Jólasveinar - 24.12.1914, Blaðsíða 13

13
IV.
Leí rskáSdið
(kemur fram á sviöið og nneigir sig):
Eg, launsonur Braga, úr ljósvakans geim
kem líðandi’ á gullskýi til ykkar heim,
harmtregafullur, en þrúðefldur þó,
þreytt hefi’ eg málsnild og gígju eg sló.
Nú skal eg segja’ ykkur söguna’ af mér
og sýna’ ykkur hvílíkur maður eg er:
Eg fæddist sunnan í Hulduhól,-
er haföldur myntust við döfljúfa sól.
Hafsaltra marbendla kórallakvak
kvað við um draumborga laufskálaþak.
Eg óx upp við hafgýgjar hörpuslátt
og heiðmollukveldgaíið eilífhátt,
ljósálfa’ og fossbúa dinglumdangl
dagnæturrölt og gulldraumarangl.
þá lærði eg hafölduhlymjandann,
huldusöng, álfhólaglymjandann.
þá bjó eg til aliskonar orðmyndir
og eignaðist gullvægar hugmyndir:
Blærinn var þýður og lognljúfur,
lundurinn blíður og döggvotur.
þrösturinn veinaði’ á rósgyltri rein,
rjúpkerinn kveinaði’ á næstu grein.
þá var nú ljúft að lifa. —
Nú læt eg ykkur heyra sumt, sem frændur
mínir skrifa.
(Leirskáldið tekur blað upp úr buxnavas-
anum og les):