Morgunblaðið - 04.12.2007, Blaðsíða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 4. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ásdís EmilíaÞorvaldsdóttir
fæddist í Svalvog-
um við Dýrafjörð
19. febrúar 1918.
Hún lést á Landa-
kotsspítala 24. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Þorvaldur
Jón Kristjánsson, f.
29.1. 1873, d. 27.7.
1960 og Sólborg
Matthíasdóttir, f.
25.12. 1875, d.
25.12. 1957. Ásdís
var yngst í hópi 9 systkina en
hin eru: Kristján, f. 1894, d.
1937, Guðmundur Jón, f. 1900,
d. 1944, Sveinbjörn Kristján
Ottó, f. 1903, d. 1992, Ingibjart-
ur Matthías, f. 1908, d. 1946,
Guðný, f. 1910, d. 1990, Viktor,
f. 1911, d. 1997, Halldóra Guð-
munda, f. 1913, d. 1989, Huld, f.
1915.
Ásdís giftist 25.12. 1947 Þor-
láki Ólafi Snæbjörnssyni, fyrr-
verandi vitaverði, f. 23.12. 1921.
Foreldrar hans voru Guðrún
María Vigfúsdóttir, f. 28.11.
1886, d. 8.5. 1923, og Snæbjörn
Þorláksson, f. 7.8. 1884, d.
19.10. 1974. Börn Ásdísar og
Þorláks eru: 1) Gunnlaugur, f.
7.12. 1945, kvæntur Þórdísi
Jeramíasdóttur, f. 30.12. 1948.
Börn þeirra eru Agnar Þór, f.
1966, Ásdís Emilía, f. 1971, og
Steinunn Marta, f. 1981. 2) Ingi-
björg, f. 6.9. 1947, sambýlis-
maður Hólmgeir Pálmarsson, f.
14.1. 1948. Ingibjörg var áður
gift Sigþóri Gunn-
arssyni, f. 1.7.
1952, börn þeirra
eru Örn, f. 1973 og
tvíburasysturnar
Guðrún Snæbjörg
og Gunnhildur
Þorbjörg, f. 1975.
Fyrir átti Ingi-
björg dótturina
Þórdísi Hafrúnu, f.
1967. 3) Matthildur
Ólöf, f. 23.7. 1951,
gift Hilmar Vikt-
orssyni, f. 12.9.
1952, börn þeirra
Hildur Ísfold, f. 1973, Helena
Dögg, f. 1976 og Þorlákur
Helgi, f. 1983. 4) Sólborg Þor-
gerður, f. 4.10. 1957, gift Reyni
Gunnarssyni, f. 6.7. 1956, börn
þeirra Sæborg, f. 1977, Stein-
berg, f. 1979, Rebekka Rós, f.
1986, og Snæbjörn Marinó, f.
1987. Barnabarnabörnin eru 22.
Ásdís ólst upp í Svalvogum
við Dýrafjörð og fyrstu hjú-
skaparárin bjuggu þau Þorlák-
ur á Þingeyri. Síðar hófu þau
búskap í Stapadal í Arnarfirði
en árið 1955 fluttu þau að Sval-
vogum, þar sem þau hjónin
stunduðu búskap ásamt vita-
vörslu til ársins 1976, er þau
fluttu til Þingeyrar. Ásdís vann
í frystihúsinu á Þingeyri meðan
heilsan leyfði. Árið 2002 fluttu
þau Þorlákur búferlum til
Reykjavíkur og bjuggu á Dal-
braut 20.
Útför Ásdísar verður gerð frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku Dísa amma, nú kveðjum
við þig í hinsta sinn.
Hafðu þökk fyrir allt og alla þá
hlýju sem þú gafst okkur.
Okkur er alltaf minnisstætt þeg-
ar þú söngst fyrir okkur
Stígur hún við stokkinn,
stuttan á hún sokkinn,
ljósan ber hún lokkinn
litli telpuhnokkinn.
