Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1932, Qupperneq 32

318
Opinberun, Völuspá og stjörnulíffræði. iðunn
logu tilraun, að hún giftist Loka og yfirgcfur hann ekki,
hvemig sem fer fyrir honuim. Ásum tekst að breyta
föður Ormsins og Úlfsins svo, að hann verður að ytra
útliti fríður og fagur eina og ]>eir sjálfir. En innrætinu
tekst ]>eim ekki að breyta, og ]>egar Loki að endingu
eyðileggur tilraun Ása til að komast á enn hærra fuli-
komnunarstig, ]>á neyðast þeir til að fjötra hann, og
losniar ]>ó Loki um síðir og sækir fram til hinnar ógur-
legu úrslitabaráttu. En eftir allan aðganginn er hnöttur-
inn, ]>ar sem styrjöldin fer fram, orðinn óbyggilegur,
goskraftarnir æsast svo, að hnötturinn verður aftur ai-
glóandi, sbr. að Surtur slyngur eldi yfir jörðina og
brennir heim allan; verður I>ví að flytja til anna'rar
jarðstjörnu. Hin nýja jörð, sem vitranamaöurinn sér,
er ekki land, sem rís úr sæ, — landið kemur ekkj
iðjagrænt upp úr hafinu — heldur jarðstjarna, sem
birtist honum í geimnum. Ogj í ]>á átt benda orðin í
Ob.: nýr himinn og nýi jörð. En fögur eru þessi orð:
Sér hon upp koma — öðru sinsni — jörð úr ægi —
iiðjagræna — o. s. frv., og hefir Völuspárskáldið verið
snillingur meiri, en höfundur Ob. aftur verið miklu in-
spireraðri, vitranamaður meiri eða betri miðill. Sagan
ier í Ob. miklu fyllri en í Völuspá, og gerir ]>að örð-
ugra fyrir um samanburð, en pó má benda á ýmislegt
i þeim efnum, sem er býsna fróðlegt. Þannig er t. a.
m. einnig í Ob. getið um nokkurs konar einherjafylk-
inigu, sem „lambið“ hefir gert sér af íbúum jarðar'innar
eða Miðgarðsins. Ob. segir .mikið af því kappi, sem þeir
á himnum — þ. e. æðri verur, sem byggja hálendj
mikið og merkilegt á þeim hnetti — leggja á að fá
íbúa Miðgarðsins í lið með sér, eða útrýma þeim að
öðrum kosti. Er þar beitt hinni ógurlegustu grimd, svo
að langt fer fnam úr því, sem þekst hefir hér á jörðu