Fréttablaðið - 20.03.2005, Qupperneq 58

26 20. mars 2005 SUNNUDAGUR
GÆTI HAFA
SPILAÐ MINN
SÍÐASTA
LANDSLEIK
Knattspyrnumaðurinn
Rúnar Kristinsson, land-
sleikjahæsti leikmaður
Íslands frá upphafi,
ákvað í síðustu viku að
gefa ekki kost á sér í
komandi landsleiki gegn
Króatíu og Ítalíu þrátt
fyrir að vera leikfær
með liði sínu Lokeren í
Belgíu.
Ákvörðun Rúnars hefur vakið
nokkur viðbrögð á meðal ís-
lenskra fótboltaunnenda, sem
eiga það sameiginlegt að vilja veg
landsliðsins ávallt sem mestan og
gera þannig kröfu um að bestu og
reyndustu leikmenn liðsins gefi
kost á sér. Fréttablaðið átti spjall
við Rúnar þar sem hann gerir
grein fyrir ákvörðun sinni og
segir frá því hann hafi hugsan-
lega spilað sinn síðasta landsleik.
„Ég hef enn þann dag í dag
mjög gaman að því að spila með
landsliðinu,“ segir Rúnar og
hrekur þannig allar fullyrðingar
þess efnis að hann hafi misst
áhugann fyrir því að leika fyrir
Íslands hönd. „Eftir leikinn gegn
Þjóðverjum ytra í lokaleik
undankeppni EM árið 2003 hafði
ég í hyggju að hætta með lands-
liðinu. Ég sagði Ásgeiri að ég
þyrfti minn umhugsunarfrest og
mitt sumarfrí og það var til dæm-
is ástæðan fyrir því að ég tók
ekki þátt í Manchester-mótinu
síðasta sumar. Ég þurfti einfald-
lega að hugsa minn gang,“ segir
Rúnar.
Eftir að hafa hugsað málið í bak
og fyrir tilkynnti Rúnar lands-
liðsþjálfurunum að hann hygðist
gefa kost á sér í landsliðið áfram
svo framarlega sem þeir teldu
sig geta nýtt krafta hans. „Ég
mætti í leikinn gegn Ítalíu á
Laugardalsvelli en síðan varð ég
fyrir því óláni að lenda í þessum
meiðslum sem hafa valdið því að
ég hef misst af öllum leikjunum í
undankeppninni til þessa.“
Of mikið í húfi
Umrædd meiðsli útskýrir Rúnar
sem „svolítið flókin“ og segir
hann það hafa tekið langan tíma
að komast í almennilegt leik-
form. „Meiðslin eru efst í fram-
anverðu lærinu og ég hef verið
tæpur í allan vetur. Ég var alveg
frá í þrjá mánuði í lok síðasta árs
og rétt náði að spila tvo leiki
fyrir jól með Lokeren. Ég var
ekki kominn í toppform fyrr en í
lok janúar og síðan þá hef ég
leikið flesta leikina. Ég spilaði 90
mínútur í síðustu viku og þurfti
að frá sprautu daginn eftir til að
minnka eymsli í fætinum. Staðan
er bara þannig að ég verð að fara
varlega,“ segir Rúnar og bætir
við að þannig sé hann tilneyddur
að hugsa um sjálfan sig.
„Ég verð að hugsa um heilsuna til
að ég sé fær um að stunda mína
vinnu með mínu félagsliði. Ég
held að ég eigi það inni þar sem
ég hef mætt í nánast hvern ein-
asta leik frá því að ég hóf að leika
með landsliðinu,“ segir Rúnar,
sem lék sinn fyrsta landsleik
þegar hann kom inn á í 2-0 tapi
gegn Sovétríkjunum suður við
Svartahaf, þá aðeins 18 ára gam-
all og leikmaður KR.