(Jónas Hallgrímsson)
Minning þín lifir í hjörtum okk-
ar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Elsku afi, Guð styrki þig.
Gunnhildur Þorbjörg
og Guðrún Snæbjörg.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Elsku amma. Nú hefur þú fengið
hvíldina sem þú varst farin að þrá
svo mikið. Eftir sitjum við og hugs-
um til baka til þess tíma sem við
áttum með þér.
Það er margs að minnast, marg-
ar stundir áttum við með ykkur afa
á Brekkugötunni en þar vorum við
hálfgerðir heimalningar. Það var
gott að geta leitað til þín, elsku
amma, og alltaf stóðu dyr þínar
opnar fyrir okkur. Þeir eru ótelj-
andi drekkutímarnir sem við vor-
um hjá þér. Þá fengum við iðulega
bestu kleinur í heimi og auðvitað
heimsins besta rúgbrauð, og ekki
má gleyma ljúffengu grilluðu sam-
lokunum eftir að þú fékkst samlo-
kugrillið. Það var líka stórkostlegt
fyrir okkur barnabörnin þegar þið
afi fenguð sódastream-tækið ykkar
og var það mikið notað og alltaf til
allar tegundir af bragðefnum, þó að
límónaðið væri nú alltaf vinsælast.
Þeir voru ófáir göngutúrarnir sem
voru farnir með ömmu. Þá smurð-
um við nesti og fórum oft í fjöru-
ferð. Við spiluðum mikið við ömmu
og kenndi hún okkur fullt af spil-
um. Það var alltaf gaman að gista
hjá ömmu og afa, þá fengum við
alltaf að ráða hvað var í matinn, ef
einn vildi pylsur og hinn hamborg-
ara þá var bara hvort tveggja í
matinn. Og stundum sendi amma
okkur á sjoppuna til þess að kaupa
franskar eða snakk en það var
voðalega mikið sport að fá að fara
ein niður á sjoppu. Einu sinni gist-
um við eldri systkinin hjá ömmu og
vorum með hlaupabólu og er það
okkur minnisstætt hversu góð
amma var við okkur og þegar kláð-
inn var alveg að fara með okkur, þá
strauk hún okkur blítt um bakið til
að minnka kláðaköstin.
Við fluttum frá Þingeyri árið
1995 og voru það mikil viðbrigði
fyrir okkur að hafa ekki ömmu og
afa í næsta nágrenni. Við sjáum
það nú hversu lánsöm við erum að
hafa vaxið úr grasi með ömmu og
afa við hlið okkar. Það besta og
dýrmætasta sem þú gafst okkur
var tíminn með þér. Hann er okkur
ómetanlegur. Þessi tími kemur
aldrei aftur en við geymum hann í
hjarta okkar og við munum aldrei
gleyma þér.
Elsku amma, við hittumst aftur
síðar.
Þín barnabörn
Sæborg, Steinberg,
Rebekka Rós og
Snæbjörn Marinó.
Ég byrja reisu mín,
Jesús, í nafni þín,
höndin þín helg mig leiði,
úr hættu allri greiði.
Jesús mér fylgi í friði
með fögru engla liði.
Í voða, vanda og þraut
vel ég þig förunaut,
yfir mér virstu vaka
og vara á mér taka.
Jesús mér fylgi í friði
með fögru engla liði.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín
Hildur, Helena og Þorlákur.
Ásdís Emilía
Þorvaldsdóttir
Hann var mikill vin-
ur, þótt fjarlægðin væri
nokkur milli heimila
okkar. Silli, eins og hann var kallaður,
reyndist svo sannarlega vinur í raun
þegar við þurftum á að halda. Einar
heitinn á Einarsstöðum var sá maður
er Silli setti traust sitt á. Hann tengdi
okkur, með litlu dóttur okkar, við
hann strax er við leituðum til hans.
Vinur okkar Silli gerði sér lítið fyrir
og tók fína bílinn sinn, sem var reynd-
ar geymdur eins og gimsteinn, og ók
með okkur til Einarsstaða, og um æv-
intýralega fallegar sveitirnar fyrir
norðan.
