Búnaðarrit - 01.01.1937, Blaðsíða 333
BÚNAÐAlíRIT
313"
urbirgðafélög, og heimildarlög eins og hin fyrri. Að
mörgu eru þau lík hinuin fyrri lögum, en þó var reynt
að njóta þeirrar reynslu sem fengin var, er þau voru
s iinin.
Mest er breytingin á fjármálnum. — Nú er hlutað-
eigandi sveitarsjóði gert að greiða 50,00 kr. fyrir hvern
félagsmann, og dreifa þeirri greiðslu á 10 ár. Ástæðan
fyrir þessu er sú, að almenn fóðurtrygging sé nokkur
trygging þess að fátækir menn, sem bágast eiga með að
tryggja sig, eyðileggi ekki fjárhag sinn í fóðurskorti,
og því lteri að jafna hluta al' tryggingarfénu á bændur
eftir efnum og ástæðum. Þá voru iðgjöldin lækkuð svo,
að nú eru greiddir 40 aurar fyrir nautgrip, 20 aurar
fyrir hross og 4 aurar fyrir sauðkind. Rílcissjóður
styrki félögin eins og Bf. ísl. gerði og nýtur trygging-
arsjóður þess, ef styrkurinn eyðist ekki allur í eftir-
litið, og loks nýtur hann nú vaxta sinna. Ekkert af
þessum framlögum er afturkræft. I stað þess mæla
lögin svo fyrir, að er tryggingarsjóður sé orðinn svo
stór, að hann nemi 150,00 kr. fyrir hvern félagsmann,
þá megi þau falla niður. Þó þarf samþykki atvinnu-
málaráðherra til þess, og er þetta ákvæði sett með það
í huga, að krónur geti lækkað í verði, og þvi smækkað
til tryggingar.
Ég hefi atlnigað í nokkrum hreppum, live lengi
bændur þyrftu að greiða iðgjöld, og eins og búfjár-
fjölda er nú farið, virðist að meðal bóndi greiði tæp-
ar 8,00 kr. á ári í 7—8 ár, og sinn hluta af sveitar-
sjóðsframlaginu 5,00 kr. á ári í 10 ár. Hitt féð fæst í
vöxtum og afgang af ríkissjóðsstyrk. Eftir þennan
tíma þurfa félagsmenn ekkert að greiða til félags síns,
þeir hafa byggt upp sjóð fyrir sveitina, sem vex af
vöxtum sínum einum, á fáuin áratugum, upp i
stórfé.
Til stuðnings tryggingarsjóðum fóðurbirgðafélag-
anna, veita lögin þeim greiðan veg lil lána úr Bjarg-