Sumargjöf - 01.01.1908, Síða 30

26
Sumargjöf.
lijá þeim út á Leiti í fyrrinótt, þó betur rættistúren
áhorfðist. Svona er fjandans drykkjuskapurinn«.
Eg spratt á fætur: »Hvernig var það? Var Gísli
þar viðriðinn?«
»Hann var það — en það var ekki hans skuld.
.. . Gísli var við smíði úti á Leiti á föstudaginn og
laugardaginn, hann ætlaði heim það kvöldið; rétt
áður komu þeir þrír utan af Ósnum, Gunnar í Holti,
Bjarni á Brekku og Jón á Seli, hann var hálf-fullur.
Þeir Gunnar og Gísli eru góðir kunningjar og meðan
þeir töfðu fór Gunnar að gefa honum vín, Jón var
að raga um kaffi inn í hæ og Gísli sneiddi lijá honum,
eins og ætíð þegar svo stendur á fyrir Jóni. Síðar
hafði Gunnar Jón með sér niður til klyfjanna, þeir
fóru að laga á hestonum og ætluðu að fara að láta
npp, þá reið Gísli suður götuna rétt neðan við, Gunn-
ar kallaði til hans og bað hann að láta upp með
þeim, Gísli er aldrei vikastirður og kom strax til
þeirra, vínið var farið að svifa á hann, en hann ber
það oftast vel og verður þá skrafdrjúgt — þeir fóru
að engu óðslega. Jón var að slangra þar og fór
svo eftir venju að leita á Gísla, sem svaraði fáu og
færðist undan; þess fastar sótti Jón á; félögum sín-
um sagði hann að halda kjafti ef þeir vildu þagga
niður í honum rostann. Loksins fór Gísli að fölna
og svara sneiðyrðum: Jón hljóp í brígslyrði, þá þagn-
aði Gísli um stund, snéri sér að Gunnari og sagði:
»Kantu ekki erindið að tarna — ég man ekki fyrri
partinn — »um sumarið dára seggi vann og setti
skára á túnhalann«; það hefði átti við að raula það
núna«.
Um leið og hann slepti orðinu rauk Jón á hann:
»Þetta skaltu fá borgað, helvítis hundurinn«, sagði