Andvari - 01.01.1896, Blaðsíða 29
XXVII
'nefnd hins kgl. norræna fornfræðafjelags (fornrita-
ínefndinni) og átti mjög mikinn þátt í þvi, að það
fjelag er tekið til aptur að verja nokkru fje árlega
til þess að gefa út vísindalegar útgáfur af fornritum
vorum.
Hann hafði svo mikinn áhuga á sögu Islands,
lögum þess og tungu, að hann var jafnan boðinn og
búinn til þess að greiða fyrir og leiðbeina þeim í
orði og verki, er stunduðu þessi vísindi. Segir pró-
fessor Maurer í fagurri æfiminningu, er hann ritaði
um Vilhjálm Finsen (í Krit. Vierteljahresschrift. N.
F. Bd. XVI), að hann væri jafn hjálpsamur við út-
lendinga og við landa sína; er það efiaust rjett, en
sjerstaklega megum vjer þó hinir ungu landar hans
í Kaupmannahöfn, er stundum slík visindi, sakna
hans að maklegleikum.
Eptir 1860 gaf Vilhjálmur Finsen sig því nær
alls eigi að landstjórnarmálutn, nema til hans væri
leitað. Ilann mun t. a. m. hafa átt góðan þátt í því,
að konungur undirritar nú að eins íslenzka laga-
tekstan, en eigi dönsku þýðinguna, er aldrei hefur
verið samþykkt af alþingi. Landstjórnarmál lágu
houum miklu fjær en vísindaleg störf. Hann var
líka hógværari og gætnari en svo, að hann færi að
gefa sig rnjög við þeim, er hann þurfti þess eigi,
enda var tvísýnt hverju hann fengi áorkað. Hins
vegar var það augljóst, að slíkt mundi tefja hann
frá þeim störfum, er honum voru kærust. Þó kunni
hann vel að fara með mál og fá vilja sínum fram-
gengt, er því var að skipta. Hann kostaði kapps
að geta fengið sem flestar tómstundir til vísinda-
legra starfa; fór hann þvi manna minnst í heimboð
°g stundum gat jafnvel verið erfitt að ná fundi hans;
en væru einhverjir í vísindalegum erindum á ferð-