„Ég verð að horfa til aðstæðna
hverju sinni. Samningur minn við
Lokeren rennur út í vor og ég hef
hug á því að vera eitt ár til við-
bótar hjá félaginu. Það er því
mikilvægt að ég sé heill og klár í
leikina fyrir félagið sem borgar
mér mín laun. Mig dauðlangar að
spila þessa landsleiki en stundum
verður maður að láta skynsemina
ráða. Ef ég fer í þessa leiki, gegn
læknisráði Lokeren, og það fer
eitthvað úrskeiðis bitnar það
náttúrlega bara á mér. Ég gæti
orðið frá það sem eftir er tíma-
bilsins og þá er minn ferill búinn
hér í Belgíu,“ segir Rúnar. Hann
vill þó ekki meina að þjálfarar og
stjórnarmenn Lokeren hafi beitt
hann þrýstingi.
„Það var engin pressa þannig séð
en þeir voru ekki hrifnir að því
að ég færi í landsleiki eins og
ástandið á mér er núna,“ segir
hann.
Fer að verða gott
Rúnar verður 36 ára í september
á þessu ári og viðurkennir hann
að aldurinn sé farinn að segja til
sín. Aðspurður hvort hann hefði
gefið sér kost í þessa landsleiki
fyrir 10 árum segir Rúnar að því
sé erfitt að svara.
„Það hefði að minnsta kosti verið
mun auðveldara fyrir mig að
standast álagið fyrir 10 árum síð-
an. Ég er lengur að ná mér á milli
leikja núna og það tekur lengri
tíma að endurheimta þá krafta
sem þarf í hvern leik. Og þegar
leikjahrina kemur þar sem spilað
er tvisvar í viku í nokkurn tíma,
eins og raunin er nú, þá eru það
mikil átök fyrir líkamann. Það
var ekki þannig fyrir 10 árum.“
-Hvernig sérðu þá framtíð þína
með landsliðinu?
„Mig dauðlangar að hjálpa liðinu
að ná árangri. Hann hefur látið á
sér standa hingað til og það er
ekki til að minnka pressuna á
þjálfara og leikmenn. Með því að
segja það er ég ekki að setja mig
á einhvern stall því liðið gæti vel
verið stigalaust ef ég hefði spilað
alla þessa leiki. En í augnablikinu
hugsa ég ekki lengra en fram á
vor því að þá eru ákveðin tíma-
mót á mínum ferli og það gæti
farið svo að ég hætti í fótbolta.
Þangað til mun ég gefa kost á
mér í landsliðið ef heilsan leyfir.“
Muntu leggja skóna á hilluna ef
þú færð ekki áframhaldandi
samning hjá Lokeren?
„Ég veit það ekki. Ég reyni að
hugsa ekki svo langt. Maður
reynir kannski að finna sér annað
félag, hvort sem það verður
heima á Íslandi eða annars stað-
ar, en ég vonast til að geta verið
eitt ár til viðbótar hjá Lokeren.“
Væri til í að spila nokkra leiki
En gæti verið að þú hafir leikið
þinn síðasta landsleik?
„Já, það gæti vel verið. Ég væri al-
veg til í að spila nokkra leiki í við-
bót en þetta veltur allt á því hvort
Ásgeir og Logi geta notað mig og
hvernig heilsa mín verður. Ég mun
taka ákvörðun þegar þar að kemur
en ég geri mér grein fyrir því að
það fer að koma að þeim tíma þar
sem þakkað er fyrir sig og nýjum
mönnum er hleypt að,“ segir
Rúnar Kristinsson.
vignir@frettabladid.is
SUNNUDAGSVIÐTALIÐ > RÚNAR KRISTINSSON
BÚIÐ Í BILI Þessi mynd var
tekin þegar Rúnar Kristinsson
gekk af velli eftir 3-0 tap fyrir
Þjóðverjum í síðasta leik Íslands
í undankeppni EM. Það var eftir
þennan leik sem Rúnar hafði í
hyggju að leggja landsliðsskóna
á hilluna en eftir að hafa
hugsað málið ákvað hann að
gefa kost á sér áfram.
FRÉTTABLAÐIÐ/ÞÖK