Pressan - 13.12.1990, Page 25

25
LISTAPÓSTURINN
Áshildur Haraldsdóttir flautuleikari
Ég er harðasti gagnrýnandinn
„Ég er í heildina mjög ánægd með útkomuna og þá
skiptir ekki jafnmiklu máli hvað öðrum kann að finnast.
Ég er sjálf harðasti gagnrýnandinn,“ segir Áshildur Har-
aldsdóttir flautuleikari um nýútkominn geisladisk sinn.
*
Islensku bók-
menníaverð-
launin
Dómnefndin sem valdi bækur
til Islensku bókmenntaverðlaun;
anna hefur lokið störfum. í
flokki fagurbókmennta voru eft-
irtaldar bækur tilnefndar: Með-
an nóttin líður eftir fríðu Á. SIG-
URÐARDÓTTUR, Svefnhjóiið eftir
GYRÐI elíasson, Vegurinn upp á
fjallið eftir JAKOBI'NU SIGURÐAR-
DÓTTUR, Fótatak tímans eftir
KRISTÍNU LOFTSDÓTTUR, Hvers-
dagshöllin eftir PÉTUR GUNNARS-
SON, Nautnastuldur eftir rÚnar
HELGA VIGNISSON, Síðasta orðið
eftir STEINUNNI SIGURÐARDÓTT-
UR, Einn dag einn eftir KRISTJán
árnason.
í flokki handbóka, fræðirita og
frásagna voru tilnefndar 7 bæk-
ur. Það voru: íslenskar fjörur eft-
ir AGNAR INGÓLFSSON, Hraun-
hellar á íslandi eftir bjöRN HRÓ-
arsson, Perlur í náttúru íslands
eftir GUÐMUND P. ÓLAFSSON,
Skálholt II kirkjur eftir HÖRÐ ÁG-
ÚSTSSON, íslensk samtíð 1991
eftir VILHELM G. KRISTINSSON, ís-
lenska kynlífsbókin eftir ÓTTAR
GUÐMUNDSSON, sem skrifar
m.a. vikulega pistla í PRESS-
UNA, og íslenska alfræðiorða-
bókin.
Athygli vakti að dómnefnd
fagurbókmennta valdi 8 bækur í
stað 7 eins og ákveðið hafði ver-
ið að gera. Að sögn HEIMIS PÁLS-
SONAR hjá Félagi íslenskra bóka-
útgefenda óskaði dómnefndin
eftir því. Því hefði ekki verið
synjað enda hefði talan 7 ekki
stuðst við nein efnisleg rök.
Það kemur í hlut lokadóm-
nefndar að skera úr um hvaða
bækur hljóta svo bókmennta-
verðlaunin. í henni eiga sæti:
HELGA KRESS, tilnefnd af Há-
skóla íslands, SIGRÍÐUR dúna
KRISTMUNDSDÓTTIR, tilnefnd af
Félagi íslenskra bókaútgefenda,
SNORRI JÓNSSON, tilnefndur af
Alþýðusambandi íslands, dóra
thoroddsen, tilnefnd af Banda-
lagi starfsmanna ríkis og bæja,
og PÁLMIGÍSLASON, tilnefndur af
Ungmennafélagi íslands.
Jólatónleikar
Sinfóníunnar
GUÐMUNDUR ÓLI GUNNARSSON
mun þreyta frumraun sína sem
stjórnandi Sinfóníunnar á jóla-
tónleikum í Langholtskirkju í
kvöld. Hann tók lokapróf í
hljómsveitarstjórn við Tónlistar-
háskólann í Utrecht í Hollandi
síðastliðinn vetur og leggur nú
stund á nám í Finnlandi. A efnis-
skránni verða þrjú verk: Árstíð-
irnar eftir Vivaldi, Svíta nr. 2 eft-
ir Respighi og Pulcinellasvítan
eftir Stravinski.
Einleikarar kvöldsins eru fjórir
og allir fiðluleikarar úr Sinfóníu-
hljómsveitinni. Hver þeirra mun
leika einn konsert úr Árstíðun-
um, BRYNDÍS PÁLSDÓTTIR (vor)
LAUFEY SIGURÐARDÓTTIR (sum-
ar), lin wei (haust) og andrzej
kleina (vetur). Tónleikarnir hefj-
ast klukkan 20.00. Miðar og
áskriftarskírteini eru seld við
innganginn.
Á honum er eingöngu að finna
franska tónlist, nánar tiltekið frá
París. Áshildur er hér í jólafríi og
mun auk þess að kynna geisladisk-
inn spila með Kammersveit Reykja-
víkur á sunnudaginn. Fimmta janú-
ar leikur hún síðan ásamt Helgu
Bryndísi Magnúsdóttur píanóleik-
ara á vegum Tónlistarfélagsins.
DISKARNIR HLJÓÐRITAÐIR Á
TVEIMUR MORGNUM
„Upptökurnar á geisladiskinum
voru gerðar í tónlistarhöll Gauta-
borgar í júlí. Við tókum þetta upp á
aðeins tveimur morgnum. Sjálf
heyrði ég ekki upptökurnar fyrr en
núna um daginn. Sænskur umboðs-
maður minn, sem er einnig með
hljómplötuútgáfu, bar hitann og
þungann af undirbúningnum og
dekraði bæði við mig og meðleikara
minn, Love Derwinger. Við bjugg-
um ásamt honum í litlum bæ uppi í
sveit og hann stappaði í okkur stál-
inu og ók okkur í upptökur.
TÓNLEIKAR VÍÐA UM HEIM
Áshildur nam við Tónlistarskól-
ann í Reykjavík, hjá Bernard Wilkin-
son og Manuelu Wiesler, þar til hún
var 17 ára gömul. Þá flutti hún út til
Boston og lærði þar í þrjú ár. Tvitug
fór hún til New York þar sem hún
nam við Juilliardskólann í J>rjú ár.
