Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Side 21

IÐUNN
Fáðu mér sverðið mitt, Freyja!
307
en be.rt í hiundrað aldir
við harmianna jökulfilóð.
Manstu Brísingauienið,
hdð niesta, er nokkur sá,
og vaktd öfuind allra
í Ásasölum há?
Sjö voru isvantir dvergar,
— sólin þeiim aldrei hló, —
©n hver þieirra glóandi gripi
úr guliinu rauða sló.
Þeir miaginaðiar særingar sungu.
Sindruðu simiðjuþil.
Þá settlu þeir gripina saiman.
Svona vaxð menið til.
Þú bauðst þeim sem gestuim að gista
þátt glæsta höfuðbói,
við blóm og bláa strauma
oig brosaindi hiiminsól.
Þú falaðir menið, hið mikla,
oig mæltir um kvöldið við þá:
— Ég býö ykkuir eilífan unað.
Ást mína skuluð þið fá.
Sjö voru svartir dvergar,
er sína nóttina hver,
fyrjr menið, liiö fagra,
fengu að hvíla hjá þér.