Kirkjuritið - 01.02.1964, Síða 41

86
KIRKJUIIITIÐ
Við göngum á kögunarhól þessa dags og lítum augum jurtir
og dýr — og djásn sköpunarverksins, manninn. Og undursam-
legur er hann í breyskleika sínum allt frá uppliafi. En 5000
aldir liafa runnið í safn tímanna, síðan hann fyrst byggði jörð
sína. Frá árdaga á hann sér þroskasögu svo bráðgera, að rétt
er svo, að auga á festi: Skáld og spekingar, vísindamenn og
vitringar, óbreyttir liðsmenn og píslarvottar. -— Og í lielgum
skrúða í skauti morgunroðans: Sjálfur Kristur. — Það hefur
gjörzt, sem okkur óraði ekki fyrir í öndverðu.
Dýrleg er sú jörð, sem Guð hefur gefið. Undursamlegur í
veikleika sínum sá maður, er liann skóp í sinni mynd. Hvílíkt
fyrirheit á liann sér ekki í óraframtíð.