Morgunn - 01.12.1937, Blaðsíða 77
MORGUNN
203
taka við þeim sem bandamönnum sannleikans megin, —
sem gjöfum frá þeim anda sannleikans, sem átti að leiða
okkur í allan sannleika?
Ég hef nýlega lesið Guðspjall frjdlslyndrar guðfræði eft-
ir séra K. D. Itichardson og Nauðsyn frjálslyndrar guð-
fræði eftir séra Gladstone Griffiths. Höfundarnir fást í
þessum bókum aðeins við Nýjatestamentið, og að minni
hyggju skilja þeir við kristindóminn eins og blómlaust og
blaðalaust tré, — beran stofn, sem veitir þreyttum vegfar-
endum á þjóðbraut andans hvorki skugga né skjól. Gamla-
testamentið hafa þeir ekkifengizt við, en sé farið eins með
það, verður blátt áfram ekkert eftir af því. Hvað mundi t.
d. verða eftir, sem vert væri að minnast á, í lífi Abrahams,
Jakobs, Samúels, Elía, Elísa, og Gideons, að ég nú ekki tali
um Móses, ef sleppt væri öllu hinu undursamlega? En ef
við lesum þessar sögur við ljós sálrænna möguleika, þá
sjáum við, að jafnvel þótt verið geti, að þær séu ekki bein-
línis sannsögulegar, þá er samt ekkert í þeim, sem er í eðli
sínu ótrúlegt, og að þeir, sem færðu þær í letur, og þeir,
sem tóku þær upp í biblíuna, hafa a. m. k. annaðhvort álit-
ið þær sannar eða þá mögulegar. Sögurnar voru litaðar af
hugsunarhætti þeirra tíma, sem að þessu leyti — því held
ég fram — er í samræmi við hugsunarhátt sumra vísinda-
manna nú á dögum. Og það, sem meira er: Hvað verður
eftir af grundvallarsögu kristindómsins, — sögunni um
upprisu, birtingu eftir dauðann og svokallaða himnaför
Jesú frá Nazaret, þegar sleppt er stórmerkunum? Kirkj-
urnar hafa kennt, að von mannkynsins um annað líf sé
reist á upprisu Jesú og að sú upprisa hafi verið einstætt
kraftaverk, sökum þess að eðli hans hafi verið einstætt.
En ef nú engin kraftaverk í gömlu merkinugunni eru til
og ef ekki er hægt að skýra þau eða túlka á neinn annan
viðunandi hátt, — hvar stöndum við þá?