Vikan - 06.10.1960, Page 13

Það verður erfiðara og erf-
iðara að sleppa við skattana.
Nú dugir jafnvel ekki lengur
að vera jómfrú af tignum ætt-
um í Danmörku. Þær hafa
hingað til sloppið við útgjöld
og skatta, og það er Kristjáni
fimmta að þakka, því að hann
gaf hinum fimmtán hreinu að-
alsmeyjum I jómfrúarklaustr-
inu í Hróarskeldu upp allan
skatt að eilífu. En nú vill
sveitarstjórnin láta afnema
þessi réttindi. Það hefur oft
verið reynt fyrr, en án árang-
urs. Árið 1908 féll hæstarétt-
ardómur á þá leið, að jóm-
frúrnar skyldu halda áfram að
vera skattlausar. Bn sveitar-
stjórninni finnst, að dömurnar
geti að minnsta kosti borgað
almennan skatt, eftir að þær
með nýju kosningalögunum
fengu atkvæðisrétt.
O, sole mio — It‘s now
or never.
Hundurinn á myndinni
heitir Randy og er níu ára
gamall. Hann á heima í Port
Washington við New York og
er eins og allir aðrir hundar
nema að því leyti, að hann er
heyrnarlaus. Hann heyrði ekki
í húsmóður sinni eða dyra-
bjöllunni og ekki, þegar aðrir
hundar geltu. En húsmóðir
hans fékk góða hugmynd. Hún
keypti venjulegt heyrnartæki
með rafhlöðum og kom því
fyrir á Randy. Síðan heyrir
hann ekki aðeins, þegar hús-
móðir hans kallar, heldur
einnig, þegar aðrir hun'dar
gelta, og hann tekur á móti
öllum gestum.
Hér eru þrjár ungar og upp-
rennandi filmstjörnur — og
hver annarri fallegri, — tvœr
franskar og ein kínversk. Þær
eru allar á kvikmyndahátíö í
hondon, O" eru, taliö frá vinstri:
Mylene Demongeot, Nancy
Kwan oa Maria Vlady.
Þegar Adam og Eva voru
rekin úr Paradís, greip Eva
fjögrablaðasmára á leiðinni.
Því er það, þegar þið finn-
ið fjögrablaðasmára, dálitill
gróður úr Paradísargarðinum
og merkir hamingju. Adam
tók dálítið annað með sér, ekki
eins spennandi,- adamseplið,
en það er kúlan, sem kölluð er
barkakýli öðru nafni. Sagt er,
að hið forhoðna epli stæði
fast í hálsinum á Adam, er
hann beit í það.
UNGLINGAGUÐS-
ÞJÓNUSTA.
Fimmtán ára gömul skóla-
stúlka, Salíy Moores að nafni,
fyllti um daginn kirkjuna í
Erdington í Birmingham af
unglingum. Prestur kirkjunn-
ar, Kicnard Coote, hafði látið i
ljós undrun sína yfir því, að svo
fátt ungt fólk kom í kirkju til
hans. Og Sally svaraði því til,
að allt i guðsþjónustunni væri
úrelt og gamaldags. Presturinn
stakk þá upp á þvi, að hún tæki
ræðuna og allt, sem með fylgdi,
og skrifaði hana á unglinga-
máli. Sally gerði það, — og
sunnudaginn eftir var kirkjan
full af unglingum.
Það þarf víst ekki að kynna
hann Elvis Presley, nýkominn
úr herþjónustu og vinsælli en
nokkru sinni fyrr. Nýjasta
lagið hans, It‘s now or never,
er „númer eitt“ í Bandaríkj-
unum, en það er hið gamla
lag O, sole mio. Með þeim
rökum, að þetta sé skemmd á
hinu gamla lagi og ósiðsam-
legt, hefur lagið verið bannað
í Englandi.

éj*eX&\
NUNNUHÁR Á KARL-
MANNSBRINGU.
Italskar nunnur hafa áreið-
anlega ekki hugmynd um það,
þegar þær sverja nunnueiðinn
og láta raka af sér hárið, að
það lendir oftast sem uppbót
á karlmannlegum eiginleikum
á hárlausri karlmannsbringu.
Lokkarnir eru sendir til hár-
kollugerðarmanna, sem vinna
úr því og búa til hárkollur,
skegg og hár á bringur. Hið
síðastnefnda er notað af leik-
urum, sem hafa not fyrir
hreystilegra útlit, þegar þeir
eiga að koma fram á skyrtunni.
Hárið er fest á bringuna með
gúmmí.

— Sjáöu, hvaö Neró fékk i
jólagjöf, — heilan póst.
Fjórtán ára gamalli stúlku frá Sussex, Carol Jolly
að nafni, var um daginn visað úr skóla vegna þess, að
hún var orSin ljóshærS. ÁSur liafSi hún dökkbrúnt hár.
Vinkonurnar horfðu öfundsjákar á ljósa lokkana,
kennarinn fékk „sjokk“, og skólastjórinn visaði henni
úr skóla og bað hana koma ekki aftur, fyrr en hárið
væri orðiS brúnt.
Bandaríski rithöfundurinn
Samuel E. Mann sagði einu
sinni: „Hugtakið synd er ákaf-
lega breytilegt. Afi minn og
amma töldu, að það yæri
syndsamlegt að dansa, — for-
eldrar mínir tóku ekki alveg
eins djúpt í árinni, sjálfum
finnst mér alls engin synd að
fá mér snúning, og börnin
min telja sjálfsagt, að það sé
stórsynd að dansa ekki!
r^i

V
.^

jjjÍÍ'Í: 1

iwlíliíí
■
- ■ . ....;■
’ Ij
j .

