Vikan - 09.05.1963, Blaðsíða 20

Það eru ekki margar
greinar, sem hafa vakið
jafnmikla athygli meðal
almennings, og ferðasagan
ævintýralega, sem birt var
í síðasta tölublaði, ásamt
myndum af ritstjóm Vik- ||
unnar hangandi utan í
snarbröttum björgum, á
leið upp í Eldey.
Fyrirspurnir og athuga-
semdir hafa dunið á okk-
ur. Menn hafa viljað fá
nánari upplýsingar um
ferðina, margir hafa lýst
aðdáun sinni á slíkum
fjallagörpum og óskað okk-
ur til hamingju með af-
rekið. Aðrir hafa verið
tortryggnari og sumir hafa
jafnvel borið okkur það á
brýn, að við værum að
segja ósatt . .. !
Það viljum við ekki við-
urkenna athugasemdalaust.
Að vísu er það rétt að
myndunum var mörgum
snúið þannig fyrir augum
lesendanna, að þeir gátu
sem bezt ályktað að við
hefðum verið að klifra upp
snarbrattan hamravegg. —
Sumar voru jafnvel lagað-
ar dálítið til, — settur á
þær sjór eða ský, sem áttu
ekki þar að vera. Bak-
grunnur var klipptur út úr
sumum og annar settur í
staðinn. En myndin á for-
síðunni er alveg óbreytt - -
það eina sem skeði, var að
henni var snúið á hlið. Ef
þið látið kjöl blaðsins snúa
niður, fáið þið rétta mynd
út úr því.
í textanum er látið í það
skína, að við höfum klifr-
að- upp í Eldey. Það var
aldrei sagt berum orðum,
SÍÐARI HLUTI
en máli þannig hagað, að flestir máttu skilja það, að þangað hefðum við farið.
Við skulum taka nokkur dæmi.
í textanum segir: „... ákváðum við Vikumenn að athuga möguleika á uppgöngu þar ...“ — og .. þess vegna fórum við ekki sömu leið og
áður var farin ...“ Þetta er hvort tveggja rétt, en segir samt ekkert um það að við höfum farið upp í Eldey.
Ennfremur segir: „Fjallamannaskórnir ... komu sér vel, þegar ég þurfti að fikra mig áfram eftir hálum klettunum ...“
Þetta er líka rétt, en klettarnir voru bara alls ekki úti í Eldey.
Myndirnar eru nefnilega teknar á tveim stöðum.
Sumar eru teknar í Krísuvíkurbjargi, en þangað tókum við okkur ferð til myndatöku, og príluðum smávegis utan í klettunum. Satt að segja
vorum við allir dauðhræddir við að koma nálægt bjargbrúninni, því að lofthræðslan ætlaði okkur hreint lifandi að drepa. Við skriðum hálfa leið
niður á auðveldan stað, þar sem fimm ára strákur hefði getað hlaupið upp og niður að gamni sínu.
Aðrar — og flestar —- myndirnar eru teknar uppi við Lækjarbotna, þar sem við fundum lárétta klöpp á örlítilli hæð. Við rákum járnfleina
ofan í sprungur á klöppinni, bundum okkur kyrfilega saman, og lögðumst síðan á magann. Kristján Magnússon ljósmyndari Vikunnar beygði
— VIKAN 19. tbl.