Fálkinn - 05.04.1965, Qupperneq 18

Þegar Fálkinn heyrði,
að Leikfélag Flateyrar
ætlaði að fara að sýna
Biedermann og brennu-
vargana eftir Max Frisch,
nýstárlegt og snjallt nú-
tímaverk, tók hann sig
upp og flaug vestur til
Flateyrar til að vera við
frumsýninguna. Á leið-
inni var hann að hugsa
um kunningja sinn,
reykjavíkurintelígent, er
hann hitti kvöldið áður á
Borgarbarnum og sagði
frá þessu merka fram-
taki Flateyringa, að þeir
væru að æfa Biedermann
og brennuvargana. Spek-
ingurinn bandaði hend-
inni, saup hægt á glasinu
og sagði:
„Hvað heldurðu þýði
að sýna svonaintelektúelt
verk út á landi?“
Þannig hefur Reykja-
vík einnig einkarétt á
vitsmunum.
Að kvöldi sunnudags-
ins 7. marz er logn á Flat-
eyri en kalt í lofti því
hafísinn er skammt und-
an landi. Varðskipið Al-
bert liggur við bryggju,
nýkomið úr ískönnunar-
leiðangri. Skipverjarnir
tínast í land. Dyr sam-
komuhússins standa opn-
ar og ljósrák fellur ská-
hallt út á nýfallinn snjó-
Flateyri við Önundarfjörð.
inn utan við slóðina eftir leikhúsgestina, sem
flestir eru þegar komnir í sæti sín þó klukkan
sé rétt á seinni tímanum til níu. Það er næstum
algjör þögn I þéttsetnum salnum nema hvað
einhver segir fullum rómi: „Það er aldrei lúxus,
leikskráin innifalin í aðgöngumiðaverðinu.“ Við
gluggum í leikskrána. Myndarlegt plagg upp á
þéttskrifaðar átta síður. Fyrst segi.r frá höfundi
leiksins, ævi hans og verkum. Af leikritum hans
hafa verið flutt hér á landi: Andorra, í Þjóð-
leikhúsinu, Biedermann og brennuvargarnir
af leikklúbbnum Grímu í Tjarnarbæ. Eftir-
leiknum, er gerist í Helvíti, og ekki tjóar ann-
að en að taka með, var þó sleppt á Grímusýn-
ingunni. Um leikritið segir: í Biedermann og
brennuvörgunum segir frá góðborgara, sem
aldrei hefur vantað meðaumkun. Kvöld eitt
er hann að drekka kaffið sitt eins og vana-
lega og gluggar í dagblaðið. Fréttirnar æsa
hann upp: „Enn ein íkveikjan. Og enn sama
? 5