Fálkinn - 05.03.1938, Qupperneq 13

F Á L K I N N
•13
Setjiðþið samanl
•í, .
1
' 2
. 4:
5.
•fi.
8..........:.....................
„9. ...............................
1(1..............................
11.................................
12. ........................
13.................................
14...............................
15, ...............................
lfi. . ............................
:i ■ a -akr all -björg—bald—i>rá
ilraí—ed -eir- -ers—ek—el—es—ert
-ter -ing—in—ið—í—-jan—ká,—on
—neh nes-nið—-o—o—o—rand-
ru—sal—sol—u —ur—turs—<tol—var
vin.
1. Mannsnal'n.
2. Rio de-------
3. ísl. kauptún.
4. Bær í Danmörku.
5. Indverskur sjólfstæðislöringi.
(i. Mannsnafn.
7. Blóin.
8. Spámaður.
0. Ekki upp!
0. Reittu til reiði!
1. Rusl.
2.. fsl. ferjustaður.
3. Úr liampi.
4. Bær á Spáni.
5. Konungur í ísrael.
(i. „Heljarslóð“.
Samstöl'urnar eru alls 40 og á að
búa til úr jieim 16 orð, er s'vari til
skýringarorðanna. Fremstu stafirnir
taldir ofan frá og niður og öftustu
stafirnir, laidir neðan frá og upp
eiga að inynda:
Xöfn tveggja háskólaprófessorct.
Strykið yfir liverja sainstöfu um
leið og |)jer notið hana i orð og
skrifið orðið á listann til vinstrí.
Xota má ð sem d, i sem í, a sem á.
o sem ó. u sem ú og öfugt.
HEIMSSTYRJÖLD. Frh. af bls. 5.
ur tóku Japanar Nanking að
eins viku síðar.
Þeir ráku Kínverja á undan
sjer að kalla mátti eins fljótt
og þeir gátu gengið. Hver af
hinum svonefndu Hindenburg-
línum var tekin af annari und-
ir eins og Japanar komu að
þeim. Siðferðisþrek Kínyerja
var að kalla yfirbugað. Að
kalla en ekki alveg, því að
það má ekki gleyma frúnni, og
ef hún hefir ekki gabbað alla
vini sína og alla þá sem þykjast
vera mannþekkjarar, þá gefst
hún aldrei upp, og meðan hún
lifir, þá gefst maður hennar
ekki upp heldur, og svo lengi
sem hann veitir viðnám, þó ekki
sje nema með einum eða tvéim-
ur herdeildum, sem liggja i
leyni einhversstaðar uppi undir
Himalajafjöllum, þá verður til
kínversk stjórn, sem aðrar þjóð-
ir eru skyldar að viðurkenna.
Kína á ékki að verða ný Abe-
ssinía! Frúin þekkir örlög Ha-
ile Selassie keisara og hefir lært
af þeim. Hún veit, að keisari
Abessiníumanna gerði herfilega
vitleysu, er hann flýði land til
þess að skjóta máli sínu lil al-
þjóðabandalagsins. í dag viður-
kenna þjóðirnar lyertöku ítala
á landinu í- reynd þó ekki
geri þær það að lögum fyrst og
fremst af því, að Ilaile Selassie
skildi landið eftir stjórnlaust.
Frúin ætlar ekki að láta Ghiang
Kai Shek gera sömu skissuna.
Frúin vill láta Chiang Kai
Shek verða i Kína þangað til
„eitthvað gerist". Það lá við að
svo færi, þegar Japanar skutu
á Englendinga sex tima sam-
fleytt. Ivínverjar höfðu lika von
þegar Japanar söktu amerí-
kanska tundurbátnum „Panay“.
Og „eitlhvað getur gersl“, þegar
minst varir við landamæri
Rússlands og Mongolíu.
Jeg lield ekki, að frúin geri
sjer það í lmgarlund nú að Jap-
anar lendi i fjárliagsvandræð-
um á undan Kínverjum. Hún
og Chiang Kai Sbek biðja
og þSegar þau biðja þá er það
eftir trú meþódista og altaf um
það sama. Þau vita, að Kínverj-
ar geta ekki varið Kina, svo að
það dugi. Eina von þeirra er
Brptland, Ameríka eða Rúss-
land að Japanar geri eitt-
hvað það fvrir sjer, að þessi
stórveldi nevðist til að taka í
taumana.
Hvaða Iíkur eru lil þessa?
Það sem gerst hefir í Shangbai
gefur svarið að nokkru levti.
l'iann mætir þvi á miðri íeið, alveg eins og
jeg géri sjálf.
Vel á minst, „Uglan“! Þjer hafið auð-
vitað heyrt hvernig sir Jeremiah fjekk rú-
bínana sína aftur, með Jim Longshaw sem
milíilið?
, Já, og nú bíða allir eftir skýringu á
því, hversvegna „Uglan“ sendi Longshaw
rúbínana.
Sumir halda að Jim sjálfur sje „Ugl-
an“ og' bann hafi talið sjer ráðlegra að skila
rúbínunum og fá verðlaunin, en að reyna
að koma þeim i peninga.
Haldið þjer það?
Mjer dytti ekki í hug að gruna Jim
um slikt, sagði hann. En dettur yður
nokkuð annað í hug?