Þessi ferð til Húsavíkur, að hitta
slíka heiðursmenn, verður okkur ætíð
ógleymanleg. Silli tók á móti okkur
eins og kóngafólki. Heimili hans var
engu líkt. Listaverk, bækur og falleg
húsgögn prýddu allt. Ekki var tekið í
mál, að við værum annars staðar en
hjá honum. Tuttugu og sex ár eru nú
liðin síðan. Vináttan hélst alltaf. Við
komum til með að sakna Húsavíkur-
annálanna, sem við fengum alltaf
senda um jólin frá Silla, vini okkar.
Við erum þakklát vinum okkar Kötlu
og Ara Guðmundssyni, Landsbanka-
manni til a.m.k. 60 ára, að hafa kynnt
okkur fyrir þessum einstaka, góða
manni. Góður Guð blessi hann og
varðveiti.
Edda Sigrún, Edda Júlía
og fjölskylda.
Brosandi og glaður í bragði kom
Sigurður Pétur Björnsson oft í
Sumarbúðirnar við Vestmannsvatn.
Ef eldra fólkið var á staðnum mætti
hann gjarnan með myndir til að sýna
og segja ferðasögur. Ómetanlegur
var hann við uppbygginguna við
Vestmannsvatn á sínum tíma, úr-
ræðagóður og aðhaldssamur í fjár-
málum eins og allir þekktu sem hon-
um kynntust. Kirkja og kristni nutu
krafta Silla í ríkum mæli fyrr og síðar
eins og reyndar margvíslegt annað
menningarstarf. Silli var traustari en
nokkurt bjarg, ráðagóður en líka fast-
ur fyrir ef honum sýndist svo, enda
vissi hann að vel að markvisst þarf að
vinna ef árangur skal nást. Skemmti-
legt samtal áttum við í haust, þar sem
margt bar á góma í kirkjustarfi, m.a.
það sem hann hafði verið að vinna og
horfði til. Hann var glaður með svo
margt sem hann hafði unnið að en
nefndi einnig að hann saknaði góðra
samstarfsmanna eins og Péturs bróð-
ur míns, en þeir höfðu unnið lengi
saman.
Silli var líka þakklátur fyrir sína
löngu ævi, hlakkaði til þess að verða
níræður, og hafði lúmskt gaman af
því að rifja upp að honum hafði ekki
verið spáð langlífi er hann var barn.
En með dugnaði og jákvæði sigraðist
hann á ótal erfiðleikum og hindrun-
Sigurður Pétur
Björnsson
✝ Sigurður PéturBjörnsson fædd-
ist í Ási við Kópasker
í N-Þingeyjarsýslu 1.
nóvember 1917.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Þing-
eyinga á Húsavík 13.
nóvember síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Húsavíkur-
kirkju 24. nóvember.
um, og gat á níutíu ár-
um lagt mikið af
mörkum til heilla fyr-
ir samferðafólk sitt.
Með innilegu þakk-
læti er Sigurður Pét-
ur kvaddur að leiðar-
lokum og falinn
Drottni á vald.
Fyrir þá alla er fá nú
hvíld hjá þér,
en forðum trúarstyrkir
börðust hér,
þér vegsemd, Jesús,
þökk og heiður ber.
Hallelúja.
(Vald. Snævarr)
Jón Helgi Þórarinsson.
Mig langar með nokkrum orðum að
minnast nafna míns, hans Silla á
Húsavík.
Silli „bankastjóri“, eins og hann var
oft kallaður á Húsavík, tók virkan
þátt í uppeldi mínu sumrin fyrir norð-
an hjá afa og ömmu á uppvaxtarárum
mínum. Hann innrætti mér ýmislegt
gott sem ég tileinkaði mér og hef haft
að leiðarljósi síðan. Hann kenndi mér
líka að vinna. Ég var ráðinn í vinnu til
að snyrta til í kringum „Nýja bank-
ann“ og Læknishúsið. Í lok dags var
ég kallaður inn á teppi til bankastjór-
ans og gert upp. Borgað var tímakaup
skv. hæsta taxta, plús orlof og desem-
beruppbót. Launaávísunin var þó
ávallt á einkareikning bankastjórans.