Síðastliðna tvo vetur hefur Áshildur
verið búsett í París og hefur auk þess
að vera þar í námi haldið tónleika
víða um heim, m.a. í Englandi,
Skandinavíu og Mexíkó. En hvernig
skyldi hafa verið að hætta í mennta-
skóla 17 ára gömul til að leggja fyrir
sig tónlistarnám úti í hinum stóra
heimi?
„Þetta hafði sinn aðdraganda. Ég
var byrjuð að læra á þverflautu 9 ára
gömul og tók námið strax mjög há-
tíðlega. Þrettán ára gömul var ég
farin að æfa mig marga tíma á dag.
Ég var þá þegar staðráðin í að verða
flautuleikari. Tónlistin kom alltaf
fyrst hjá mér og vinir mínir vöndust
tímatöflunni minni. Ég byrjaði síðan
í menntaskóla svona eins og allir
hinir en þar var ég bara út fyrsta ár-
ið. Það hjálpaði til að ég fékk geysi-
legan stuðning frá fjölskyldunni og
hún stóð öll á bak við mig þegar ég
ákvað að hætta í menntaskóla og
snúa mér eingöngu að tónlistinni.
Það er í rauninni stöðugt álag að
vera tónlistarmaður. Því veldur vit-
undin um að maður getur alltaf gert
betur. Hver og einn verður að sætta
sig við að fullkomnun verður aldrei
náð. Galdurinn er að trúa á sig. Trúa
því að maður sé góður.
Ég held að það hafi orðið mér til
góðs að hafa marga ólíka kennara.
Eg hef stöðugt verið að drekka í mig
ný áhrif. Skólar eru til dæmis mjög
mismunandi eftir löndum. Ef við
tökum franska skólann þá er þar
lögð meiri áhersla á einfaldleikann
og hið barnslega í tónlistinni.
Bandaríkjamenn eru meira fyrir að
drekkhlaða tónlistina með tilfinn-
ingum. Það er skrítin tilhugsun að
ég væri örugglega öðruvísi flautu-
leikari ef ég hefði farið strax til
Frakklands."
DAGLEGT LÍF
— En hvernig gengur lífid fyrir sig
hjá þér í dag?
„Ég æfi mig mjög mikið. Ég hef
núna tvo umboðsmenn, einn í Sví-
þjóð og annan í Englandi. Það geng-
ur hægt að koma sér á framfæri en
ég sé alltaf árangur. Einir tónleikar
leiða af sér aðra og geisladiskurinn
hjálpar líka til.
Ég ákvað að flytja mig til Parísar
vegna þess að mér buðust fleiri
tækifæri í Evrópu. Það er einnig góð
tilfinning að geta farið í göngutúr á
kvöldin án þess að eiga það á hættu
að á mann verði ráðist.
Mig langaði í rólega, evrópska
menningu. Það er kosturinn við evr-
ópska menningu hvað almenningur
fylgist miklu betur með hlutunum. í
Bandaríkjunum er tónlistarlífið
meira bundið við ákveðna forrétt-
indahópa. Það er einmitt svo gott
við tónlist að menn þurfa ekki að
hafa neina menntun til að geta notið
hennar. Tónlistin er svo bein tján-
ing. Mér finnst til dæmis mjög gef-
andi að leika í skólum og fyrir
áheyrendur sem eru óvanir að
hlusta á tónlist."
— Hvað um íslenskt tónlistarlíf?
Hvernig finnst þér ísland búa að
tónlistarfólki?
„Það er mjög vel hugsað um ís-
lenskt tónlistarfólkog mikill áhugi á
tónlist hér. En fámennið spilar inn í.
Ég er mjög þakklát fyrir að það er
enn fy lgst með því sem ég er að gera
í tónlist þrátt fyrir að ég hafi verið
búsett erlendis í svona langan tíma."
TÓNLISTIN TALAR VIÐ ALLA
— Hvað finnst þér um þœr gagn-
rýniraddir sem hafa verið uppi
varöandi ríkisstyrki til menningar-
mála?
Það er nauðsynlegt að styrkja
tónlistarlífið hér því markaðurinn er
svo lítill. Sinfónían gæti ekki borið
sig án styrkja og það kæmu ekki út
klassískar plötur. Það er ekki nógu
mikið af fólki hérna til að bera tón-
listarlífið uppi án þess að til komi
styrkir. Við missum alltaf mikið af
tónlistarfólki úr landinu, og megum
ekki við að missa enn fleiri. Ef við
missum allt menningarlíf úr landinu
er ekki mikið eftir.
Ég held að það sé vilji meirihlut-
ans hérna að halda uppi góðu
menningarlífi. Ef við tökum Banda-
ríkin sem dæmi þá er listin þar ein-
skorðuð við hástéttina. Þar hefur
orðið mikil hnignun og ekki bara í
listum og menningu heldur einnig
að því er varðar lífskjör þeirra sem
eiga minnst. Annars er einnig að
finna ríkisstyrktar hljómsveitir í
New York. Þeir hafa einnig þann
háttinn á að þau fyrirtæki sem
styrkja tónlistarmenn geta nýtt sér
það til skattafrádráttar.
Það er slæmt hvað bilið milli svo-
kallaðrar dægurmenningar og há-
menningar hefur breikkað. Það má
ekki flytja tónlistina frá fólkinu. Hið
góða við tónlist er einmitt það að
allir eiga að geta fundið eitthvað við
sitt hæfi. Tónlistin talar við alla ef
hún fær tækifæri til þess."
Þóra Kristín Ásgeirsdóttir.