Skírnir - 01.08.1918, Blaðsíða 12

202
Siðbót Lútbers
[Skirnir
'kennari í háökólanum. Byrjaði hann starf sitt þar með
því að halda fyrirlestra í hugsunarfræði og heimspeki.
Árið 1511 fór Lúther til Rómaborgar, til að reka ýms
erindi fyrir klaustrið. Hann hugði gott til þeirrar farar.
Þrátt fyrir stefnubreytingu hans í trúarefnum var hann
enn kaþólskur í hug og hjarta. Skoðaði hann ferð þessa
sem pílagrímsför til hinnar helgu borgar. Þar ætlaði hann
að skrifta syndir sínar og öðlast þá traustu von um fyrir-
gefningu, sem veita tnundi honum fullkominn sálarfrið. —
En hann fann það ekki, sem hann leitaði að.
Árið 1512 ávann Lúther sér doktorsnafnbót í guðfræði.
Er sagt, að Staupitz hafi neytt hann til þess. Frá þeim
tima varð hann kennari í guðfræði. Til þess hafði
Staupitz ætlast. — I guðfræðiskenslu sinni tók Lúther
þegar nýja stefnu. Hlutverk guðfræðisdoktora var að
kenna trúfræði. En Lúther lét hana eiga sig. í hennar
stað tók hann að skýra biblíuna fyrir háskólanemend-
unum. Sýndi hann þeim fram á, að aðalstefna hennar
væri kenningin um synd mannanna og hjálpræði þeirra
f>rir trúna á Jesúm Krist og gleðiboðskap hans. Með því
einu móti kæmist maðurinn í samfélag við guð.
Brátt fór mikið orð af fyrirlestrum hans. Streymdu
menn að úr öllum áttum, til að hlýða á þá. — Þótti Frið-
riki kjörfursta mjög vænt um það. Lét hann Lúther það
í ljósi á ýmsa vegu. — Um þessar mundir var skorað á
Lúther að prédika í aðalkirkjunni í Wittenberg. Hann
þótti þar þegar skörulegur prédikari, sem dró fjölda álieyr-
enda að sér. — I stólræðunum kom það sama fram og í
guðfræðiskenslunni. Stefna hans var önnur, en algengt
var áður. Hann ræðir t. d. um það, að dýrlingadýrk-
unin sé komin út á glapstigu. Samt telur hann vert að
heiðra dýrlingana og reyna að líkjast þeim í kristilegu líf-
erni. Hann minnist á pílagrímsferðirnar á líkan hátt.
Hann mótmælir þeim ekki með öllu, en hann telur þær
ekki liafa þá þýðingu, sem kirkjan gerði á þeim tíma.
Hann reis ekki upp gegn kenningum kirkjunnar. Hann
skýrði þær aðeins á nýjan hátt. Vildi hann með því leiða