Það væri þá helsl það, að ,.Uglunni“
hel'ði alt i einu htigkvæmst að fara að verða
göfugmenni.
Það er auðvelt að vera göfugmenni á
þann hátl að ræna einn manninn tii þess
að hjálpa öðrum. Og aulc þessa þá hefir
Jim komist í óþægilegan bobba við þessa
sendingu, þó að ekki sje hægt að sanna
neill á Iiann. Hvað^er að frjetta af arm-
bandinu ?
Þetta er alveg rjett hjá yður, Fay sagði
mjer að faðir hennar hefði lekið sjer svo
naerri að frú Fenton misti armbandið sitt,
að. hann hefði beðið hana að kaupa sjer
nýtl armband og láta senda sjer reikning-
ínn.
Já, auðvitað vill sir Jeremiab vera
nærgætinn við tengdamóður sína lilvonandi.
Ilafið þjer þá lieyrt nýjustu frjettirnar ?
Nei, ekki viðvíkjandi sir Jeremiah og
F.én tonsf j ölsky ldunni.
Hún fór að skrifborðinu sinu og tók blað
lit úr ritvjelinni. Hjerna er grein sem
kemur á inorgun i Heldrafólks-dálknum
okkar.
Hann tók blaðið og las:
Lesendur vorir munu ekki verða forviða er
|)eir heyra um trúlofun sir Jer.emiah NVheeler og
uiigfrú Diönu Fenton, hinnar fögru dóttur Fen-
tons ofursta og frúar hans. Eins og lésendurna
rekur minni til, var einn af fregnriturum þessa
blaðs staddur á heimili sir Jeremiah, Railton
Priory, kvöldið sem hinum undurfögru rúbínum
var stolið þar. Nú eru rúbínarnir komnir fram,
á nærri því eins dularfullan hátt og þeir hurfu.
Pessir rúbínar verða ineðal gjafanna, sem brúð-
guminn gefur hinni ungu brúði. Trúlofunin stend-
ur ekki nema stult, því að hjónavígslan er á-
kveðin í lok jiessa mánaðar í St. Ambrosiusar-
kirkjunni í Mayfair. Brúðurin hefir óskað þess
að brúðkaupið verði sem íburðarminst, svo að
veislan fer fram í kyrþei.
I sama bili og Val hafði lokið við að
lesa greinina var hurðinni hrundið upp og
Judy Matthews kom vaðandi inn. Hún var
iítii vexti, svarthærð og mjög fjörleg.
Jeg vona að jeg geri ekki ónæði, sagði
lnm. Jeg ætlaði bara að fá mjer bolla
af lei og svo fer jeg aftur.
Alt í lagi. sagði Nora. Þetta er Val
Derring, maðurinn sem jeg hitti í sam-
kvæminu hjá Fay Wheeler. Og þetta er
sambýlisstúlkan mín, Judy Matthews, Val.
Nú skal jeg ná i nýtt te.
Judy stakk upp í sig kökubita. Jæja,
svo að þjer hittuð Noru kvöldið sem gim-
steinunum var slolið? Sumt fólk er heppið.
Annars held jeg að ef glæpamenn hættu að
vera til þá mundu blaðamennirnir sjáifir
fara að fremja glæpi, bara til þess að hafa
eitthvað handa lesendunum. Nú ætlið þið
Nora líklega að vinna saman að því að ná
í „Ugluna“. En jeg er hræddur um, að vkk-
ur takist það ekki.
Þjer munduð kannske óska að bóf-
inn slyppi?
Hvað gerir eiginlega til með eiruun
glæpnum fleira eða færra Gerum við ekki
eins og við getum að því að ræna hverl
annáð?
Jeg gæti ekki trúað að þjer rænduð
nokkurn mann.
Því ekki það? í sjálfsvörn. Jeg hefi
feilgið útsvarsseðilinn minn alveg nýlega.
Ríkissjóðurinn og bæjargjaldkerinn kynoka
sjer ekki við að ræna aurunum, sem jeg
vinn mjer inn í sveita míns andlitis. Lista-
menn og rithöfundar stela hugmyndum
hver frá öðrum. Og kaupmennirnir svikja og
slela með þvi sem þeir leggja á vörurnar.
En ærlegur verkamaðurinn, sem vinn-
ur lyrir sjer með böndunum og verkfær-
unum sínum?
Ilann er sístelandi. Dettur vður í lmg,
að hann ljúki verki á fjórum tímum el'
liann sjer sjer leik á borði að nota sex
tíma lil þess?
- Hlustið þjer ekki á hana, sagði Nora.
Hún spillir yður.
Judy helli tei i bollann sinn og tók sjer
bollu.
Það er svoddan óðagoi á mjer, því að
jcg þarf að fara að hitta ritstjóra að barna-
blaði. Það er kvenmaður. Sjáll' mundi hún
aldrei geta eignast barn það væri þá
með blindum manni og' í kola myrkri. Ver-
ið þið sæl. Og heilsið þið „Uglunni“ þegar
þið hittið hana
Tarna var slel])a sem hvein í! sagði
Val.
Ilún er svo væn. Og okkur kemur á-
gætlega saman.
Það var þessi grein yðar, já. Þjer
skrifið vel, en er þetta satl, sem þjer seg-
ið þarna?
Jeg skril'a aldrei nema það sem satl er.