Fálkinn - 05.03.1938, Blaðsíða 12

12
F Á L K I N N
JONATHAN GRAY:
HVER
ÞEIRRA
VAR
,UGLAN?‘
LEYNILOGR EGLUSAGA.
Pantons lávarðar, sem tapaði svo miklu á
Gorboltnámu-fjeglæfrunum. Gus er um-
boðsmaður fyrir Fenault-bifreiðar. Hann er
alhliða íþróttamaður, hefir setl ýms met í
bílaakstri, reynt sig í kvikmyndum og svo
hefir hann tekið þátt í fasistaóeirðum.
Hann var einu sinni tekinn fastur fy
beldi gegn lögneglunni, er hann var að
bjarga vini sínum úr klóm hennar. Þá
slapp hann með sekl. Um eitt skeið lnefir
hann verið sparring parlner fyrir hnefa-
^eikara í þyngsta flokki.
Það hefir með öðrum orðum gengið á
ýmsu fyrir honum, sagði forstjórinn. —
Þesskonar menn víla ekki fyrir sjer að
gerast glæpamenn, livort lieldur það er til
gamans eða vegna ágóðans. Hvað getið þjer
sagt mjer um Derring
Faðir hans ljet eftir sig miklar eignir,
tvö hundruð þúsund pund, en það fór í
i súginn hjá Derring á tveimur árum.
Fjárhættuspil, brask eða ....
Nei. Ríkið hirti um fjörutíu þúsund
pund i erfðaskatt. Mikill hluti eignanna var
í frönskum stríðslánum og' gekk mikið sam-
an þegar skuldirnar voru færðar niður um
80 af hundraði. En mest af eignunum var í
eimskipahlutabrjefum tveggja fjelaga, sem
bæði urðu gjaldþrota. Val Derring skrifaði
stjórninni og bað um endurgreiðslu á erfða-
skattinum, en því var n,eitað með þeim for-
sendum, að eignirnar hefðu verið tvö hundr
uð þúsund pund þegar þær komu í hans
hendur, og að stjórnin gæti jekki að því
gert, þó að þeim hefði verið óviturlega
ráðstafað og i ótryggum verðbrjefum.
Brauðið var tekið úr munni honum,
með öðrum orðum.
- Alveg rjett. Derring bauð stjórninni að
láta rikissjóðinn taka við verðbrjefunum
gegn því að fá peningana lil baka. Hann
hjelt þvi fram, að eignirnar hefðu verið
rangt metnar. En bonum varð ekkert á-
gengl.
Þetta Var skrambi hart aðgöngu fyrir
hann, sagði forstjórinn. Og líklega er
hann gramur við þjóðfjelagið út af þessu.
Hann hefir að minsta kosti fulla á-
stæðu til að Vera það. En jeg liefi aldrei
heyrl hann barma sjer út af því. Hann lief-
ir um þrjú hundruð punda árstekjur núna.
— Hann á heima í Jermyn Strqet, er ekki
svo? spurði Galloway, sem hafði hlustað á
frásögn Ashdowns með atbygli. Hvernig
hefir hann éfni á að iðka golf og taka þátl
í kappakstri með þrjú hundruð punda
tekjur á ári?
— Hann segist vera heppinn í veðmál-
um og spilum.
— Enginn gelur iifað á að spila bridge,
sagði forstjórinn, sem sjálfur var duglegur
spilamaður en freniur óheppinn.
— Jeg er ekki viss um það, ef maður not-
ar rjetta aðferð, tók Galloway fram í. —
Cassel, sem jeg gómaði fyrir spilasvik um
borð á skemtiskipinu „Orwell“, sagði mjer
að kontraktbridge væri mjög ábatasöm at-
vinna, ef maður væri í samvinnu við rjett-
an mann. Þá gæti maður altaf unnið.
Það nær ekki nokkurri átt, sagði for-
stjórinn.
Jú að minsta kosti þegar til lengdar
lætur. Rridgefræðingarnir segja, að maður
eigi að segja þannig, að mótspilarinn geti
vitað um spilin manns. En Cassel sagði, að
það væri ekki nóg. Milli spilaþjófa getur
sögnin táknað svo margt. Segi maður „tvo
spaða“ þá þýðir það eitt. Segi maður „tvo
spaða“ þá þýðir það annað. Hann nefndi t.
d. fjórar mismunandi aðferðir til að segja:
„Jeg dobla“: „dobla“, „jeg dobla“, „það
dobla jeg“ og „dobla tvo spaða“. „Pass“ get-
ur líka þýtt ýmisjegt, eftir því hvaða spila-
manninn rnaður liorfir á, eða hvernig mað-
ur horfir á hann. Það er i rauninni hægt að
búa til heilt táknmál á þennan liátt.
Ojæja, en það er nú ekki Cassel, sem
um er að ræða í þetla skifti, sagði Ash-
down óþolinmóður. Við vorum að tala
um Derring.
Já, hafið þjer sjeð hvort það verða
nokkrar breytingar á innslæðu bans í bank-
anum, efth’ a,ð „Uglan“ fi’emur innbrot sín?
spurði forstjórinn.
Ekki á þeirri innstæðú, sem hljóðar
upp á nafn lians. En hann gæti haft inn-
stæður á tilbúnum nöfnum.
Gott og vel, hafið gát á honum, Asli-
down. Og hvað er að segja um þann þriðja
Proctor?
- Humplu’ey Proctor er yngri meðeigandi
í verðbrjefamiðlarastofnun. Og honum væri
auðvelt að hafa stórfje handa á íxiilli undir
fölskum nöfnum. En jeg get ekki sjeð neitl
atliugavert við hann núna senx stendur.
Hann vii’ðist hafa góðar tekjur af löglegum
viðskiftum.
