Andvari - 01.01.1896, Blaðsíða 120

86
með stjórnarhagi sína, væri fremur sprottin af
heimskulegri þrákelkni, heldur en stjórnarfarinu eða
stjórnarframkvæmdinni. Undir þetta munu samt fá-
ir skrifa. Sú fásinna er engri þjóð ætlandi, að
krefjast tugum ára saman umbóta á því stjórnar-
fyrirkomulagi, sem hún er fullvel haldin af, og sem
að rjettu lagi má fullnægja öllum þörfum hennar.
Hitt væri heldur í mál takanda, að sjálfstjórnar-
kröfur vorar hafi stundum að minnsta kosti ekki
verið alls kostar sanngjarnar gagnvart samþegnum
vorum í Danmörku. En til þess að kveða upp
þann dóm, þarf að athuga, hvernig þessum kröfum
hefur aðallega verið varið allan þann tíma, er þær
hafa verið fram bornar. Leiði sú rannsókn til þess,
að álitið verði, að íslendingar hafi fyr og síðar ekki
farið frarn á annað, en það, sem eðlilegar þarfir
þeirra og sannarlegt gagn þjóðarinnar útheimti, þá
verður sú ályktun næst, að þá menn, sem fyr og
siðar hafa staðið gegn sjálfstjórnarkröfum vorum,
hafi annaðhvort brostið þekking á því, hvað oss var
fyrir beztu, eða sanngirni til að kannast við rétt-
mæti krafa vorra. Væri andróður dönsku stjórn-
arinnar gegn endurskoðun stjórnarskrárinnar sprott-
inn af þvi, að kröfur vorar séu í sjálfu sér íjarri
sanni og íslandi til ógagns, ef þeim væri sinnt, þá
væri það auðvitað vel gert af stjórninni, að breyta
eins og hún hefur breytt við oss í þessu máli, og þá
ættum vér sem skjótast að hætta við slíkar kröfur
og þakka forsjóninni fyrir, að stjórnin var vitrarí
en vér. En það er stjórnarinnar að færa oss heim
sanninn um þetta og til þess hefur hún ágætt færi
i synjunarástæðunum sínum fyrir endurskoðun stjórn-
arskárinnar. Það er og stjórninni áríðandi að færa
öll þau rök fyrir málstað sínum, er ætla má að