Menntamál - 01.03.1936, Síða 19

MENNTAMÁL
17
Sumum kann að virðast kröfur þessar draumórakennd
fjarstæða. En hugsum oss til samanburðar, hvernig muni
hafa verið fyrir 50—60 árum litið á þá kröfu, að vel
menntaður og vel launaður læknir þyrfti að vera í hverju
héraði landsins. Þegar þjóðin hefir áttað sig á því, að
fyrirbrigði þau, sem harnakennarar fást við, sálarlíf,
þroska- og vaxtarlögmál barnsins, eru sízt einfaldari eða
vandaminni viðfangs en t. d. verksvið læknanna, þá mun
eigi verða fyrirstaða á því að viðurkenna og uppfylla hin-
ar liógværu kröfur voiar. Og vissulega líða eklci marg-
ir áratugir þangað til, að litið verður á þá skoðun með
meðaumkvunarblandinni undrun, að meiri menntun
þurfi til að vera t. d. prestur eða lögfræðingur heldur
en barnakennari.
Nefnd frá fulltrúaþingi S. í. B. er starfandi i máli
þessu.
Fullkomið bókasal'n í uppeldisvísindum þarf að kom-
ast á fót hér á landi sem allra fyrst. Þessi fræðigrein,
eða réttara sagt fræðigreinar, verða umfangsmeiri, marg-
þættari og áreiðanlegri með hverju árinu. Mesti sægur
kemur út árlega af hókum um þessi efni, sem mikið
er á að græða. Fyrir kennara hér heima eru allir þess-
ir fjársjóðir sýnd veiði en elcki gefin. Vér fáum reykinn
af réttunum, þegar vér lesum mánaðarlegar bókaskrár
heimsmálanna, en svo er það lieldur ekki meira. Enginn
einstaldingur og sízt úr stétt barnakennara, hefir efni á
að bæta úr þessari þörf af eigin rammleik. En við svo
búið verður ekki unað öllu lengur. I hverju siðuðu
landi öðru mun vera til a. m. k. eitt safn hinna merk-
ustu hóka í uppeldisvísindum. Þegar svo við þennan
vesaldóm heirna fyrir bætist það, að oss er bannað að
fara til annara landa, þá fer skörin að færast upp í
bekkinn.
Tilraunaskólar. Allir, sem liugsa alvarlega um skóla-
mál vor íslendinga nú á dögum, munu vera sammála um,
2