Kirkjuritið - 01.02.1964, Side 8

KIRKJUIUTIÐ
54
liafi með teikningu Skálholtskirkju sýnt, að unnt sé að „endur-
vekja stílhreina fegurð liins liðna“. — Eitt af því, sem sumir
byggingarfróðir menn nota sem slagorð er það, að ekki eigi
að fastákveða útlit fyrr en ákveðið sé um allt að innan verðu.
Það á að liugsa verkið innan frá, en ekki utan frá, segja þeir.
Nú er það hins vegar vitað mál, að kirkja getur þjónað tilgangi
sínum, þó að formið, bæði að innan og utan, sé á ýmsa vegu
Og þegar ég sé nýtízku kirkjur, sem eiga að symbolisera t. d.
kuðung að utan verðu, eða liirðinn, sem stendnr á verði yfir
lijörð sinni, o. s. frv., þá á ég erfitt með að bugsa mér, að þessi
ólíku form séu ákvörðuð innan frá. Mér finnst þessir ágætu
menn, sem bera kirkjuna svo mjög fyrir brjósti, ættu að bíða
þangað til við, sem eigum að starfa í kirkjunni, förum að kvarta
um fyrirkomulag liennar.
Eins og er, veldur Jiað miklum erfiðleikum, að við höfum
hvorki stærri kirkju né fleiri vistarverur. Þegar kirkjan verð-
ur, Jiótt ekki sé nema hálf-byggð, fáum við góðan samkomusal
til fundarhalda, herbergi lil barnaspurninga, skrifstofur tveggja
presta, og auk þess koma síðar nokkur herbergi í hinum marg-
umtalaða turni. Vel á minnst! Það er sagt, að það sé óþarfi að
liafa turn á kirkjunni. Það er kannske líka ójjarfi að hafa turn-
byggingu á borgarsjúkrahúsinu og sjómannaskólanum, en mér,
fyrir mitt leyti, fyndist samt Reykjavík tapa nokkru, ef farið
væri að stífa ofan af þessum liúsum. Og einu sinni las ég í
Morgunblaðinu, að nú Jiyrfti Reykjavík að fara að eignast
almennilegan útsýnisturn á öskjuhlíð! Ágæt hugmynd út af
fyrir sig, en ég tel Jiað samt ofrausn að liafa annan liáan turn
svo nærri Hallgrímskirkju. Miklu skynsamlegra, að bærinn leggi
BÍnn skerf til kirkjubyggingarinnar, svo sem áætlað er. Eitt er
að minnsta kosti víst, — að okkar ágæta höfuðborg fær ann-
an og fegurri svip sem beild, Jiegar kirkjuturninn er risinn.
Sem sagt, hvorki stærð, gerð né útlit kirkjunnar bræðir okk-
ur, sem að málinu stöndum, til að hætta við hálf-unnið verk.
Og hinir ungu arkitektar ættu ekki heldur að Jiurfa að óttast
fikort á kirkjulegum verkefnum í framtíðinni, |*ó að ekki séu
rifnar niður byggingar til að losa handa Jieim grunn.
Að endingu vil ég aðeins minnast á eina hlið Jiessa máls, J)á,
er snýr að söfnuðinum, sem ber nafn Hallgríms Péturssonar.
Hugmyndin að minningarkirkju um séra Hallgrím mun fyrst