Spegillinn - 01.03.1950, Blaðsíða 6

36
SPEGI LLl N N
“Bæjarpósturinii,,
Sit ég í sóllausum bragga
í svellþykkri menningarbrók,
og skoða ljósmynduð loforð
í ljómandi fallegri bók.
Allsstaðar blasa við augum
íhaldsins sómastrik:
Aukin og endurbætl loforð
utan um gömul svik.
Eigi skal draga í efa
þau ummæli nafnkennds manns,
að fegursta höfuðborg heimsins
sé höfuðborg þessa lands.
Bústaður minn er braggi,
en í bókinni séð ég fæ
alla þá rausn og ráðdeild,
sem ríkir í þessum bæ.
fróða. Fjölskyldufyrirtækið Hj0rvar & S0n fjölgaði hlut-
höfum. Tímarit „til fróðleiks og skemmtunar" efndu til verð-
launasamkeppni um lélegast þýddu smásöguna. Varð að skipta
verðlaununum. Auglýsti Þjóðleikhússtjóri samkvæmt áskor-
un eftir föstum frumsýningargestum í Þjóðleikhúsið, en frétt-
ist síðar, að þá þegar hafði verið lofað 100 sætum fleira en
húsið rúmaði. ‘Sendi _út boðskort á opnunarhátíð hússins til
helztu menningarfrömuða á landinu. Töldust til þeirra stórt
hundrað alþingismenn að frúm meðtöldum. Að sjálfsögðu og
leikstétt landsins, en til hennar teljast allir, sem klifrað hafa
upp á leiksvið í sambandi við leikþætti og sviðsetningu. Þá
og forstjórar fyrirtækja, er menningu landsins efla með
ódýrri framleiðslu. Or háskólanum var boðið rektor. Vísinda-
leg frjóvgun færist í aukana í Mánudagsblaðinu: „30 þúsund
börn fæðast, en karlmaður kemur hvergi nærri“. Þjóðviljinn
fékk aftur trúna á óskeikulleik Stalíns, sem hann hafði misst
í eftirvæntingu pennastriksins. Foringjarnir í Alþýðuflokkn-
um vita, hvernig það er að vinna án þess að fara í „overalls".
Verðlagsstjóri heldur sig mest á skrifstofu sinni til að ergja
sig ekki á prísunum, sem hann heyrir út undan sér á götum
úti. Verðtilboð í íslenzkan saltfisk lækkar enn hjá Bjarnason
og Marabotti. Ný tegund skemmtana tekin upp í höfuðborg-
inni og nefnd „gluggarjál". Þekktist áður austur á landi.
Rónar samþykktu á ársþingi sínu, haldið að Hafnarstræti
þann 19. marz, með yfirgnæfandi meirihluta að halda áfram
að vera rónar næsta fjárlagatímabil. Helgi Elíasson flutti
cftir sem áður barnakennarana í framhaldsskóla og fram-
haldsskólakennara í tímakennslu. Og menn með háskólaprófi
voru óráðnir sem áður. Þannig rættist í fyllingu tímans, sem
skrifað stendur: „Ríkisstjórnin mun halda áfram troðnar
slóðir".
Álfr 6r Hól.
„Ég veit ekki af vers konar völdum“,
valt fram í huga mér
dálítið döpur þenking
rnn daglega lífið liér.
Húsmæður klökkar krjúpa
við Kristínar náðar stél;
en Rannveig um bæinn rogast
með ryksugu og þvottavél.
Og dyggðugar jómfrúr draga
dúk fyrir gluggann sinn,
svo hvorki Páll — eða Pétur
í prívatið sjái inn.
Dansleiki lieldur Hreyfill
svona hinsegin upp á grín.
Þar innbyrðir Ingimundur
ókeypis brennivín.
Æskan, bæjarins aðall,
eflist á marga lund.
Hún innritast öll í Heimdall
og ávaxtar þar sitt pund.
Allskonar andlegt frelsi
vér aðhyllumst flestir nokk.
Far vel, sagði herra Haralz
hafandi kvatt sinn flokk.
Dóri.
Vinsamlegt tilskrif
Elsku Spegill!
Mikið þakka ég þér vel fyrir síðast og allt gott mér til
handa, fyrr og síðar. Ég sezt nú niður að hripa þér línur,
svona að gamni mínu. Þegar ég heyrði nú á öldum Ijósvak-
ans, að ólafur minn hefði ekki haft næði til að draga penna-
strikið eins og hann vildi, heldur þurfti Hermann endilega
að fara að hrista hann, svo pennastrikið gat ekki orðið rétt,
en íhaldið sá sinn kost vænstan að skríða í eina sæng með
Framsókn, sem alltaf er til í nýtt forhold, ef tækifæri býðst,
þó aldrei hafi hún nú verið vígð í ektastand af séra Bjarna
eða öðrum góðklerki, hefur bara búið svona uppá pólsku með
hinum og þessum, stundum tveimur í einu (Er það nú talinn
ósómi í þjóðkirkjunni?) og litið hýru auga til þess þriðja og
jafnvel rjálað lítillega við gluggann hans. Já, þær eru nú
svona fjöllyndar sumar — náttúrlega meina ég ekkert svo-
leiðis til Rannveigar eða Kötu. Og svo er nú afkvæmið hjá
Framsókn og íhaldinu ekki til minnkunar, með hálfu fleiri
hausa en Geryones, sem þótti stórkall á sinni tíð, ef innrætið
er eftir hausafjöldanum — sem ekki er að efa — verður
krakkinn ekki síður frægur í sögunni en Geryones sálugi var.
Steingrímur verður líklega ágætur forsætiss, enda hef ég