Kirkjuritið - 01.02.1964, Blaðsíða 22

KIRKJUIUTIÐ
68
ósáttir við lífið og sjálfa sig. Við megum einskis láta ófreistað
að koma þeim aftur í sátt við sjálfa sig — og Guð.
Trúlega gilda ]>au enn orðin: í fangelsi var ég, og þér vitj-
uðuð mín. Ef svo er, má hér finna veigamikið málefni að berj-
ast fyrir
Dag Hammarskjöld:
Baen
Þú, sem erl yfir oss,
Þú, sem ert einn af oss,
Þú, sem ert —
líka í oss,
mœltn allir fá litiS þig — einnig í mér.
Ó, aS mér auSnaSist aS brjóta þér brautina
og lofa þig fyrir allt, sem mér þá öSlast.
Án þess þó aS mér gleymist viS þaS annarra þrengingar
Umvef mig kœrleika þínum
Snúist allt í fari mínu þér til dýrSar
og lát mig aldrei örvinglast.
Því aS ég er í hendi þinni,
sem allan átt máttinn og gœzkuna.
Gef mér hreinan hug — svo aS ég geti litiS þig,
hógvœran hug -— svo aS ég geti hcyrt þig,
ka:rleiksríkan hug — svo aS ég geti þjónaS þér,
trúaSan liug — svo aS ég geti veriS þér trúr.