Fálkinn - 05.04.1965, Blaðsíða 20

BIEDERMANN
Á FLATEYRI
v:ð vandasamt verkefni. Hér erum við
r innt á það, að amatörleikhúsið hefur
aðrar hliðar en takmarkanir og klaufa-
skap, það getur með markvissri stefnu
r sið meir en upp í gæðaflokk atvinnu-
nennskunnar því það er laust við fordóma
og kæki atvinnumennskunnar. Og einnig'
þetta gæti gérzt hér úti á íslandi.
í hlénu setur Fálkinn upp blaðamanns-
eyrun og hlerar tal manna. Fram á gang-
inum er þröngt og menn tala ekki mikið.
Úti er sama lognið og fólk stendur í smá-
hópum framan við samkomuhúsið. Kliður
raddanna berst út í rakt og svalt nætur-
loftið. í tröppunum standa yfirmennirnir
af varðskipinu og einn þeirra segir: „Það
er alveg furða hvað þau ráða við þetta.“
Við húshornið standa tveir menn og
ræða saman.
„Mér finnst varla koma nógu skýrt fram
í upphafi hver Biedermann er og hver
staða hans í þjóðfélaginu er. Þess vegna er
erfitt að átta sig á viðbrögðum hans.“
„Efnið er náttúrlega talsvert óvenjulegt,
en það á fullan rétt á sér og vek-
ur til umhugsunar," segir hinn.
Þriðji maðurinn hefur staðið hjá
og blandar sér nú í samræðurnar.
„Manni dettur eitt og annað í
hug í sambandi við þetta. Til
dæmis þegar Biedermann er að
tala um eldsvoðana — og alltaf
sáma sagan, segir hann — þá
komu mér í hug fjárglæframálin
í seinni tíð.“
„Ég var nú meir að hugsa um
fortíðina,“ segir sá sem fyrr hafði
varið efni leiksins, „og viðvíkj-;
andi Biedermann fyndist mér nær
að hafa hann með regnhlíf. Hanp
minnir mig á Chamberlain.“
„Þetta er kommúnismi og á
ekkert skylt við raunverulegt líf,“
segir dimmraddaður maður og
verður ögn skrækur á seinustu
orðunum.
Hvell kvenmannsrödd segir:
„Ég botna ekkert í þessu en
skemmti mér samt konunglega,"
og það fylgir innilegur hlátur.
Hin dygga sveit, sem stendur vörð um bæinn.