Silli var léttur í spori og það var
ekki auðvelt að fylgja honum eftir
nema vera snar í snúningum. Ég man
eftir honum komnum á sjötugsaldur-
inn hálfhlaupandi upp á Fossvellina í
mat til ömmu. En hann var ekki síður
fljótur til þegar leita þurfti til hans
með einhver vandamál eða fá aðstoð
við eitt og annað. Hann innti slíkar
bónir af hendi án þess að hika, en
frábað sér allar þakkir fyrir.
Hinn 1. nóvember sl. varð Silli ní-
ræður. Þann dag afhenti hann Lækn-
ishúsið, sem hann hafði þá eignast að
fullu, ásamt öllu innbúi og safngripum
Safnahúsinu á Húsavík að gjöf. Þegar
ég hitti Silla í hinsta sinn í september
sl. ræddum við m.a. þessa fyrirætlun
hans og þá ákvörðun að flytja út úr
húsinu sem hann hafði verið svo ná-
tengdur mestalla sína ævi. Ég veit að
það var honum erfið ákvörðun en
hann var ákveðinn að standa við hana.
Við ræddum líka eitt og annað sem
á daga hans hafði drifið á hans merku
ævi. Þrátt fyrir að heilsan væri ekki
sú sama og áður þá var hann skýr og
hafði engu gleymt. Hann sagði mér
frá ævintýralegum ferðum suður til
Reykjavíkur með strandskipum á
sjúkraárum sínum, skólaárum sínum
í Verzlunarskólanum og námsferð
sinni til London, og frá ýmsu úr
fréttaritarastarfinu fyrir Morgun-
blaðið. Þá sagði hann mér eitt og ann-
að frá ævistarfi sínu í bankanum, t.d.
frá samskiptum hans við bankastjóra
Landsbankans gegnum tíðina og
ýmsum framfararmálum Húsavíkur
sem hann hafði beitt sér fyrir, hvort
heldur sem útibússtjóri eða óbreyttur
bæjarbúi.
Margt af þessu var ég þá að heyra í
fyrsta skipti. Silli var aldrei mikið fyr-
ir að hreykja sér af verkum sínum.
Hann ræddi frekar hvað hann ætlaði
sér að gera næst. Þó svo hann væri
kominn á eftirlaun var hann aldrei að-
gerðalaus og frá eftirlaunaárunum
liggur eftir hann mikið og óeigin-
gjarnt starf sem eitt og sér hefði talist
merkilegt ævistarf. Ævi Silla var svo
sannarlega viðburðarík og það hefði
verið fyllsta ástæða til að skrá ævi-
sögu hans. En þó að margir hafi reynt
að fá hann til þess neitaði hann því
ávallt. Þannig vildi hann hafa það. Ég
mun þó aldrei gleyma okkar kynnum
og búa að þeim alla tíð. Hvíl í friði,
nafni minn.
Sigurður Pétur Snorrason.
Margar minningargreinar hafa
birst um Silla í Morgunblaðinu. Við
lestur þeirra rifjaðist upp fyrir mér
að ég átti í einu sérstöku tilviki hon-
um þakkarskuld að gjalda.
Ef til vill er ekki hægt að segja að
við höfum orðið nákunnugir en viss-
um þó vel hvor af öðrum lengst af
þeim rúmlega tveimur áratugum sem
ég var búsettur í Suður-Þingeyjar-
sýslu eftir miðja nýliðna öld.
Ekki varð ég viðskiptavinur hans í
Landsbankanum í Húsavík nema
sumarið 1966 af sérstöku tilefni sem
nú skal greina.
