Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1920, Síða 94

OLAFUft S. THORGEIRSSON
10
það æði erfitt, yfir holt og hæðir, gras, sanda og læki.
ViS tókum morgunverS snemma á morgnana og var
skemturinn ^4 pd. af mjöli handa hverjum manni.
ÞaS voru um 30 börn í hópnum, og voru öll þau, sem
gengiS gátu, rekin af staS snemma á morgnana í einum
hóp, áSur en fullorSna fólkiS lagSi af staS ; og voru sum
þeirra aSeins í einni skyrtu meS hatt eSa eitthvaS ann-
aS á höfSinu. Þau máttu til aS ganga eins lengi og þau
gátu; þaS tjáSi ekki -aS kvarta eSa gráta. Þau voru
oft 2—3 mílur á undan okkur; en þegar fór aS hitna og
börnin aS þreytast, þá varS aS hvíla þau og gefa þeim
bita, þar eS þau voru oft æSi þreytt og gátu ekki betur
en þau gerSu. ÞaS þótti ekki skemtilegt aS sjá 5 eSa
6 ára gömul börn rekin áfram meS svipum, sérstakl'ega
ef maSur átti þau sjálfur.
Þegar viS vorum komnir um 150 mílur út í eySi-
mörkina, þá 'fóru sumir aS þjást af magapínu, sem aS
nokkru leyti orsakaSist af hungri, því þetta litla mjöl,
sem ekki náSi pundi, var ekki nóg í eina máltíS handa
svöngum manni, hvaS þá heldur til eins dags.
ÞaS var skoriS naut á hverjum laugardegi, og var
frá hálftannaS til tvö pund af kjöti úthlutaS hverjum
manni, og var oft helmingurinn af því bein. Stundum
vakti eg á.nóttunni til aS sjóSa stykki af skinninu, því
garnir, fætur, lungu og lifur, gat eg ekki fengiS, því
þeir engelsku þrættust á um þaS.
Eg borSaSi oft þaS sem eg fékk eins og þaS kom
af skenunni, og varS gott af því.
Konan, sem var viS mína handkerru, varS veik, svo
maSur hennar varS aS fara aS leiSa hana, og einnig var
stúlkan tekin til aS hjálpa einhverjum viS aSra hand-
kerru, svo eftir þaS varS eg aS draga aleinn, þaS sem
fjórir höfSu dregiS áfram áSur.