Vk ........
Vjj
1/0*4,í:/f ,

C’.....
§ÉJ§|
DRAUMUR KÆR.
Hversu fluglétt svífum við um undraheima
draumsins! Þar vöxum við upp yfir eigin
smæð, hefjumst yfir rúm og tíma og ráðum
örlagarúnir framtiðarinnar. Þess vegna
beindist undrandi forvitni mannsins snemma
að draumnum og þýðingu hans. Hvernig ber
að túlka drauminn? Hvaða öfl stjórna við-
burðum draumheims? Er draumurinn ein-
göngu orðinn til í vitund sofandi einstakl-
ings, eða sprettur hann fram fyrir dulræn
fjarhrif frá öðrum tilverustigum? Og að
lokum: Eru ákveðnir menn gæddir sérstakri
draumspeki, sem veiti þeim spádómsgafu um <
viðburði framtiðarinnar?
Slíkar spurningar um drauminn hafa lengi
verið mannkyninu umhugsunarefni og ráð-
gáta. Draumur er ýmist yndisíegur eða skelfi-
legur; hann getur vakið hjá okkur sælu, sem
við þráum í leyni og/dirfumst aðeins að njóta
í draumheimum, ef þrösturinn sögufræði
fælir þá ekki draumsýnina á hrott með ó-
timabæru flugi sínu.
Frá ómunatið hefur maðurinn skilið drauminn
sem fyrirboða, beina og óbeina visbendingu um
óorðna viðburðarás. Sú túlkun á enn mestu fylgi
að fagna og þykir merkileg iþrótt meðal almenn-
ings og mönnum mislagin. Þessi túlkunaraðferð
ákvarðast af spurningunni: Hvað boðar draum-
urinn? Enginn maður skilur þó hvern draum sem
merkilegan fyrirboða, enda eru menn taldir mis-
jafnlega draumspakir. Aðeins meiri háttar ‘rlög
og mikilvægir athurðir birtast í drauini og geta
ýmist varðað einstaklinginn, þjóðir eða mann-
kynið í heild. Þannig dreymir hina ungu Guðrúnu
Ósvífursdóttur flókinn og myndauðugan draum,
sem veldur henni þungum áhyggjum, en enginn
fær ráðið, fyrr en liinn spaki Hagabóndi les út
úr honum grimmileg örlög, sem bíði þessarar ung-
meyjar.
Gáfuð kona og dulúðug sagði mér draum, sem
hún taldi hoða örlög þjóða og mannkynsins alls.
Hún þóttist stödd á götu í Reykjavík. Á undan
henni gekk stjórnmálamaður nokkur, sem konan
þekkti, og virtist heldur áhyggjumikill. Undir hendi
sér bar hann bók eina mikla. Þóttist konan vita,
að á þá bók væri skráð örlög mannkynsins, og stóð henni nokkur ógn af hókinni.
Allt i einu sá hún í logandirauðu tákni töluna 5 á kili bókarinanr. Við það vakn-
aði hún. — Hún réð drauminn þannig, að sú ógn, sem henni þótti standa af bókinni,
boðaði heimsstyrjöld, en hið eldlega tákn á kili bókarinnar boðaði fjölda stríðs-
áranna. Og sá draumur rættist bráðlega.
í DJÚPI DULVITUNDAR.
í draumi leysist maðurinn úr fjötrum. Orsakalögmálið er upphafið, rúm og tími
eru horfin, við svifum um þægilega i lausu lofti og þykjumst gædd ofurmannlegum
líkamsstyrk. Einnig siðaboðin verða máttlaust hjóm. í draumi framkvæmum við
án hlygðunar verknaði, sem er óleyfilegur samkvæmt rikjandi siðgæði og dreym-
andinn gerir útlægan úr vökuvitund sinni. Kannski uppgötva ég óleyfilega ást-
hneigð mína fyrst í draumi, kannski sýnir táknmynd draumsins mér fyrst, hversu
innilega ég hata þann, sem siðgæði vökumeðvitundar býður mér að elska. Draum-
urinn sviptir af okkur lijúpi skinhelginnar, sem aldatugaþróun sveipaði um dýrið,
og sýnir okkur afskræmda mynd bældra hvata og lágkúrulegra lasta.
1 þessum skilningi er draumurinn orðinn eitt af meginviðfangsefnum nútíma-
sálarfræði. Hann leysir úr læðingi öfl, sem annars eru rammlega fjötruð og lokuð
inni í dimmri dýflissu dulvitundarinnar. Grundvöllur þessarar túlkunar er i fáum
orðum sá, að manneðlið sé innst í kjarna sinum andstætt meginkröfum siðmenn-
ingarinnar, sem heimtar, að maðurinn bæli livatir sinar og tilhneigingar, felli
þær undir hin ströngu form samfélagslegrar siðvendni, en geri þær að öðrum
kosti útlægar úr vökuvitund sinni. Hvenær sem ákafar tilfinningar og heitar ástrið-
ur hrærast i mannlegri verund, stendur liann umluktur þyrnigerði hinnar samfélags-
Framhald á bls. 34.
DRAUM
0G TÚLK
Vikon befur flutt vístndnlegn i
o0 (esendur hnfn (091 orð t bi
þoð efni. Hcr kemur dr. Mnttí
09 skrifnr um Vlroumu frú sn(
í draumi brýtur dýrið í mazin inum af sér höft siðmenningarinnar
og ekkert er eðlilegra en að sjá fólk allsnakið á götu. Ástand, sem
væri óhugsandi í vöku, verður mjög eðlilegt í draumi.
1 Z VIKAN