— Gott, urraði forstjórinn. Það er ekki
rnikil vísbending að þessu. Þjer segist halda
að það geti verið einhver af þessum mönn-
um, en hafið ekkert til stuðnings þvi. Við
stöndum alveg í stað.
— Nákvæmlega sama og mjer finst, sagði
Galloway.
Jeg lxefi sagt yður alveg eins og er,
forstjóri, sagði Ashdown. Þeir eru vinir
mínir og undir venjidegunx kringuixistæðum
mundi jeg liafa borið fult traust til þeirra.
Eix jeg get ekki varist þessunx grun. Jeg er
að liugsa, hvort maður gæti ekki gert til-
raun til að ganga úr skugga um hvort nokk-
ur þeirra er sekur eða ekki gera við-
búnað til þess.
Hvað liafið Jxjer bugsað yður að gera?
Setjuxxi svo, að allir þeir sem boðnir
voru í saixxkvæmið til sir Jeremiab Wheeler,
væru boðnir í annað sanxkvæmi, og að mað-
ur ljeti einhvern dýran grip liggja gæslu-
lausan í einhverju svefnherbéfginu Jxar.
Það væri liægt að slanda þjófinn að verkn-
aðinum.
- Hver lialdið þjer að mundi hætla dýr-
gripum sínum í það? spurði Galloway neyð-
ax-lega.
- Jeg hefi gert ýmsan undirbúning að
þessu, sagði Ashdown og ljet sem hann
lieyrði ekki athugasenxdina. — Volter major
befir, eins. og þjer vitið, verið i lögreglunni
hjer fyrrum. Hann er einnig fyrverandi
formaður i golfklúbbnum okkar. Hann er
fús til að hjálpa okkur og getur vel boðið
þessu fólki heim án Jxess að Jxað veki grun.
Hann er giftur ríkri ameríkahskri konu,
sem er kunn að því að eiga dýrar perlur.
En fyrir Jxetta lækifæi’i gæti.hún látið gera
falskar ]xerlur til að eiga ekkert á hættu.
Og þjer munduð Jxá fela yður i fata-
körfu? sagði Galloway.
Jeg' liefi líka talað við dr. Bunning og
hann er til í Jxetta. Það sem íyrir mjer vak-
ir er að lofa „Uglunni“ að fara frjálsri
ferða sinna. Perlurnar verða látnar í snyrti-
borðið og andspænis Jxví, bak við gisið
gluggatjald setjunx við ljósmyndavjel með
infrarauðri plötu, senx getur lekið i sig
mynd í myrkri. Við setjum Jxarna „selen-
Ixalteri“ líka, svo að Ijósmyndavjelin geti
opnasl og lokast og filman Iýsisl sjálf-
krafa. Það er ekki jeg sem liefi undirbúið
tækni-hlið málsins, heldur dr. Bunning.
Hann scgir að Jxetta sje óbrigðult.
Þetta er ekki ósvipað sjálfvirkum
„innbrota-boða?“ spurði Gallowav.
Nei, en Jxetla áhald er Jxögult og við
fáum ljósmynd af þjófnum.
Jeg sje ekki að það sje neitt athuga-
vert að gera Jxessa tilraun, sagði íorstjórinn
hugsandi. -- Ef Jxað tekst þá er það upp-
sláttur fvrir tækninotkun okkar. Og takist
Jxað ekki er enginn skaði skeður saml.
En haklið þjer að vinir vðar gangi i
gildruna? spurði Gallowav.
Jeg vona að mjer takist að sanna nxeð
þessu móti, að vinir mínir sjeu alls ekki
við málið riðnir, svaraði Aslidown. En
Jxarna nxá ekkerl vera, senx vakið gæti grun
hjá þjófnum. Engir lögreglunxenn mega
vera viðstaddir. Við látuixx ljósmyndavjel-
ina um allan vandann.
IX. Stórtíðindum lofað.
Meðan vitringarnir i Scotland Yard sátu og
voru að rökræða um gildruna senx „Uglan“
skyldi veidd í, sat Val Dei’ring og var að
drekka te með Noru Cromblie í ibúð lienn-
ar í Bloomsbury. Hún bjó með annari ungri
stúlku, sem lijet Judy Matthews og var
leiknari. Judy bjó til tískuteikningar og
nxyndir fyrir nxánaðarblöðin. Og ásamt
Noru var hún að vinna að banxabók, safn
af nýtísku æfintýrum, sem átti að gera þæi’
frægar. Nora samdi textann en Judy teikn-
aði nxyndirnar. En bókinni niiðaði hægt
áfram, því að þær urðu fyrst og frenxst að
vinna fyrir daglegu brauði sínu.
Val og Nora höfðu liitst nokkrum sinn-
um síðan þau voru i samsætinu hjá sir
Jeremiah, en þetta var í fyrsta skifti sem
hann koni heim til liennar, og Jxau höfðu
verið að tala um það.
í Jxví tilliti hefir siðmenningin tekið
franxförunx, sagði hann og hagræddi sjer
makindalega í hægindastólnum. — Nú get-
ur nxaður Jxó heinxsótl stúlku, án Jxess að
mannorð hennar fari i hundana.
Já, þjer liafið rjett að mæla. Mannkyn-
inu er farið svo fram, að það er hætt að
lialda, að ungar stúlkur geri það sem þær
mega ekki gera, aðeins ef þær liafi kring-
umstæður til þess.
Áður var reynt að girða fyrir þess-
konar kringumstæður. „Tilefnið skapar
þjófinn* er misbrúkað nxáltæki.
Og svo er Jxað jafn ósatt og flest mál-
tæki, sagði hún. — Það er oftast nær öfugt.
Eins og til dæmis um „Ugluna“. Haldið
Jxjer að hann bíði eftir tækifærinu? Nei,