfirði þótti með þeim kvenhollari
en kona hans Kristín aftur á móti
búkona mikil og sparsöm. Einu
sinni kom prestsfrúin að manni
sínum í „faðmlögum" við eina af
vinnukonum sínum. Varð hún lítt
hrifin af þeirri sjón og hellti
skömmum yfir prestinn fyrir laus-
læti hans. „Þetta er nú bara kaup-
ið hennar, góða mín," svaraði
aði við ríkið. En hann bætti við:
„En þessu þora þeir ekki. Ríkið
gæti sagt já!“
Fyrr á öldum voru prestar marg-
ir hverjir annálaðir fyrir drykkju-
skap, kvennafar og sumir auð-
sýndu sóknarbörnum sínum hið
mesta harðræði. Séra Einar Eiríks-
son í Grímstungu í Vatnsdal var
uppi á 18. öld. Er sagt að hann hafi
verið hjákátlegur, sérlyndur,
hrekkjóttur, illmenni, eigingjarn,
fégjarn, sínkur (svo fátt eitt sé
nefnt) — og var hann loks dæmd-
ur frá embætti. Við það tækifæri
kastaði hann hempu sinni til
þeirra sem í dóminum sátu og
sagði: „Takið þið við henni brúnku
og skeinið ykkur á henni, og svei
henni.“
BAKKUS STÝRIR
MESSUGJÖRÐINNI
Sumir prestar voru ófeimnir við
að predika blindfullir. Prestur einn
á 19. öld var drykkfelldur mjög og
hafði þann vana að hafa pela í
hempu sinni. Saup hann ávallt
baka til við hverja messu og fór
mjög leynt með. Einu sinni vissi
hann hins vegar að útsendari
kirkjuyfirvalda var á staðnum og
fylgdist sá grannt með prestinum.
Presturinn sté í stólinn og byrjaði
predikunina en rétt eftir að hann
var byrjaður sagði hann: „Jesús
sagði við lærisveina sína: „Innan
skamms munuð þér ekki sjá
mig ..og um leið lét hann sig
hverfa niður í pontuna og saup á
pelanum. Síðan rétti hann úr sér
og hélt áfram: .. en innan
skamms munuð þér sjá mig aft-
ur“."
Séra Grími Grimssyni í Sauð-
lauksdal fyrir vestan þótti sopinn
góður. Einn daginn var hann að
hefja messugjörð og var kominn í
rykkilínið og annað sem prests-
skrúða fylgir. Hann stóð fyrir alt-
arinu og hvíslaði að meðhjálpar-
anum: „Komdu með rykkilínið."
Meðhjálparinn svaraði að bragði:
,,Hvar yeyrna þeir svo preslinn
lil nœstu jóla?“ Pessari spurnini’u
skaut lítill patti ad módur sinni á
leid úr jólamessu og sagan er sögd
til merkis um kirkjusókn nú á dög-
um. Sagt er ad gud sé alls stadar
(nema íRóm, þar hefur hann stad-
gengilj en erfitt sé þó ad skilgreina
presta. Til er ein létt um hvad þad
er sem prestar „gera" og hún er
svona:
Heimspeki líkist því þegar maö-
ur leitar aö svörtum ketti í myrkv-
uöu herbergi meö bundiö fyrir
augun. Frumspeki líkist því þegar
maöur leitar aö svörtum ketti i
myrkvuöu herbergi meö bundiö
fyrir augun og kötturinn er alls
ekki í herberginu. Guöfrœöi lík-
ist því þegar maöur leitar aö svört-
um ketti í myrkvuöu herbergi meö
bundiö fyrir augun, kötturinn er
alls ekki í herberginu en maöurinn
hrópar samt: „Eg er búinn aö
finna hann!"
Nú til dags segja prestar að ríkið
hafi bundið hendur kirkjunnar svo
að hún viti ekki í hvorn fótinn hún
eigi að stíga! Nýlega voru uppi
mótmæli meðal hinna hempu-
klæddu vegna niðurskurðar á fjár-
veitingum til þjóðkirkjunnar. Datt
þá einhverjum skilningslausum
guðleysingjanum það snjallræði í
hug að best væri fyrir embættis-
menn kirkjunnar að hóta aðskiln-