Kirkjuritið - 01.09.1973, Qupperneq 53

Orðabelgur
•Honvarpsþátfur um fóstureyðingar
inhvern dag á nýliSnu hausti leiddi
'ður Guðnason, fréttamaður, dálítinn
°P fólks fram fyrir áhorfendur sjón-
VarPs og hóf samrœður um Fóstureyð-
'n9ofrumvarpið, svonefnda. Hvortsem
Urn Var oS kenna stjórnandanum eða
eytingarleysi einhverra annarra að-
1 a' bá vakti nokkra athygli, að í þess-
nrn hópi var enginn sérstakur málsvari
rjstinna viðhorfa. Ætla mœtti þó, að
° am vceri Ijóst, að hér er mál til um-
U' sern varðar kristna menn öðrum
^ei~nur. þar ag g svo ag heita
n' að mestur hluti íslendinga sé
kr|stinn.
s-^ bessu leyti var sjónvarpsþáttur
n°kkuð í œtt við frumvarpið sjálft.
bví
er að mestu, svo ekki sé meira
frrpA- ^en9'^ a snið við kristna sið-
sk I l°® sem hún sé aflóga. Það
ve° Þó fram tekið hér, til þess að ekki
'H^kilið, að tveir lcekna þeirra,
vip rumvarpið rœddu í sjónvarpinu,
Qr ein<^re9nir fylgjendur kristinn-
bnis' ^rCe®'' bótt ekki vœri þess bein-
flutn i:ramkoma þeirra og mál-
þein'n9ur var sjálfum þeim og stétt
ra til sóma.
Kr*
Hére? Tl®horf-í fÍölmi3lum
til u 6 ki vakið máls á þœtti þessum
GygQSS vekja tortryggni til Eiðs
hanna^°nar' mun flestra mál, að
Se einhver hinn ágœtasti og geð-
þekkasti fréttamaður, íslenzkur, um
þessar mundir. Hitt er aftur sannast
sagna, að þátturinn, margnefndi, bar
þau einkenni, sem nú setja mjög svip
á íslenzkt þjóðlíf, einkum þó íslenzka
blaðamennsku og fjölmiðla. Þótt mjög
oft sé vikið að trúmálum, stundum
með annarlegum hœtti, þá láta ís-
lenzkir blaðamenn og stjórnendur fjöl-
miðla oftast svo, sem þeim komi krist-
inn dómur og kirkja ekkert við.
Varla tekur því að nefna, að islenzk-
ir stjórnmálamenn séu undir sömu sök
seldir. Skylt er skeggið hökunni og öf-
ugt. En þeir fara nú senn að skipta
minna máli, því að nú verður œ Ijós-
ara með hverjum degi, að blaðamenn
hafa völdin í veröldinni. Nœgir að
benda á vandamál Bandaríkjaforseta
því til staðfestu. Þó sakar varla að
minna á, að forystumenn stjórnmála-
flokka sátu nýlega fyrir svörum íhljóð-
varpi. Ekki gat undirritaður hlýtt á þá
alla. Mjög lítið virtist vikið að kristn-
um dómi í spurningum til þeirra. Þó
spurði einhver Ragnar Arnalds um af-
stöðu flokks hans til kristinnar frœðslu.
Þar komu nokkuð skýr svör. Flokkur-
inn vildi einkum beita sér fyrir aukinni
frœðslu um trúarbrögð almennt. Slík
svör ber að leggja á minnið, því að
hin almenna trúarbragðafrœðsla er
ekki annað en sauðargœra þeirra
manna, sem vilja draga úr kristinni
frœðslu og áhrifum hennar.
243