Eimreiðin - 01.01.1950, Blaðsíða 87

EIMREIÐIN
RITSJÁ
75
°nnur ])au hin niinni liáttar störf,
Sem kfökkum í sveit eru ætluiV. Hon-
mn leiðist. Fyrsta vist hans í Litla-
al endar með ósköpum, misheppn-
a®r' *'Iraun til að strjúka. Hann end-
Urnýjar tilraunina — og honum tekst
^nniast til Reykjavíkur, þar sem
8tjúpan tekur á móti honuin með
8kilningsleysi og kulda. Hann er
rekinn í sveitina aftur, og smám
8anian vaknar áhuginn fyrir heimil-
'sstörfunum. Svo bætist við skóla-
nániið, og með því ný áliugamál. Svo
er það hún Sigrún í Lundi, sent
hann getur aldrei látið vera að hugsa
Um, ]ió að hann fyrirlíti stelpur.
Hann langar ekki lengur að strjúka
*'l Reykjavíkur. Sveitin hefur her-
tekið hug hans. Þar á hann sín
áhugamál. Hún hefur gert hann að
'nanni. Hann fann, að liann var orð-
'nn þátttakandi í miklu ævintýri —
°? sögunni lýkur um það leyti sem
a a8 fara að ferma hann, — en liún
Reldur samt áfram, „því að sagan
getur ekki endað, fyrr en maður
dey“, og mun von á annarri bók
hráðlega.
Rjöldi fólks kemur við söguna,
m's.iafnlega skýrar persónur og mis-
jafnlega gerðar, flest gæðafólk, blátt
afram og liispurslaust, eins og geng-
Ur og gerist í sveit. Sumt þetta fólk
verður minnisstætt, svo sem hjónin
1 Litla-Dal, Jósef og Þóra, afbragðs
"'annlýsingar, ósviknar sómamann-
eskjur af gamla skólanum, þeim
gamla skóla, sem stingur í stúf við
"attfötin þeirra, sem höf. talar um á
Ms. 221—23. Manni koma þau ókunn-
uglega fyrir sjónir hjá þessu fólki.
Rað kemur margt fyrir í sveit —
°B sumt allævintýralegt, rétt eins og
1 Lorg. Sagan er viðburðarík, og með
Löflum kemst eftirvænting lesandans
milli Þorstcins kaupfclagsstjóra og
skólafólksins í þorpinu. Það er létt-
ur blær yfir frásögninni, hressandi
og hreinn, eins og æskan sjálf. Teikn-
ingarnar eftir Ragnh. Ólafsdóttur, sem
prýða bókina, eru ineð því bezta, sem
sézt hefur eftir íslenzka teiknara í
myndskreytingu hóka.
Sv. S.
KVÆÐABÓK eftir Kristján S.
Pálsson, útgefin í Winnipeg 1949,
hefur Eimr. verið send til umsagnar.
Hefur Gísli ritstjóri Jónsson húið
kvæði þessi undir prentun og ritað
að þeim formála. Höfundur kvæðanna
lézt fyrir þrem árum, en hann var
víðkunnur meðal Vestur-Islendinga
fyrir kvæði sín, sem birtust þar í
blöðum og tímaritum öðru hvoru um
margra ára skeið. Kristján var fædd-
ur á Signýjarstöðum í Hálsasveit árið
1886, fluttist 11 ára vestur um haf og
átti leng6tum heima í Selkirk.
Einhversstaðar hefur verið um það
kvartað opinberlega, að íslenzku
skáldin nú á dögum vanræktu að
yrkja ættjarðarljóð. Þetta getur þó
ekki átt við um skáldin okkar í Vest-
urheimi. Þau gleyma ekki að yrkja
um Fjallkonuna. Venjulega skipa
kvæðin til hennar öndvegið. Og svo
er hér einnig. Níu fyrstu kvæðin eru
ort til ættjarðarinnar og sjö þau
næstu eru um Kanada eða þá um
byggðir og búalið þar í landi. Þá
taka við árstíðaljóð, náttúrulýsingar,
söguleg kvæði, ádeiluljóð ýmiskonar,
manna-minni, erfiljóð, trúarljóð og
kímni-kvæði, meðal annars margt
Iausavísna, sumar smellnar, en bók-
inni lýkur með nokkrum kvæðum,
ortum á enska tungu, svo og þýddum
a hátt stig, eins og í viðureigninni-í*. úr íslenzku á ensku.