Þá réðst ég til starfa hjá hópi fólks
sem vann að töku kvikmyndar er
nefndist Rauða skikkjan og fór sú
starfsemi að stórum hluta fram í
Hljóðaklettum við Jökulsá á Fjöllum.
Myndin átti að gerast á þeim tíma
sem fjallað er um í „Fornaldarsögum
Norðurlanda“ og framleiðsla hennar
var fyrst og fremst af dönskum rótum
runnin, leikstjóri og handritshöfund-
ur danskur, sömuleiðis flestir leikar-
anna en einstaka af öðru þjóðerni.
Bækistöð þessa hóps var í félags-
heimilinu Skúlagarði en þaðan eru
um 15-20 km til Hljóðakletta og þurfti
að aka fólki þessa leið um morgun og
kvöld.
Þannig atvikaðist að þarna fékk ég
vinnu fyrir mig og nýkeyptan
Bronco-jeppa sem það árið voru
tískubílar.
Ekki varð starf þetta að öllu leyti
svo ánægjulegt sem ég vænti í upp-
hafi. Þátt í því átti sérlega óhagstætt
tíðarfar lengst af júlímánuði, stöðug-
ar rigningar svo að jeppaslóð um gró-
ið land frá þjóðvegi til Hljóðakletta
breyttist í forarsvað.
Einnig var væta í mannskapnum,
töluverð áfengisneysla, sem mér var
fremur framandi reynsla.
Enn er því við að bæta að fjármál
fyrirtækisins voru fremur í ólestri,
ýmsir sem tókust verk á hendur fyrir
það fengu greitt seint og illa, jafnvel
spruttu málaferli af slíkum tilvikum.
Ég fékk greitt fyrir vinnu mína
með ávísunum á reikning í Lands-
bankanum. Eftir að ég hafði með ein-
hverju móti komist að því að ávísanir
þessar væru ekki þeir allra bestu
pappírar, fór ég með þær í Lands-
bankann í Húsavík til Silla. Hann tók
við þeim og tókst á einhvern hátt að
breyta þeim í peninga þannig að ég
tapaði engu af því sem ég vann mér
inn í vinnu vegna kvikmyndarinnar.
Þetta kom sér fremur vel því að laun
mín sem kennara við Héraðsskólann
á Laugum voru ekki í mjög háum
launaflokki og ég nýbúinn að fjárfesta
í nýjum bíl.
Ég er ekki viss um að ég hafi þakk-
að Silla fyrir þetta sem skyldi á sínum
tíma.
Því reyni ég nú að bæta úr því og
þakka um leið fyrir önnur kynni sem
ég hafði af honum sem öll voru á einn
veg, ánægjuleg og mér lærdómsrík.
Guðmundur Gunnarsson.
Bridsfélag Reykjavíkur
Gunnlaugur Karlsson og Kjartan
Ingvarsson leiða eftir fyrsta kvöldið
af þremur í Cavendish-tvímenningi
BR sem hófst þriðjudaginn 27. nóv.
Mikið er um sveiflur í þessu móti og
allt getur gerst seinni tvö kvöldin.
Efstu pör:
Gunnlaugur Karlss. – Kjartan Ingvarss. 705
Halldór Svanbergs. – Kristinn Kristins. 597
Hlynur Garðarss. – Kjartan Ásmundss. 541
Gabríel Gíslason – Harpa Ingólfsdóttir 490
Ísak Örn Sigurðsson – Ómar Olgeirss. 378
Alda Guðnadóttir – Esther Jakobsd. 369
BRIDS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson| norir@mbl.is✝
Útför elskulegs sambýlismanns, föður og bróður,
RAFNS EINARSSONAR
(Rabba),
fer fram frá Grensáskirkju á morgun, miðvikudag
5. desember, kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minning-
arsjóð Félags Heyrnalausra og minningarsjóð
Rafns Einarssonar sem stofnaður er í Svíþjóð.
Elín Ólöf Eiríksdóttir,
Sindri Daði Rafnsson,
Arnar Snær Rafnsson,
og systkini.